Dagblað - 17.03.1926, Síða 3

DAGBLAÐ
3
MATUR
heitnr og kaldur allan daginn.
8murt brauð
með allskonar álagi
(Smörrebröd).
Einnig sent heim eftir pöntun.
Sími 445.
Hótel Hekla.
Utan úr heimi
K.höfn. FB. 14. marz.
Pjóðverjar brefjast svars.
Símaö er frá Berlín þ. 15.
þ. m., að Þjóðverjar krefjist
svars í sætaþrætunni daginn eftir.
Yilhjálmnr beisari vill flytja
búferlnm.
Símað er frá París, að Vil-
hjálmur fyrv. keisari bafi beðið
Bandamenn um leyfi til þess að
flytja til Spánar, vegna þess að
kona hans þoli ekki loftslagið
í Hollandi.
IlT. marz.
Svo er frá skýrt í gömlum
kronikum að marzmánuður sé
yfirleitt ekki giftusæll, og að
enginn skuli eiga það á hættu,
að ganga í heilagt hjónaband í
þessum mánuði. Maðurinn ást-
hrifni verði fráhverfur konunni
og konan manninum, verði jafn-
vel galdranorn. Einkum kvað
óhamingja fylgja þeim 12.—15.
og 22. marz.
Eini heilladagurinn er dagur-
inn i dag, 17. marz.
Fjármálaspebi 1926. Norskt
blað skrifar á þessa leið:
Ölgerðarhúsin eyða um 17
milj. kíló af korni árlegaíþessu
»fátæka« landi. Telja sumirþað
lifsnauðsyn að auka eyðileggingu.
Pó eru þeir til, sem áræða að
benda á, að væri alt þetta korn
notað til brauðgerðar, þámyndi
engan skorta brauð.
Og til eru þeir, er segja sem
svo, að við ættum heldur að
greiða vexti af allri ríkisskuld
vorri (þ. e. 1600 milj. kr.) með
andvirði þessa korns, sem þann-
ig er fieygt á glæ.
Pyrirliggjandi:
Ima Mamllu.
3- og 4-slegna, stærðir: 1",
l1/*”, 1 V»”, l3/*”, 2V»”, 41/*”,
Seglgarn, hvítt og mislitt.
Bindigarn í rúllum á 2x/2 kg.
Merblblek á flðskum og
brúsum.
Gólfdúka af Linoleum og
Vaxdúk, með bæjarins
ódýrasta verði.
Snchard-átsúkkulaði með
lægsta verðið.
Alsbonar salgætisvöror frá
hinni konunglegu súkkulaði-
verksmiðju »EIisabetsminde«.
Hjörtur Hansson
Austurstræti 17.
V. 13. N.
"V örubílastöðm.
Sfmi 1006 — þúannd og sex.
Beint á móti Liverpool.
|V Stærata og fjölbreyttasta
úrval af innrömmnðnm mynd-
nm í versl, Katla Langav. 27.
Innrömmnn á sama stað.
Feðranna fold.
gjarna verða áhorfandi að kosningabaráttu þinni,
annað ekki.
Lucien varð hálfhissa, er hann tók eftir, hve
Mérans var órólegur og æstur í skapi. Mérans
sagði við Jacques hálf kuldalega:
— Það er beðið eftir yður. Þér getið farið
undir eins. Ég kem bráðum.
Jacques stóð upp, þrýsti hönd Mérans í alt
of auðsærri látalætis-geðshræringu, kvaddi Lu-
cien og gekk til dyra. Um leið og hann gekk
út úr dyrunum, veik Mérans sér að honum og
mælti lágt:
— Hún er svo veikluð og tauganæm. Þér
verðið að vera gætinn og hugulsamur við hana.
Nú trúi ég yður fyrir æskugleði hennar og ham-
ingju. Hjarta ungrar stúlku er dýrmæt gjöf.
Látið nú sjá, að þér séuð þess verðugur.
— Þér getið reitt yður á mig, svaraði Jacques.
Ég skal vaka yfir hamingju hennar.
Er hann var farinn hneig Mérans niður í
stól. Hann gerði enga tilraun til að dylja sorg
sína fyrir Lucien, sem hann bar mest traust
tiU Loksins mælti hann:
— Alla sina æfi er maður að athuga lif og
athafnir annara, og rökræða starf þess og stefnu,
og svo verður maður eigi var þess, er fram fer
á heimili manns sjálfs. — Hann álasaði nú
sjálfum sér fyrir, að hann skyldi ekki hafa
bægt Jacques frá heimili sínu í tæka tíð, og
svo hugsaði hann með sjálfum sér:
— Maður þarf að hafa nákvæma gát á ung-
um stúlkum. Þær þrá að gefa burt hjarta sitt.
Þær þekkja eigi lifið, og láta blekkjast, af þvi
ytra. Það er ósköp eðlilegt. Þess vegna ættum
vér að leiða ástarþrá þeirra inn á rétta braut.
Eg hefi verið lélegur faðir. — En upphátt
sagði hann:
— Börn eru fijót að gleyma, hr. Halande.
Þau taka sér það ekki nærri, þótt þau baki
sínum nánustu sorg og áhyggju.
Hann var afbrýðissamur og sorgbitinn yfir
að hafa mist dóttur sína.
Lucien skildi vel sorg hans. Hann gat getið
sér til mótspyrnu Mérans og ástar Annie.
— Það er svo sem eðlilegt, sagði hann samt
sem áður, að börnin leiti gæfu sinnar á þann
hátt, er þeim hentar, en ekki eins og foreldr-
uoum geðjast bezt að.
Hann vildi ekki vera að hugsa um forlög
þessarar ungu stúlku, og þó gat hann ekki látið
vera að hugsa um hana. Þeir þpgðu báðir um
stund. Sömu hugsanir sóttu á þá báða. Þeir
sáu í hnga sér samvistir Annie við þenna kald-
lynda og slóttuga slngirning, er myndi ræna
hana öllum draumsjónum sínum, svo að hún
sæi eigi fyr en um seinan, að sér hefði skjáltast.