Skutull - 19.03.1952, Blaðsíða 3

S K U T U L L
3
Leikfélag fsafjarðar:
Tony vaknar til lífsins.
Starísreglur
fyrir lánadeild smáíbúðarhúsa.
Lánadeild smáíbúðarhúsa, sem stofnuð var með lögum nr. 36, 1952,
er tekin til starfa og hafa til bráðabirgða verið. settar eftirfarandi
starfsreglur:
1. Lánadeild smáíbúðarhúsa veitir einstaklingum í kaupstöðum og
kauptúnum lán, eftir því sem fé er fyrir hendi í sjóði lánadeild-
arinnar hverju sinni, til byggingar smárra sérstæðra íbúðarhúsa
og einlyftra, sambyggðra smáhúsa, er þeir hyggjast að koma
upp, að verulegu leyti með eigin vinnu sinni og fjölskyldu sinn-
ar. Engum veitist lán nema til eigin íbúðar og ekki veitist lán
til íbúða í sambyggingum, sem stærri eru en tvær íbúðir, ann-
arra en þeirra, sem getið er hér að framan.
2. Umsóknir um lán skulu sendar félagsmálaráðuneytinu, en tveir
menn, er ríkisstjórnin velur, ráða lánveitingum.
Umsókn fylgi eftirtalin skilríki:
1. Lóðarsamningur eða önnur fullnægjandi skilríki fyrir lóða-
réttindum.
2. Uppdráttur af húsinu, sem reisa á, götunafn og númer.
3. Upplýsingar um, hversu hátt lán hafi verið tekið eða muni
verða tekið út á 1. veðrétt í húsinu og hvar það lán er eða
verður tekið.
4. Umsögn sveitarstjórnar um húsnæðisþörf umsækjanda.
3. Landsbanki íslands annast, samkvæmt samningi við ríkisstjórn-
ina, afgreiðslu lána þeirra, sem veitt verða, sér um veðsetningar
og þinglýsingar og annast innheimtu vaxta og afborgana af
veittum lánum. Umsóknareyðublöð fást afhent í afgreiðslu
Landsbankans (veðdeild).
4. Lán þau, sem lánadeildin veitir, skulu tryggð með 2. veðrétti í
húseign þeirri, sem féð er lánað til. Ársvextir eru 5^2% af
hundraði og lánstími allt að 15 árum. Eigi má veita hærra lán
á eina íbúð en 30 þús. kr. og eigi má hvíla hærri upphæð á fyrsta
veðrétti smáíbúðar, sem lán er veitt til, en 60 þúsund krónur.
5. Eftirtaldir aðilar skulu sitja fyrir lánum til smáíbúðabygginga:
1. Barnafjölskyldur.
2. Ungt fólk, sem stofnar til hjúskapar.
3. Fólk, sem býr í heilsuspillandi húsnæði, er ekki verður úi-
rýmt samkvæmt III. kafla laga nr. 44, 1946, eða á annan
hátt
Þetta tilkynnist hér með þeim, sem hlut eiga að máli.
Félagsmálaráðuneytið, 29. febrúar 1952.
Steingrímur Steinþórsson
(sign.)
Jónas Guðmundsson
(sign.)
Gamanleikur eftir Harald Á.
Sigurðsson.
Leikstjóri. Har. Á. Sigurðsson
Haraldur Á. Sigurðsson er einn
af þekktustu skopleikurum okkar
íslendinga. 1 áratugi hafa risið
hláturbylgjur frá áhorfendasætun-
um jafnskjótt og hann hefur birzt
á leiksviði. Svo örugglega hefur
honum tekizt að skapa hlátraheim
í kringum sig. Galdrar Haralds
sem skopleikara felast meðal ann-
ars í einlægri leiktúlkun hans,
hversu eðlilega honum hefur tek-
izt að samræmast hverri skop-
persónunni, sem hann hefur átt að
túlka, og hversu blátt áfram og
einlæg fyndnin hefur orðið í munni
hans, hvort sem hún hefur verið
fleyg eða nálgast klúryrði, sem fá-
um mundi umborin öðrum en Har-
aldi.
Á seinustu árum hefur Haraldur
nokkuð fengizt við ritstörf. Eftir
hann hafa birzt smásögur og leik-
þættir. Sumar sögur hans sýna, að
hann kann skil á harmrænum þátt-
um mannlegs iífs og á til djúpa
alvöru. En leikþættir hans, sem
margir eru teknir úr „revíum“,
sem hann hefur átt þátt í að semja
og sýna, hafa flestir verið skilget-
in afkvæmi skopleikarans, sem
veit hvað kitlar hláturtaugar hinna
venjulegu áhorfenda.
Veigamesti gamanleikur Haralds
Á. Sigurðssonar er — Tony vakn-
ar til lífsins — sem nú er sýndur
af Leikfélagi Reykjavíkur og var
frumsýndur af Leikfélagi Isafjarð-
ar 5. þessa mánaðar, undir
leikstjórn höfundarins. Leikritið
ber öll einkenni skopleikarans og
sérkenna hans á leiksviðinu.
Efni leikritsins er það, að göml-
um sérvitrungi hefur tekizt að búa
til gervimann, sem í hinu ytra er
búinn flestum einkennum hinna
lifandi og holdiklædda mannvera.
