Dagblað - 13.03.1926, Qupperneq 3

DAGBLAÐ
3
Télbátorinn „Eir" ialinn ai.
Tólf menn farast,
Fullvist er nú talið, að vél-
báturinn Eir hafi farist um síð-
ustu helgi. Hann lagöi út héðan
úr Reykjavík á laugardaginn,
en síðan hefir ekkert til hans
spurst svo ábyggilegt sé. — Á
sunnudaginn var vont veður og
sérstaklega ilt i sjó, og er talið
líklegt að báturinn hafi þá farist.
— Strax á þriðjudag var Þór
fenginn til að leita hans, og
einnig hafa nokkrir botnvörp-
ungar farið um þaer slóðir, sem
hans var helzt að vænta, en alt
reynzt árangurslaust.
Skipshöfnin var:
1. Magnús Friðriksson skipstj.,
giftur, 5 börn. 2. Guðmundur
Jóhannsson stýrim., ógiftur/Súg-
andaf. 3. Valdimar Ásgeirsson
vélstj., giftur, 1 barn. 4. Gisli
Þórðarson, giftur, 4 börn. 5. Sig-
urður Bjarnason, giftur, 3 börn.
6. Bjarni Thorarensen, ógiftur.
7. Kristján Ásgeirsson, Bolunga-
vík, giftur, 2 börn. 8. Steindór
bróðir hans, Svarthamri, ógiftur.
9. Þorsteinn Þorláksson, Bol-
ungavík,ógiftur. 10. MagnúsJóns-
son, Súðavík, ógiftur. 11. Ólafur
Valgeirsson. 12. Magnús Magnús-
son, ógiftur, Árneshr., Strandas.
Utan úr heimL
K.höfn. FB. 12. marz.
Kolanámumálið brezba.
Símað er frá London, að kola-
námunefndin hafi afhent stjórn-
inni nefndarálit og er aðal-
innihald þess, að ráða fastlega
frá þvi, að námurnar séu þjóð-
nýttar. Bent er á það, að nú-
verandi fyrirkomulag þurfi mikil-
vægra umbóta, en sami vinnu-
tími og bingað til og dálitil
launalækkun sé nauðsynleg.
Biodiudismálið í Noregi.
Símað er frá Osló, að á kristi-
legum fundi, sem allir biskupar
landsins tóku þátt í, var ákveð-
ið að styðja bindindisstarfsemi,
þannig, að taka þátt í starfsemi
féiagsins »Folkets Adrueligheds-
raad«.
Á sama fundi kom fram frum-
varp um að banna aila ónauð-
synlega umferð á sunnudög-
um, leiksýnirgar og hverskonar
skemtanir. Frumvarpið var felt.
K.liöfn. FB., 13. marz. '26.
ísbyggilegt útlit um framtíð
Alþjóðabandalagsins.
Símað er frá GeDf, að útlit
sé á, að ósamkomulagið muni
sprengja Þjóðabandalagið. Fái
Brazilía ekki ótímabundið sæti
i ráðipu, hótar hún að greiða
atkvæði gegn upptöku Þýzka-
lands. Eitt atkvæði er nægilegt
til þess að ónýta mótið. Musso-
lini hefir skipað fulltrúa sfnum
að greiða atkvæði gegn Þýzka-
landi, ef Pólland fær ekki fast
sæti.
Stúdentafræðslan.
Á morgun talar
cand. Brynjólfur Bjarnason
um sögu
jafnaöarstefnunnar
kl. 2 í Nýja Bíó.
Miðar á 50 aura við inngang
frá kl. 1,30.
Feðranna fold.
af sorg. Hann þrýsti henni upp að sér og setti
hana svo á kpé sér, eins og þegar hún var of-
urlítil telpa:
— Hr. Alvard hefir beðið þín. Mamma þín
hefir víst sagt þér frá því. Þú veist, hve inni-
lega við óskum þess, að þú verðir hamingju-
söm. Hlustaðu nú á mig, Annie, engum þykir
eins vænt um þig og mér. Þú verður ekki ham-
ingjusöm með hr. Alvard. Hann er maður, sem
eingöngu hugsar um að komasl áfram í heim-
inum. Hann getur ekki elskað. Þú ert of ung
til að geta skilið það. En þú mátt ekki verða
konan hans. Og þú kærir þig vist ekki um það,
Ánnie ?
Hún horfði á hann, og lengi á eftir gat hann
ekki gleymt þessu angurblíða, sorgþrungna
augnaráði hennar. Hún hjúfraði sig inn að hon-
um. Hann hélt að hún væri að gráta. Hún
mælti ekki orð af munni og hreyfði sig ekki.
Það var lið yfir hana.
— Annie! hrópaði Mérans, barnið mitt! Elsku
góða, þú skalt fá vilja þinn.
Hann bar hana inn i rúmið í svefnklefanum
við hliðina á skrifstofunni. Hann hagræddi
henni og kallaði hana ótal gælunöfnum. Hún
lá hvít og hreyfingarlaus með lokuð augu. Það
var eins og dauðinn hefði numið á brott þetta
unga og fagra líf.
Þaö leið löng stund, áður en hún raknaði við
aftur. Hún leit upp með sama angurbliða augna-
ráði og horfði á föður sinn. Hún sá að hann
grét, tók i hönd hans og mælti:
— Ég vil vera hjá þér, pabbi minn. En hann
sagði:
— Þú elskar hann þá, Annie? Hvernig gat
þér dottið í hug að fara að elska hann?
— Ég veit ekki, svaraði hún og reyndi aö
brosa.
Og hann hugsaði með sjálfum sér:
— Er það nú líka spurning! Veit nokkur
nokkurn tima, hvers vegna hann elskar!
Áður hafði það verið honum gleðiefni, að
dóttir hans var svo dásamlega tilflnninganæm
og fljót til að verða hrifin af sorg og gleði og
samúð. En honum hafði ekki skilist, að þannig
stóð hún einnig berskjölduð gegn ástinni. Hann
hafði sjálfur þroskað hjá henni skilning á nátt-
úrufegurðinni og öllu þvi, sem fagurt var milli
himins og jarðar. Það hafði glatt hann að sjá
þessa tilfinninganæmu sál verða gagntekna af
hrifni. Og honum hafði ekki dottið f hug, að
með þessu var hann að undirbúa, að hún léti
tælast af því, sem var ungt og fagurt og hrff-
andi.
Jacques Alvard mundi aldrei skilja hina fín-
gerðu og næmu lund hennar. Hann mundi verða