Skutull - 11.02.1928, Blaðsíða 1

sSKDTDLLs
Útgefandi: Verklýössamband Vesturlands.
Yí. ÍR.
ísafjörður, 11. febráar 1928.
8. tbl.
Áuðvalds ríkið.
ii.
Til þess að halda valdi sínu
neytir borgarastóttin ýmsra meðala.
Rúmur helmingur af tekjum
sumra ríkja fer til hers og flota,
sem venjulega er notaður til þess
að tryggja veldi þeirra gagnvart
öðrum ríkjum, og gera þeim mögu-
legt að seilast í bita frá nágrönn-
unum. Herinn er líka hafður til
þeas að halda verkalýðnum og
bændunum í ánauð auðvaldains. 1
byltingunni í Rússlandi 1905 var
verkalýðurinn skotinn niður af
hernurn, það. sama átti einnig að
gera 1917, en tókst, sem betur
fór, ekki, því að þá skildu her-
mennirnir, að þeir voru verkfæri
í höndum auðvaldsins, sem átti
að nota gegn stéttarbræðrum
þeirra, Verkamönnunum. Byltingar-
tilraunir þýaka verkalýðsins voru
bældar niður með hervaldi. Breska
auðvaldið reyndi hv8ð eftir annað
að hefta frelsiabaráttu írsku þjóð-
arinnar með aðstoð hersins, og nú
á síðustu missirum sendi það þús-
undir hermanna, til þess að bæla
niður frelsiebaráttu verkalýðsins í
Kina.
Miljónaeigendur Bandaríkjanna
hafa oft sigað hermönnum á verk-
fallsmenn þar í landi og kúgað
verkalýðinn til hlýðni á ýmsan
annan hátt. Þannig mætti lengi
telja. Auðvaldið lætur verkalýðinn
kosta miljónir hermanna og dýr
hernaðartæki, auk lögreglunnar,
Bem á að líta eftir því að lögum
borgarastéttarinnar sé hlýtt og
„reglau só í landinu. Verkalýður-
inn er því eins og krakki, sem
sjálfur reitir hrísið í vöndinn.
Dómstólarnir eru líka háðir yfir-
ráðum auðvald8ins, og til varnar
borgarastóttinni. í Þýskalandi voru
þau Karl Liebknecht og Rósa
Luxemburg, frægir friðarvinir, sem
lifðu og störfuðu fyrir verkalýð-
inn, dæmd í fangelsi fyrir starf
sitt og baráttu gegn heimsstyrjöld-
inni og loks myrt af auðvaldinu.
Ollum eru líka i fersku minni
afdrif þeirra Sacco og Vansetti,
sem auðvaldsdómstólarnir í Ame-
ríku hneptu í margra ára fangelsi,
dæmdu til daúða, alsaklausa, og
tóku af lífi nú í haust. En maður,
sem meðgekk glæp þann, er þeir
voru ákærðir um, var sýknaður af
honum.
Hór á landi mætti eitthvað til
tína, sem fer í svipaða átt, þótt í
smærri stíl só, • t. d. Krossanes-
málið alræmda o. fl. En hór verður
staðar numið.
Tala þeirra, sem verða fyrir
ranglæti auðvaldsdómstólanna, er
legio. En nöfn þeirra eru ekki
ætíð skráð í mannkynssöguna, þau
geymast í hugskotum öreiganna,
sem heilagt tákn göfugrar fórnfýsi.
En borgarastóttin kúgar verka-
lýðinn ekki eingöngu með valdi,
heldur reynir hún að lokka hann
til hlýðni. Hún kappkostar að
halda honum við þá trú, að vald
sitt eó frá guði, og því beri ö.ll-
um guðsbörnum að hlýða boði
hennar og banni. Hún lætur prest-
ana pródika um himneska sælu,
er bíði allra fát.ækra og volaðra
og telur öreigunum trú um, að
örbirgðin sé hlutakifti allra drott-
ins barna hór á jörðinni.
I skólunum er börnunum kent
að hlýða lögum auðvaldsins og
að bera virðingu fyrir „friðhelgi
eignaréttarinsu. Vandlega er þagað
um þær kenningar, sem telja rang-
látt, að íáir menn auðgist af striti
annara, og vilja að framleiðslu-
tækin sóu notuð i þágu heildar-
innar, svo arður vinnunnar renni
ekki í sjóð einhvers einstaklings,
heldur skiftist milli allra þeirra,
sem vinna. Þeir, sem aðhyllast
þessar skoðanir og vilja koma
þeim í framkvæmd, eru í augum
borgarastóttarinnar blóðhundar og
byltingaseggir.
Blöðin gerast. lika þrælar auð-
valdsins og styrkja yfirráð þess
eftir mætti. Rithöfundarnir selja
því flestir skoðanir sínar og sann-
færingu og gerast málsvarar rang-
lætisins, svívirðinganna og kúg-
unarinnar í heiminum. Þeir, sem
tala máli verkalýðsins, eru tafar-
laust þagðir i hel, eða — takist
það ekki — ofsóttir og svívirtir
af skósveinum auðvaldsins og oft-
lega misskildir af fávísum og þý-
lyndum verkalýð.
En þetta má ekki þannig til
ganga. Verkalýðurinn verður að
drepa sig úr .þeim fáfræðidxóma,
sem borgarastóttin reynir að halda
honum í. Hann verður að afla sór
þekkingar á grundvallaratriðum
þess borgaralega þjóðfólags og
gagnrýna framleiðaluskipulag þess,
trúarskoðanir,' bókmentir og listir.
Hann verður að skilja þjóðfólags-
lega þróunarkenningu jafnaðar-
stefnunnar, og læra að nota sór
þá þekkingu í baráttunni gegn
kúgun auðvaldsins. Hann verður
að treysta á sitt eigið þrek og
berjást fyrir frelei sínu í eldi og
svælu stjórnmálabaráttunnar.
Og þegar hann hefir náð frelsi
sínu úr járngreipum auðvaldsinB
getur hann notið ávaxtanna af
andlegu og líkamlegu starfi sínu.
Forn spakmæli um víniS.
„Vínið er eitur á leið gegn um
hjartað.u
Kínverskt.
„Þú skalt ekki drekka vín eða
neitt, er getur gert þig ölóðan.“
Buddha (500 f. Kr.)
„Drektu ekki vín, því að það er
uppspretta allra lasta.u
Arabiskt boðorð.
„Fjarri mór só eitur Bacchusar
— skaðvænt, æsandi vín, er veikir
bæði' líkama og sál.u
Homer.