Saga gervimannsins verður hin
furðulegasta og leikritið um hann
hreinn gamanleikur, sem nálgast
stundum að vera „farsi“. Það kann
að hvarfla að einhverjum, að leik-
ritið sýni veikleika okkar mann-
anna fyrir vélrænni gervimennsku
og að sjálfur gervimaðurinn eigi
að vera hrópandi spott á sýndar-
mennsku okkar og taumlausa
dýrkun á vélamennskunni, en
fæstir af áhorfendunum munu
höndla þann boðskap í leiknum.
Hins vegar mun allur almenningur
njóta skemmtunar af honum sem
gamanleiks, þar sem nóg er af
skoplegum atburðum og hnyttin-
yrðin fljúga, þótt stundum sé tyllt
á tæpustu nöf, svo að vandlátum
áhorfendum mun þykja nóg um.
Frumsýning Leikfélags ísafjarð-
ar á leikriti þessu tókst vel. Leik-
ritið var ágætlega á svið sett, leik-
tjöld glæsileg og ljósabrigði ó-
venjulega góð. Leiktjaldamálari
var Sigurður Guðjónsson og Ijósa-
meistari Þórólfur Egilsson. Hafa
þeir báðir unnið verk sín vel.
Þá er auðséð, að leikstjórnin
hefur verið með ágætum. Stöður
leikaranna voru góðar, hreyfingar
þeirra ákveðnar og frammistaða
þeirra yfirleitt góð.
Höfundurinn og leikstjórinn Har-
aldur Á. Sigurðsson, fór með hlut-
verk hins kynlega uppfinninga-
manns, Brands Antonssonar. Eins
og að líkum lætur leysti Haraldur
svo hlutverk sitt af hendi, að ólík-
legt má þykja, að hægt sé að gera
það mikið betur.
Frú Guðrún Bjarnadóttir lék
Unni Oks, og er það eina verulega
kvenhlutverkið í leikritinu. Frú
Guðrún leysti þetta hlutverk af
hendi með sæmd. Leikur hennar
var yfirleitt látlaus og eðlilegur,
en sums staðar vantaði eilítið á að
hún væri nægilega blæbrigðarík og
hressileg í framsögn sinni.
óskar Aðalsteinn Guðjónsson lék
Þorfinn Oks, útgerðamann. óskar
er í framför í leiktúlkun sinni, og
náði hann þarna stundum góðum
leik. Hann vantar þó enn nokkuð
til þess að vera nógu eðlilegur í
leik, hættir við að vera of stífur í
stöðu og hreyfingum. Þá þarfnast
raddbeiting hans og framsögn enn
meiri tilbrigða. En þessa ágalla á
Óskar að geta fljótlega yfirunnið,
því að hann virðist ekki vanta mik-
ið'til þess.
Haukur Ingason lék Tony —
hinn furðulega gervimann. Tókst
Hauk vel með viðundrið í fyrsta
og öðrum þætti. í þriðja þætti varð
Tony hins vegar full daufur í öll-
um manndómi sínum!, og þar brást
Hauk nógu skýr framsögn. Takist
Hauk að ná góðri framsögn getur
leikur hans orðið góður.
Þóru Jónsdóttur, þjónustustúlku,
lék Rósa Þórarinsdóttir. Ragnar
Ingólfsson, garðyrkjumann, lék
Þorgeir Hjörleifsson. Hermann
Pétursson, einkabifreiðarstjóra,
lék Örnólfur örnólfsson. Allt eru
þetta lítil hlutverk, en bæði Rósa
og Þorgeir fóru vel með hlutverk
sín. Hins vegar mun Örnólfur ný-
liði á leiksviði og bar leikur hans
því vitni.
Frumsýningargestir tóku leik-
ritinu og leikurunum vel. Húsið
var fullt af áhorfendum, sem virt-
ust skemmta sér hið bezta. Hylltu
þeir höfund og leikara að sýning-
arlokum. Isfirðingar þakka hinum
góðkunna gamanleikara, Haraldi
Á. Sigurðssyni, komuna og þá
skemmtun, sem hann hefur veitt
þeim. Þórleifur Bjarnason.
Hjónaefni.
Þann 23. febrúar s.l. opinberuðu
trúlofun sína ungfrú Guðbjörg
Pálsdóttir, verzlunarmær, ísafirði
og Ólafur Ólason, bifreiðarstjóri,
Súgandafirði.
Nýlega hafa opinberað trúlofun
sína ungfrú Ásta Guðbrandsdóttir,
verzlunarmær, og Gunnar örn
Gunnarsson, iðnnemi.
Ennfremur hafa nýlega opin-
berað trúlofun sína ungfrú Ósk
óskarsdóttir frá Hrísey og Pétur
Geir Helgason, vélstjóri, ísafirði.
Dánarfregnir.
Guðrún Richter, Tangagötu 6,
ísafirði, andaðist 25. febrúar s.l.
Hún var fædd að Kirkjubóli í
Steingrímsfirði 14. nóvember 1871.
Þann 3. þ.m. andaðist Guðný
Anna, dóttir hjónanna Friðgerðar
Guðmundsdóttur og Annasar
Kristmundssonar.
TIL LEIGU
er stór stofa í Fjarðarstræti 9.
Uppl. á Bæjarskrifstofunni.