Vesturland - 09.11.1935, Side 2

174
VESTURLAND
Hjartanlcga þakka eg öllum, sem sýndu mér samúð
og hluttekningu við andlát og jarðarför konu minnar
íngibjargar Ásgeirsdóttur. Sérstaklega vil eg þakka ráðs-
manni sjúkrahússins, hr. Q. Andrew og sr. Sigurgeir
Sigurðssyni prófasti.
p. t. ísafirði, 5. nóvember 1935.
Sigurður Hjálmarson.
Bágt gjaldeyrisástand.
Gjaldeyrisástandið hér'á landi
er nú orðið svo, að gjaldeyrir
fæst ekki fyrir þær vörur, sem
leyfður hefir verið innfiutningur
á, og verða vörurnar að liggja á
skipaafgreiðslunum óútleystar.
Hefir þetta ástand sumstaðar
skapað vöruskort, en annarstaðar
eins og t. d. hér í bæ, er hann
yfirvofandi, ef ekki rætist úr.
Jafnhliða þessu gjaldeyrishall-
æri eru hinar fáránlegustu og
ótrúlegustu hömlur lagðar á úf*
Nutning íslcnzkra afurða.
Undanfarna mánuði hefir stöð-
ugt verið hert á innflutningshöft-
unum. Er mælt að ýms leyfi, er
voru veitt, verði jafnvel útstrykuð
aftur.
Af vöruskortinum og innflutn-
ingshöftunum leiðir vaxandi dýr-
tfð á nauðsynjum almennings, en
gjaldeyrisástandið sekkur slfelt
dýpra og dýpra i botnleysuna.
Svona er ástandið sem þetta
marglofaða rauða dásemdarskipu-
lag hefic skapað i verzlunarmál-
unum.
Og nú vilja þeir hlaupa frá þessu
„skipulagi-, og fá Landsverzlun á
öflum aðfluttum og útfluttum vör-
um; þ. e. allsherjar einokun, I
staðinn.
Dýpra og dýpra, það er þeirra
mark og mið, þar til öllu fram-
taki er velt í rústir.
Sveltltilraunir bolsanna við
Álftfirðinga harðna?
Sulturinn er baráttuvopn bols-
anna i Súðavikurdeilunni. Þar sem
ekkert brauðgerðarhús er I Álfta
firði fær fjöldi fólks brauð héðan;
var poki með brauðum er fara
átti til Jóns I Súðavik, með Djúp-
bátnum fyrri hluta vikunnar, stopp-
aður, þar sem Hannibal kvaðst
ella setja bann á Djúpbátinn.
Dettifoss, sem er á leið hingað,
hafði meðferðis allmikinn vöru-
flutning til kaupmannanria í Súða-
vik, Jóns og Gríms. En skipið
fékk ekki einu sinni að flytja vör-
urnar hingað, heldur var þeim
skipað upp f Reykjavik.
Þella gera mennirnir, sem saka
aðra um ,sveltitiirauniru!
Þeir menr. hljóta aðhafavond-
an málstað, sem grfpa til jafn
svlvirðilegra ráðstafana til þess að
-Teyna að knýja sitt mál fram.
Þeir rauðu alisstaðar eins.
Fiskifélögin f Norður-Noregi
hafa sent háværar kröfur og kvart-
anir út af yfirgangi og veiðum
togara í landhelgi. En rauða rtk-
isstjórnin þar hefir daufheyrst eins
og hér. Hafa fiskifélögin nú til-
kynl stjórninni, að bregðist hún
ekki þegar við, muni þau taka til
sinna ráða og reka togarana meö
valdi burtu úr landhelginni.
Fsrðin á götunum
hefir verið þanntg undanlaiua
daga, að algerlega er óviðunandi.
Ekki er trúlegt annað en að verka-
menn hefðu þegið vinnu við lag-
færingu á aðalgötunum, að minsta
kosti.
Hirting Hannibals.
Ekki 22 heldur 222 vandar-
högg daglega þyrfti til kag-
hýðingar á þessum berstríp-
aða rógbera, lygara og
fúlmenni.
Það er alkunna að ósiðug og
illa vanin kvikindi reyna stöðugt
að glefsa og rtfa, en þó einkum
að hælbfta.
