Skutull - 06.09.1941, Síða 3

S K tr T tr L L
138
«
Alþýðufólk, verzlið viö Kaupfélagid á ísafírði.
Við undirritaðar, eiginkona og dóttir Eiríks Einars-
sonar hafnsögumanns, þökkum inniiega öllum þeim
einstaklingum og stofnunum, sem sýndu okkur sam-
úð og veittu okkur hjáip við andlát hans og jarð-
arför.
ísafirði, 5. ágúst 1941.
Þorbjörg Guðmundsdóttir, Ragnhildur Eiríksdóttir.
Ellilaun og örorkubætur.
Umsóknum um ellilaun og örorkubætur í Isaíjarðarkaup-
slað fyrir árið 1942 skal skilað á bæjarskrifstofuna á ísalirði
fyrir lolc septembermánaðar, ef þær eiga að takast
lil greina.
Umsóknareyðublöð fást á bæjarskrifslofunni alla virka daga
frá kl. 10—12 og 1—3 nema á laugardögum aðeins kl. 10—12.
Umsækjendur gela l'engið aðstoð við að lylla út eyðublöðin
á sama slað og tíma. Þeir eru sérstaklega beðnir að vera við
því búnir, að gefa upplýsingar um eignir og tekjur frá 1. okt.
1940 og um lramfærzluskylda venzlamenn sína (börn, kjörbörn,
foreldra, kjörforeldra og maka).
Þeir, sem sækja um örorkubætur fyrir árið 1942 og hai’a
ekki notið þeirra árið 1941, verða að fá örorkuvotlorð hjá hér-
aðslækninum á Isalirði, sem er til viölals daglega l'rá kl. 2—3
e. h. í Hafnarstræti nr. 20.
Þeir öryrkjar, sem nolið hafa örorkubóta á þessu ári,
þurfa ekki að fá nýtt örorkuvottorð, nema þeir
iái sérstaka tilkynningu um það.
Bæjarstjórinu á Ísaíirði, 5. sepi. 1941.
Þorsteinn Sveinsson.
Það liggur því í augum uppi,
að ef Sjálfstæðisflokkurinn liefði
nokkra sómatilfinningu, ætti
hann a. m. k. að heimta kosn-
ingu í báðum þessum kjördæm-
um jafnt. Hitt, að heimta kosn-
ingu í öðru þeirra, en neita um
það i hinu, er svívirðilegur lodd-
araleikur, sem kjósendur geta
ekki þolað stærsta stjórnmála-
flokki landsins. Það eru hyl-
djúp óheilindi, sem hvergi mundu
þolast í þjóðmálabaráttunni, nema
þá hér á Islandi.
Annars hlýtur afstaða þjóðar-
innar að vera á einu veg í þess-
um kosningafrestunarmálum —
það er að segja, ef heilbrigð
skynsemi fær að ráða stefnunni
og ekki flokkakúgun oða þjóð-
stjórnarsamábyrgð —og stefnan
or þessi:
Þar sem o n g i n n kjósandi
hofir fengið að ganga að kjör-
borðinu, siðan þetta kjörlímabil
hófst, þann 21. júní sl., eru öll
kjördæmi landsinsþingmannslaus.
Öllum kjósondum landsins ber
því jafn réttur til að fá að kjósa
sér þingfulltrúa, og öll þjóðin
hlýtur því að krefjast þess, að
ekkert Alþing komi saman, fyr
en þjóðinni hefir gefizt kostur á
að kjósa sér löggjafa. Kjósend-
um i engu kjördæmi ber til þessa
rikari réttur en kjósendum í öll-
um öðrum kjördæmum landeins.
Vigurbarnið má gera sig að
þeim óvita að spyrja i dulnefnis-
greinum sinum: „Hvers eiga
Norður-ísfirðingar að gjaldaV"
En Norður ísfirðingar hljóta, hvað
sem honum liður, að spyrja:
„Hvers á í s 1 e n z k a þ j ó ð-
in að gjalda?“ Ogá þessu
Það voru sigrar — og það voru
sigrar hinumegin við láglendið!
Hvernig fella menn sig við þessa
„snilli", hvoit sem það á nú að
vera stílsnilli eða eitthvað annað?
