Skutull - 08.01.1932, Blaðsíða 2

2
S K U T U L L
Yfirklór ihaMsiirestsms.
Vesturlardi bættust 2 Tithðfnndar
rétt fyMr jó!in, enda var þar ekki
vanþöif á andlegri endurnýjnn. Rit-
höfundar þessir voiu þeir Kvæða-
Beni og klerkujinn Siguibjörn Ast-
valdur. Beni er í litsnjiS sinni full-
ur kristilcgTar auðmýktar og þakk-
látssemi og bi*u guð í fullu tiún-
a'aitiausti að skila fy ir sig aftur
við lækifæri kiónunum, sem hann
tók úr vösum bæja búa í seinasta
mfnuði-----f ritsmið Á-tvuldir prests
kveður við annan tón. Hmn byrjar
í vonsku, veður svo í villu og hætt-
ir íuilur hroka yftr eigin ágæti, Ó-
kuunugir mæitu nestum haida, að
Beni væii p'esturirm. litiliati, heilagi
og hreinhjartaði, en Ástvaidur ekki
Þ.ð lej’níst Á'tvaidi kleiki of-
vaxið að tilfæra íétt fyiiriögn ^kut-
ul^greinatirmar, sem æílunin var að
leiðntta, eins og hann kullar þ.ið,
og er hún þó p entuð inn m tilvitn-
unarmeikja. En laturn þ .ð vera.
Það kann að hafa veiið móða á
gieiHugunum. L'tum heidur á „leið-
réttmi?ar“ guðsmannsins.
„Þ.ið var ekki ákveð.ð að hefja
skyidi fyriiiestrahald og veija á-
góð Dum, ef nokkur yið:, fyrir at,-
vinnulaust fó!k,“ segii piestutinn og
bætir þvj við, að hann viti ekki,
hvaðan Skutull hifi þá fregn. f
næstu linum tilfærir hann þó til-
lögu frá sér, er hann segir, að sam-
þykt hafi verið í einu hljóði. Byij-
ar hún svona:
„Safuaðaifundurinn felur sóknar-
nefnd og piestum safnaðarins aft
gangast fyrir íyiirlestrahaldi fyrir
atvinnulaust fólk í vetur, og ætlast
tii, að á eftir hveiju erindi verði
veitt kaffi fyrir litla oða eDga borg-
un“ o. s. frv.
Þetta er leiðréttingin á fyrstu
mi8sögn Skutuls. Það reynist því
rétt hjá Skutii, að samþykt var að
hefja fyrirlestrahald fyrir atvinnu-
laust fólk, en missögnin hlýtur að
iiggja í orðunum: . . . „og verja á-
góðanum, ef nokkur yrði, fyrir at-
vinnulaust fólk.* Biður blaðið ve!-
Virðingar á þessari ónákvæmni, en
tekur það jafnframt fram, að ætlun
þess var ekki sú að sveita neinn
né særa með þessari frásögn.
Jatar Skutull fúslega, að á því er
verulegur mimur, hvort atvinnuleys-
ingjarnir áttu að fá að njóta ágóða
af fyiirlestrum þessum, eða baraað
fá að kaupa sér kaffi á eftir fyrir
litla borgun, eins og Ástvaldur upp-
lýsir, að samþykt hafi verið. —
Finst rr önnum nú annars ekki vor-
kunn, þó Skutli dytti ekki það snjall-
ræði í hug, að með þessu fyrir-
lei-tiahaldi væri veiið að stofna til
verslunar við atvinnulausa fólkið í
Reykjavik? En þetta mun þó vera
samileikuiinn, og er gott, að prest-
uiinn skuli hafa opinberað hann með
skiifi sínu.
