Skutull - 22.08.1924, Blaðsíða 3

SKUTULL
3
þvi í annað skiftið liafi hann ver-
ið sýknaður i hóraði.
En hann sleppir að geta þess,
að þann sýknudóm kvað Páll okk-
ar Jónsson upp. Pekk sá dómur,
eða forsendur hans, á æðri stöðum
þann vitnisburð, að fjarri væri
öllum sanni.
Svipað má segja um málsvarn-
ir Kerúlfs, þær sem komnar eru.
Hann hermir það t. d. upp á
stjórnÍDa, og vísar i bréf hennar,
að lmn segi sjálf, „að til iðDaðar
fari*) sama sem ekkert,“ nefnilega
af vinanda, en i nefndu bréfi stend-
ur: „að það er eigi nema smáræði
sem með þarf.“
Ekki er kyn þó fleiru sé við
snúið, enda er um veikan lim að
binda.
Smyglarabrellur.
Margt gjörist sögulegt í Banda-
rikjunum með lögreglunni og
bannlaga brjótum af ýmsu tagi.
Eru hvorirtveggju slungnir og
úrræðagóðir og veitir því ýmsum
betur.
Andbanningar fagna þegar þrjót-
arnir verða blutskarpari, en bann-
menn óska lögreglunni sigurs,
sem verðugt er.
Frá ýmeum löndum eru send
stór skip hlaðin áfengi, ýmist
eiru sarnan eða með öðrum
vörum. Er þeim ætlað að koma
áfenginu til lands í laumi.
En þetta reynist ekki auðvelt.
Laudhelginnar er vandlega gætt
með fram Bandaríkjunum báðu
megin. Taka því áfengisskipin
etundum það ráð, að vakka fyrir
utan landhelgi eftir undirlögðu
ráði við smyglara i landi, og bíða
þess að sótt só til þeirra áfengið.
Er það helst gjört á miög lirað-
skreiðum mótorbátum.
En Bandamenn gefa þessum
áfengisskipum nákvæmar gætur,
þó nokkuð sóu utan landhelgi
hjá þeim. •
Láta þau þvi að öllu sem sak-
leysislegast. — — —
Fyrir nokkru kom upp sá
kvittur og barst allviða, að með
*) Leturbroytingin er Skutulls.
ströndum Arneríku væru komnir
upp sjóræningjar á því herrans
ári 1924.
Sumir fyltust skelfingu yfir
spillingu mannkynsins á þessum
„upplýstu“ tímum og hétu á
Bandamenn að hreinsa hafið af
þessum óþjóðalýð.
En er til kom varð það kunnugt,
að engu hafði verið rænt nema
áfengi. Bæningjarnir áttu að hafa
kornið á mótorbátum, allir gráir
fyrir járuum, og með marghleypur
að auki, greitt uppgöngu á stór
skip, sem voru á vakki, eða lágú
fyrir akkerum nokkuð frá landi,
keyrt skipverja alla í bönd og
siðaD fært áfengið í báta sína.
Annað snertu þeir ekki og
engan meiddu þeir, svo sögur
fari af.
Þesw þarf varla að geta, að
þetta voru bara smyglarar, sem
skipin biðu eftir, og vopnabúnaður-
inn og ránskapurinn allur, látalæti
ein til að villa mönnum sýn.
Fræðafélagid,
Bækur þess í ár eru nú kornnar
til landains og fást hjá bóksölum,
þar á meðal JÓDasi Tóinassyni
hér á Isafirði. Bækur þessar eru:
Ársritið, 8. árgangur, Safn til
sögu Islands, III. og bróf nokkur
frá Páli Melsted til Jóns Sigurðs-
sonar.
Um bækurnar farast kunnugum
svo orð:
I ársritinu er margskonar fróð-
léikur, æfisaga hins fræga landa
vors, Vilhjálms Stefánssonar, saga
stúdentagarðsins í Kaupmanna-
höfn, sem kemur svo mjög við
sögu Islendinga, og margt tíeira,
þar á meðal nokkrar greinar um
landsmál, sem eru á dagskrá.
Kostar ársritið 4 kr. og er það
þriðjungi lægra en undanfarin ár.
Brófin kosta 50 aura. Eru þau
viðbætir við bróf frá Páli til
JónsrSigurðssonar, þau, sem félagið
hefur áður útgefið og er sjálfsagt
að binda þau þar saman við.
Þetta III. bindi af safni til
sögu íslarids kostar fyrir áskrif-
endur 4 kr. en ella 6 kr.
I því eru fjórar metkilegar rit-
gjörðir eftir Þorvald Thoroddsen.
Ætti Vestfirðingum ekki sist að
þykja fengur í ritgjörðinni um
fiskiveiðar við ísland að fornu
og sömuleiðis þeirri, sem hljóðar
um búnaðarhætti viðsvegar á
landÍDu seint á ]9. öld.
1 ritgjörðinni um eldgos í
Vatnajökli er og mikinn fróðleik
að finna fyrir menu, sem hafa
garnan af Islandssögu og náttúru-
fræði þess. — — —
Nú væri best að kaupa bæk-
urnar og lesa, svo sjá mætti hye
rétt þeim kunnuga segist frá.
Völt er velgengmn.
Tölvísi Kérúlfs í Vesturlandinu
sýnir, að um það leyti, sem hann
hlaut seinni dóminn, var hann
svo stórmektugur brennivínslæknir,
að meir en fjórtándi hver maður
á landinu átti sókn til hans í
þeim efnum.
En þetta fekk ekki leDgi svo
að standa.
Haustið 1923 settist Halldór
Georg í ríki hans. Hneig brátt til
Halldórs inargur þyrstur, en gekk
undan Kórúlf.
Má ælla að Líndal hafi þetta
kunnugt verið; víst er um það,
að hann bar gæfu til að forða
þeim ósköpum, að laun Kórúlfs
yrðu lækkuð á þinginu 1924. En
svo kom rækals rannsóknin.
Er svo sagt, að hollvinum
Kórúlfs blöskri lítt þó Halldór
fái á baukinn, bara ef tækist að
bjarga Kérúlf.
Hvað segir úrskurðarvaldið
þar um?
Heppinn að hafa það.
(Kveðið á soðfjöru).
Þó eg litinn ætti auð,
og illuin geDgi á skónum,
náði eg samt í náðarbrauð
nýkomið úr sjónum.
Tíðavisa.
Illa Kórúlf kominn er,
kauðinn Georg verslar meira.
Fleira veit sá, fleira sór;
fær og Oddur margt að heyra.
VERSLIÐ VIÐ KAUPFÉLAGIÐ!