Hænir - 08.03.1924, Blaðsíða 3

n ÆN I K
komulagi, að kotna að breyting-
um og viðaukum í þennan samn-
ing, sem fengin reynsla kann að
leiða í ljós að æskilegt sé.
8. gr.
Ef að á milli hinna tveggja
stjórna skyldi koma upp skoð-
anamunur með tilliti til útskýr-
inga á einhverju ákvæði í samningi
þessum, eru aðiljar ásáttir um, að
sá skoðanmunir skuli verða end-
anlega útkljáður af alþjóða gerð-
ardómi Þjóðbandalagsins í Haag.
9. gr.
Samningur þessi gengur í gildi
1. maí 1924 og gildir óuppsegj-
anlega í tuttugu ár með endurnýj-
un fyrir samsvarandi tímabil,
nema því að eins að annarhvor
aðili segi honum upp minst tveim-
ur árum áður en tuttugu ára tíma-
bilið er útrunnið.
Þessu til staðfestingar hafa báðir
fulltrúar hlutaðeigandi stjórna und-
irskrifaðsamning þennan.sem gerð-
ur er í 2 samritum á norsku og
dönsku.
Kaupmannahöfn.....
Greinargerö nefndanna.
Um leið og ofanritað samnings
frumvarp er undirskrifað, óska
nefndirnar að gefa svofelda skýr-
ingu:
Þar eð Angmagsalikhéraðinu,
með tilkynningunni frá 10 okt.
1894, voru ekki settar ákveðnar
landamerkjalínur, gera nefndirnar
ráð fyrir því, að þar verði sett
nákvæm landamörk, og ef nauð-
sýn krefur fastákveðin og tilkynt
af dönsku stjórninni, eftir venju-
legum reglum (sbr. auglýsing
26/3. 1757).
Svæðið, sem um ræðir í 6. gr.
fyrir hina ráðgerðu Eskimóabygð,
verður sennilega farið með
sama hátt.
Báðum nefndunum er þaö ljóst,
að með tilliti til Eskimóa, sem
hafast við á nálægum svæðum
norðan við Lindenovsfjörð, kunni
að verða nau^sýnlegt að gera sér-
stakar ráðstafanir, til þess, að
vernda þær fyrir þeirri hættu, sem
eftirlitslaust samneyti við umheim-
inn getur leitt af sér fyrir þá.
Þess vegna er fyrir því séð, að
ákvæði samningsins ekki skuli
standa í vegi fyrir því, að stjórn
þeirra, ef nauðsýnlegt þykir, setj
sérstakar reglur, með tilliti til þess
hvað lifnaðarhættir hinnar inn-
fæddu þjóðar útheinita.
Það er fyrirfram til skilið, að
ef á Austur-Grænlandi verða sett
ar upp stöðvar eða stofnanir, sem
um ræðir í 5. gr., þá mega þær
ekki vera notaðar á neinn hátt
þannig, að komi í bág við alþjóð-
legar hlutleysisskyldur.
(Eftir „Ukens Nyt" — „Aftenposten").
Af því „Hænir" hefir nokkuð
minst á þetta mál áður, telur
hann rétt að lofa lesendum sínum
að sjá samningsuppkast þetta.
Þess má geta um leið, að blað
það, sem samningsfrumvarpið er
T H E R M A
RAFSUÐU- OG CD| I RPVT
HITUNARÁHÖLD Cí\U DCL I .
Margra ára hérlend reynzla hefir sýnt það og sannað.
Meðfylgjandi vottorð eru ein sönnunin.
Árið 1916 keypti égaf herra Indriða Helgasyni „Therma“-rafsuðuvél og hefir hún
verið notuð síðan daglega ng aldrei orðið neitt að, hvorki plötunni né bakaraofn-
Seyðisfirði, 10. júlí 1923.
Q. Lárusson, símritari.
inum.
Vorið 1914 keypti ég undirritaður 2 Therma-hitaplötur (rafsuðutæki), er að
staðaldri hafa verið notaðar á hverjum degi síðan. Plötur þessar hafa reynst
ágætlega, aldrei bilað og er mér Ijúft að gefa firmanu mín beztu meðrnæli.
Seyðisfirði, 11. Júlí 1923.
Þorst. Gíslason, símafulltrúi.
Vorið 1914 keypti ég undirritaður 2 „Therma'‘-rafsuðuplötur, aðra 1000 watta,
hina 300 vvatta. Báðar þessar suðuplötur hafa verið notaðar að staðaldri, og
aldrei þurft aðgerðar við. Mér er því sönn ánægja að gefa þessari tegund af
suðuplötum mfn beztu meðmæli. Seyðisfirði, 9. júlí 1923.
Jóhann Sigurðsson, verkstjóri.
Sumarið 1914 keypti ég undirritaður 1 rafsuðuplötu „Therma“, 900 watta.
Plata þessi hefir verið notuð daglega síðan og reynst mér ágætlega. Er mér
því sönn ánægja að gefa þessari tegund af suðuplötum mín beztu meðmæli.
Seyðisfirði, 9. júlí 1923.