U n annað atriði leiðréttingaiinn-
ar skal fram tekið, að það skift.ir
litlu máli, hvort ílutninEsmaður frest-
unaitillögunnar hét Á->mundur eða
Ástvaldur, en hitt er aðalatriði, sem
prestuiinn reynir ekki að htekja, að
tillagau um að fresta, og meira að
8eejt vísa alveg frá afgreiðslu safn
aðaifundar, atvinnubótatillögu Jóns
A. Pétuisionar, kom fram og það
fiá kristdegum ihaldsmanni eins og
Skutull skýrði frá. Er í þessu sam-
bandi ’gott að styðjast við þá jíln-
ingu Ástvaldar, að „andmæli hófust
gegn afgieiðdu* tillögunnar, og að
ýinsum þótti óþuft að samþykkja
nokkra áskorun á bæjirstjórnina.*
Þrátt, fyrir þsssa skýlausu tregðu og
andúð gegn atvmnuhót imálinu tel-
ur presturinn þtð ,vitleysu“, eina
að nokkur hafi talið neyð af völdum
atvinnuleysis kristnum söfnuði ó-
viðkomandi. Er hér um að ræða
svo aumkvunarlegt yfirklór, að eng-
in venjuleg skefma skaparans hefði
gert sig ánægða með það. Og jafu
óþvegnir standa ihaldsmennirnir, sem
þarna áttu hlut að máli, eftir sem
áður frammi fyrir alþjóð.
Fjórða „leiðrétting" séra Ástvald-
ar er alveg á borð við þá þáfyistu
og þriðju. Þar segirhann: „Það var
e k k i samþykt að vísa þessu at-
vinnubótamáli til almenns safn-
aðafundar, heldur til s a m e i g-
inlegs safnaðafundar.* —
Skutli er það sannast að segja ekki
ljóst, hvort séia Ástvaldur þessi er
nýlega oiðinn skynskiftingur ellegar
hann er fæddur fábjáni, enda kem-
ur það í sama stað niður og lætur
blaðið sig þ tð engu skifta. En hvað
getur safnaðnfundur í Reykjavik
oiðið almennari en það, að báðir
mótmælendasöfauðirnir taki þátt í
honum?
Að síðustu lýsir réra Ástvaldur
því yfir, að hann og aðrir þeir, sem
Skutull hafi fyrir sökum um tóin-
•
Jón Hróbjartsson: Lands-
lagsuppdráttur af ísafjarð-
arsýslum.
Eins og allir ísflrðingar vita —
og raunar maigir aðrir — er Jón
Hróbjartsson, kennari við barnaskól-
ann hór, hinn mesti snillingur í
kortageið. Hefi eg áður á það minst
í Skutli og eins það, hve mikið starf
hann hefir unnið ókeypis fyiirskól-
ana hér. í fyrra lét Jón prenta eftir
sig íslandskoit, sera er selt svo ó-
dýrt, að hveiju barni er fært að
eignast það, og þó er á þessu koiti
fleira af nöfnum eu öð.um íslands-
kortum, sem völ er á, og það lik-
legt til að auka n jög þekkingu al-
mennings á landinu.
Nú heflr Jón teiknað og gefið út
stórt koit af ísafjaiðaisýslum. Er
koit þetta teiknað eftir koiturn her-
foringjaráðsins danska, en Jón þó
frá þeim vikið í smáatriðum. Koit
þetta er snildatlega vel geit, bæði
frá hendi Jóns og hinnar þýaku
p'-entsmiðju. Hæðarmismunur er
sýndur með litum og fjöldi örnefua
er á kortinu — meðal annars öil
bæjanöfn í sýslunum. Er kortið hið
mesta þing fyrir þá, er feiðast um
sýsluna, en þó er það meira atiiði,
að kortið gerir hveijum sýslubúa,
ungum sem gömlum, fært að afla
sér á auðveldari og ódýiaii h.ut on
ella, allmikillar þekkingar á sýslun-
um ö'lum. Þyrfti að vera til svjp-
að kort af hverri sýslu landsins, og
enn sem áður vil eg á það bend i,
að kenslumálastjórnin ætti uft sjá
um það, að ailir landsbúar, en ekki
að eins við ísfirðingar, nytu hinna
ágætu hæflle'ka Joi s til koitagerð ir,
Ea öll heimili i ísafjarðatsý u og
kaupstað þurfa, er ás'æður leyf-, að
eignast þetta nýja koit hans. Það
er fióðlegt, skemtilegt og prjðilegt
að allri getð.
Guðmundur Gíslason Ifagalín.
læti í atvinnubótamálum, hafi hjálp-
að miklu f 1 e i r i bagstödduin en
iitstjóri Skutuls. Þetta, að hafa tölu
á þeim, sem maður réttir hjálpar-
hönd, og vera rogginn yfir, að þ -ir
kunni fleiri að vera en hinir, pem
eiuhver aDnar ha;i hjáipað, eT auð-
vitað kristilegt litiHæt !! Það ber
sj-jlfssgt vott um, að hægii hondiu