Sigrar eru ekki unnir, sei, sei, nei,
þeir e r u bara — og e r u hinu-
megin við iáglendið, eins og veiið
væri að tala þar um ío'lur á beit
eða eitthvað þess háttar. Og svo
er þvælt í belg og byðu, án þess
að setningarnar séu aðgreindar
með lesmerkjum, um fjallið, sem
var tekið, og hlíðina og sigrana,
hinumegin við láglendið og há*
sléttuna og ána, sem þeir fóru
yfir í ágúst og Goritsíu, þar sem
þeir voru 141 húsa, og gosbiunn
og boldigur skuggsæl tré og lif-
rauðan vafningsvið á húshlið. Einn
íorsetningarliður, staðarákvörðun,
í þessari setningr.bendu Dýtur
þeirra sérréttirida að afmarkast
með kommuin, en ekki veiður
hljóta þeir að hafa hið fláttskap-
arlausa heildarsjónarmið og beita
sór fyrir þeirri kröfu, að allir
kjósendur laodsins fái aðgang að
kjörborðinu, til að velja sér þing-
menn til næstu fjögra ára sam-
annað séð, en að það sé hreinasta
tilviljun. Nú mega menn ekki
halda, að þetta sé eitthvað ein->
stakt dæmi úr bókinni um merkja-
setninguna. Nei, svona er þvælt
í belg og byðu alla þessa blaðsíðu,
og sama sagan endurtekur sig
hvar sem staðar- eða ferðarlýsing
kemur fyrir í allri bókinni. Það
er sem sé algerlega gengið fram
hjá því að nota lesmerki, til þess
að aðgreina ólík og fjarskyld frá-
sagnaratriði, og veiður ekki annað
sagt, en að þrálátrar tilhneigiDgar
gæti í þessari bók til þess að að*
greina hvorki orð né setningar.
Um samsull orða skulu þessi
dæmi tekin: Einsog, öllusaman,
handanvið, frammeð, útfyrir, þvert-
yfir, síðanum, uppígegnum, djöful-
óskup, litlivin og svo framvegis,
og svo framvegis, tvö og þrjú orð
samföst um alla bókiua. Er þetta
óneitanlega óvenjulegt, en á senni-
kvæmt stjórnarskrá islenzka rík-
isins.
Annað sjónarmið er íbúum
slíks menningarhéraðs, sem Norð-
ur-íeafjarðarsýsla er, — alls ekki
sæmandi.
Hannibal Vatdimarsson.
lega að vera til þess að misbjóða
siður frumtextanum, þótt vandséð
só, að sá geti verið tilgangurinn!!
Hór hafa nú verið nefndar tvær
meginfirrur, sem ganga gegn um
alla þýðinguna, nefnilega samsull
orða og setninga.
Þá er það furðulegt, að þýð-
andinn gerir sór svo mjög far um
að setja Döfn staða og borga í
íslenzkan búning, að þekkt staða*
og borganöfn verða við það tor-
kennileg. Þannig verður borgar-
nafnið Ziiiich t. d. að Suríkk á
kiljönsku. Nú mun enginn láta ser
detta í hug, að erlend staðanöfn
sóu líkleg til að valda spjöllum á
íslenzku máli, svo að sórstaklega
þurfi að gjalda varhuga við þeim.
Sú getur heldur ekki verið skoð-
un þýðandans, því að fjöldamörg
oið, sem full hætta er 6, að slæð-
ist inn í málið, og eru þó til
engrar prýði, viiðast þýðandanum
F^.úgur er meðal bollustu
uæringarefna. — Gefið börn-
um yðar, og etið sjálf, meira
af rúgbrauði.
Heynið rúgbrauð frá Bök-
unarfélagi ísfirðinga.
Bæði seydd og óseydd.
eígerðarhús *á
imleiðir nú
ri brauðteg-
arfélagið.
Nýtízku læki til brauðgerðar.
Bíó Alþýðuhússins
sýnir:
Laugardag og sunnudag kl. 9:
S. 0. s.
Árásarílugvél 803
kallar.
Óvcnju spennandi amerísk
flugmynd frá Warner Brothers-
Film.
Aðalhlutverkin ieika:
James Gagney,
Pat O’Brien
og
Margaret Lindsay.
Sunnudag kl. 5:
Hann fann stjörnurnar.
Síðasta sinn.
Aðgangur fyrir börn 50 aurar.
Standið í skilum við Skutul.
næsta munntöm og koma margoft
fyrir. Af þessu tagi skulu aðeins
nefnd: Lukkuleg, að spásséra og
spássérveður, fröken o. s. frv.
Þá er fjöldi útlendra orða um alla
bókina, og ætla ég, að þau munt
fæst vera íslenzkri alþýðu skiljan-
leg. Dæmi:. Rivederci og rive-
derla, Karabínar, tenente, Bersa.
lérar, spakhettur, borghese, croyant,
að lusja og lusjuD, að tóbogga og
tóboggun og tóbogganið, grappa
og margt fleira af líku tagi.
Þá eru það orðatiltæki, sem
telja má smekksatriði, hve vel
sómi sér á prenti, og þó sórstak-
lega í hinum sv.o nefndu fögru
bókmenntum. Sem dæmi þessa
tek ég aðeins þessar setningai:
„Hvur djöfullinn er sosum óþæg-
ur?“ — „Blöðin voru skíta-Jestur.“
— „Éttu skít." — „Ég gef skít í
það.“ — Og: _Til andskotans með