N. 0. Nielsen, kaupm.
Engum dettur því til hugar að fá sér önnur eldunaráhöld en
„THERMA“, þótt ódýrari séu. — Upplýsingar um verð og annað
geta menn fengið hjá herra bankaritara
Theódór Blöndal
á Seyðisfirði,
sem einnig veitir pöntunum móttöku, eða með því að snúa sér
til okkar. — Athygli Seyðfirðinga, sem þurfa að fá sér eldunar-
áhöld í sumar, þegar rafstöðin verður stækkuð, skal vakin á því,
að afgreiðsla hverrar pöntnnar frá verksmiðjunni tekur 2—3 mánuði
Pantið því í tíma! „Therma“-áhöid
ávalt fyrirliggjandi í miklu úrvali. —
Akureyri, 9. febrúar 1924.
ELEKTRO CO.
Einkasalar 6 Norður- og Austurlandi —
Fiskifloti Austfirðinga
bíður ennþá stórfeldan
hnekki.
Skip til sölu.
Seglkútter „Normann11, ca. 40 smálestir að stærð, brutto,
sem sökk hér á hafnarbakkanum síðastliðið haust, er til
sölu. — Skipið stendur að nokkru leyti upp úr sjó og
verður selt í því ástandi sem það er. — Lysthafendur snúi
sér til herra J. Landmark, um borð í m.k. „Ruby“ við
hafnarbryggjuna hér, eða norska vicekonsulatsins á Seyðisf.
Hí. Samein. ísl. verzl.
kaupa tóm steinolíuíöt háu verði.
tekið úr, mælir mjög meö því, og
telur að báðar nefndirnar eigi
skilið þakkir og velvild landanna
fyrir starf sitt.
En sum norsku blöðin eru
óánægð. þar sem ekkert sé ákveð-
ið um eignarréttinn, en Norð-
mönnum aðeins leyfður afnota-
réttur, fjárhagslega og vísindalega.
Góð jðrð i boði.
Klúka í Hjaltastaðarþinghá fæst
til kaups eða ábúðar á næsta vori
Klúku 15. febr. 1924
Stefán Bjarnason.
Prentsmiðja Austurlands
Síðan upp úr miðri síðustu
viku hafa geysað stormar og snjó-
byljir úr ýmsum áttum með mikl-
um frostum öðru hvoru.
Sjómennirnir hafa því ekki átt
sjö dagana sæla, sem hafa verið
að velkjast á hafinu. Vélskipin og
bátarnir voru einmitt flestir ný-
lagðir út til fiskjar héðan, þegar
hretið skall á, en veiðar byrjuðu
nokkru áður á svæðinu frá Fá-
skrúðsfirði til Hornafjarðar.
Veðrið hefir náð yfir alt Iandið,
en orðið að mestu tjóni hér austan-
ands, því mörgum bátum og skip-
um hefir hlekkst á og sum farist.
íammast kvað að þessu fyrir
helgina síðustu.
Á föstudaginn sökk vélbátur frá
áskrúðsfirði út undan Strætishorni.
Var hann hlaðinn fiski, og á leið-
inni til lands móti frostbylnum
varð hann svo klakaður, að hann
gat ekki flotið til lands. En til
allrar hamingju var annar bátur
honum samferða, sem gat rent að
hliðinni á honum rétt í því hann
var að sökkva og tók mennina,
svo þeir björguðust. Komst hann
með naumindum inn til Stöðvar-
fjarðar og lá þar, þar til veðr-
inu slotaði. Báturinn, sem sökk,
hét „Geysir“, og var| eign
Stefáns Jakobssonar, kauprpanns
á Fáskrúðsfirði ogHerm. Þorsteins-
■Sonar, kaupm. hér á Seyðisfirði.
Sama dag var það og að vél-
skipinu „Rán“ hlektist á svo það
gekk fyrir ætternisstapa. Þegar
veðrið skall á hélt „Rán“ inn á
Hvalneskrók, og lagðist fyrir akker
og lá þar til síðla föstudagsnaetur.
Þá var skipið orðið svo yfirísað
af fannkomu og frosthörku, að
eigi þótti skipstj. Árna Vilhjálms-
syni, álitlegt að liggja þar lengur,
og varð að höggva á akkerisfest-
arnar, sem voru orðnar svo frostn-
ar að ekki þótti hægt að draga
upp akkerin. Sigldi skipið síðan
suður með og náði Hornafjarðar-
ós snemma dags. En hörku útfall
var í ósnum, og mikið í honum
af krapa á reki innan úr firðinum.
Og var því enginri vegur að hugsa
til að sigla ósimÁ inn, án þess að
tefla á tvær hættur, fyr en útfallið
rénaði eða innfall kæmi, og sjór
yrði hreinn og krapareksíáus. En
skipverjar munu ekki hafa treyst
sér að liggja lengur úti, vegna ís-
þungans á skipinu, og lögðu því
í ósinn. Þegar þeir voru komnir
nokkuð áleiðis, stöðvaðist skipið
af straumnum og krapastöppunni
og rak það aftur á bak og til
hliðar að vesturlandinu, og náði
Hvanney áður en það ræki lengra
út og komust skipverjar allir, 16
að tölu, í land á sigluránni. Mun
hafa brotnað gat á skipið við það
aö skellast að klettaurðinni og
sökk þaö samstundis og menn-