Mér kom þvf ekki á óvart þótt
Hannibal Valdemarsson sparkaði
skit og skarni til mfn f síöasta
Skutli, þar sem svo mátulega var
áður að honum sannað, I „Vest-
urlandi", að krefjast þess, að hann
sannaði rógburð sinn, en bæri
eila heitið ærulaús rógberi.
Margur skyldi halda, að Hanni-
bal hefði lagt fram sannanir I
stað nýs skits og skamma. En þvl
fer fjarri. Hann gerir enga tilraun
til þess. Og engum kunnugum
kemur það á óvart.
Slikt er alþekt óþokkabragö.
Merkur borgari þessa bæjar,
sem átti f ritdeilu vift Hannibal
s. I. sumar sagði við mig i sam-
bandi vift deilu þessa:
(Nafn þessa borgara getur H.
V. fengið uppgefið þegar hann
óskar.)
— Eg get skjallega sannað, að
Hannibal fer með vfsvitandi lygi.
— Ætlarðu þá ekki að gera
það?
— Það þýðir ekkert, þegar ein
lygin er sönnuð á hann, bætir
hann við óteljandi nýjum lygum,
svo það hefir engan enda.
Og þetta er almenn reynsla á
ritdeilum við Hannibal. En einmitt
það, að hann hefir yfirgengiö alla
með frekju og ósannindum og ekki
verið svarað hefir strákað hann
upp f fúlmenskunni og óþokka-
skapnum.
Hannibal er á ný ákaflega hreyk-
inn yfir vottorðaútgerð sinni i
sumar. Það hrellir hann ekki mikið,
þótt örreittur bæjarsjóður hafi orð-
ið að borga um 18 þús. kr. halla
eða skólagjald fyrir 2l/.z mánaða
forstjórakenslu fyrir hann. Mörg-
um mun þó þykja þetta hátt skóla-
gjald. En hitt er vist, að fullþörf
er á 2 togurum til viðbótar um
vottorðagjafir, ef þau eiga að þurka
burtu öll þau ámæli og aðfinn-
ingar, sem H. V. hlýtur alment
fyrir framkomu sína.
Það er llka auðsjáanlegt, að til
þess að vekja blygðun hans duga
engin 22 vandarhögg, þótt duglega
og daglega væru útilátin, en vera
mætti að 222 vandarhagga dag-
leg kaghýðing gæti eitthvað hjálp-
að upp á sansana hjá piltungi
þessum.
H. V. leikur nú rétt cinu sitini
það hlutverkið, að þykjast vera f
einhverri samvinnu við Sjáifstæð-
ismenn, og bera mikla umhyggju
fyrir sæmd þeirra.
Lætur harin svo sem oftlega
fari fram milli hans og þeirra
miklar umræður um störf mfn og
framkomu, og séu þær allar sér
til styrktar en mér til óþurftar og
Ittilsvirðingar.
En óþarfi er að geta þess, að
þessi imyndunar skáldskapar róg-
burður er talinn sigla undir kaf-
bátsmerkinu ,HageIin‘, og hefir við
engin rök að styðjast. Hann er
búinn til í vændræðafálmi I róg-
verksmiðjunni, f því skyni að hægt
sé að blekkja einhvern til að taka
það sem góða og gilda vöru, eftir
að þessi leigulygatól hafi þrástag-
ast á ágæti hans.
Sýnir Hannibal glögglega les-
endum sínum, hve varnarfár og
vopnasmár hann er veslingurinn
þegar hann hefir ekkert fyrir sig
að bera annað en útþynningu á
eldri rógburði sínum og máttlaus
heiftstola svlvirðingarorð.
Ná rottan:
Svo djúpt sekkur Hanniba! i
þessari grein sinni, að hann gerist
ná rotta, og nagar þar og nagar
með beztu lyst.
Legst hann á löngu látinn sóma-
mann, sem ber þá einu sök f
augum Hannibals að hafa verið
hálfnafni minn. Notar hann til
svfvirðingar á þennan látna mann
óvildaidóm efttr Bened. Gröndal
skáld, sem mótmæit var strax og
dómur Gröndal6 birtisl, og vitan-
lega á sér enga stoð i veruleik-
anum.
Með því aö gerast ná rotta hefir
H. V. opinberað svo eðli sitt og
innræti, að óþarfi er á þvi að
viliast héðan af. Arngr.
„Þar drápum við einn “.
Tveir Sjálfstæðismenn voru að
tala saman á götu fyrir fáum dög-
um. Í þvt bili fóru nokkrir fylgis-
menn Hannibals fram hjá og drógu
stóran tóman steða eftir sér.
Drógu þeir sleðann harkalega á
fót annars mannsins og héldu
sföan áfram með þessum ummæl-
um eins þeirra, sem er roskinn
maður að aldri og mætti vera
ráðsettur: ,Þar drápum við einn“.
— Er þessa gelið til þess að sýna
það innræti, er Hannibal temur
flokki sinum.
Vel „forþént“.
Svo mæla sumir, að rógsiðju-
höldur Skutuls Hannibal Valde-
marsson fái bráðlega vel forþénta
hvlld. Telja flestir vel til fundið,
að við bak hans sé lagður haugur
af rógi, lygi og baknagi sem hann
heffr framið um æfidaga sina;
svæfill ósannindanna til höfða og
alþýðuástin til fóta, en sorpvlsur
siðasta Skutuls um nafngreinda
menn I Álftafirði leggist á brjóst
hans, sem makleg æfiminning
þessa sorpritara. X.
Eintal sálarinnar.
Hannibal birtir i sfðasta Skuti-
inum eintal sjúkrar sálar sinnar er
hann nefnir: samtal við sjómann
f Súðavik. Er samtal þetta þrungið
sama varmennissjúkleikanum og
önnur skrif hans. Er útvegsmönn-
um í Álftafirði gerð sú getsök, að
aðalástæðan tii þess að samningar
við sjómenn hafi ekki tekist sé sú
krafa, að sjómenn geti haft trún-
aðarmenn við aflaskiNin. Er þvf
bætt við til áréttingar um getsök
þessa, að útvegsmenn f Álftafirði
hafi undanfarið stolið margvisiega
af skipverjum sinum.
— Margur heldur mann af sér
Hannibal sæll!
Til Skutulsgemlingsins
Hennibals Valdemarssonar,
Sýndu nú dug en engan merar-
hug og nafngreindu skýrt og skil-
merkilega bónda þann, er þú kallar
horfelliskóng og skepnunfðing f
siðasta Skutli. Eftir montrembingi
þeim sem grein þessi er uppþemdb
af ætti svo sem ekki að skorta
sannanir. Hitt mun öllum ljóst, að
það eru svo vesalir andlegir og
Hkamlegir horgemlingar, sem t
skjóli nafnleysis bera fram sifkar
sakir án allra sannana, að þeirn
er ekki einu sinni lifvænt i hjóna-
herbergi Framsóknar og sósialista,
þólt fitaöir séu af arðráni almenn-
ings og hagsmunum rfkis- og
bæjarfélaga. Skitugemlingar hafa
verið algengir slöari árin, eins og
kunnugt er, en engan hefi eg séð
né heyrt getið um sem er jafn
mikill óþrifa- og pestar-gemlingur
og Skutulsgemlingurinn. Þáð er
eins og mannvonskan, heigulshátt-
urinn og heimskan leki þar úr
hverju hári.
Ef þeir Hagalín & Co. hafa ekki
sómatilfinningu til þess að færa
gemling þcnnan af almannafærí
verður honum leitað lækninga á
annan hátt.
Arngr. Fr. Bjarnason.
Frá ófriðnum í Afríku
er fátt merkilegt þessa viku.
ítalir hafa þokað herfylkjum sfn-
um lengra inn i Abessinfu á öllum
vigstöðvum.
Vopn streyma nú til Abessinfu
úr öllum áttum. Nýlega fengu þeir
i einu 200 þúsundir rifia. f Tékko-
Slovakiu einni hefir Abessinía
þegar keypt vopn fyrir um 7Va
milj. króna.
Refsiaðgerðirnargegn ftaliu eiga
aö koma til framkvæmda 18. þ.m.
Franskir kaupsýslumenn hafa
mótmælt refsiaðgerðunum, og
krafist bóta fyrir tjón þaö, sem
þær hafa bakað þeim.
Margar
greinar biða næsta blaðs.