Vesturland - 23.12.1944, Page 1

VESTURLAND
BLAÐ VESTFÍRZKRA SJÁLFSTÆÐISMANNA
XXI. árgangur.
ísafjörður, 23. des. 1944.
39.—41. tölublað.

??
Af gnægð hans höfum vér allir þegið“.
Jólahugleiðing eftir séra Jón Auðuns.

$
.$
§1
v$5r
§»
€t
§^
&
§!■
é
§a#
■Sera Jón Auðuns.
„Af gnægð hans“.
Hvílíkt hugleiðingar-
efni við vöggu hins ó-
málga barns, sem á jörð-
unni lilaut sína fyrstu
hvílu á clýrastalli, kom
fram að ytra hætti sem
væri hann allra manna
snauðastur og andaðist
sem öreigi á krossi, en
bjó þó yfir slíkri auðlegð
að enn, eftir nítján aldir,
er mannkynið ekki farið
að átta sig nema á ein-
hverju litlu broti lienn-
ar. Látum aðrar nítján
aldir líða og sennilega
verða mennirnir þá búnir að kafa ný djúp i hinni
leynardómsfullu veru hans og þó verða þá enn
þrotlausir leymlardómar eftir, slík er gnægð hans.
Slíkur er ríkdómur þessa undursamlega manns, hversu
mjög hefir luinn ekki auðgað lífið á jörðunni? Sviptið
burt úr listum mannanna öllu því, sem skapazt hefir
fyrir ádirif frá honum og þær yrðu óþekkjanlegar með
öllu.
Myndlistin, hljómlistin og bókmenntirnar yrðu þá
snauðari en vér getum gert oss í hugarlund svo mikið
hafa þær erft af auðlegð hins blásnauða barns.
Hvað er um löggjafar- og menningarmálin á jörð-
unni að segja? Ég tel það raunar vafalaust að lista-
mennirnir hafi komizt Kristi nær en löggjafar þjóð-
anna, en sviptum burt öllu því sem til rannsóknar
hefir horft á þessum sviðum og rekja má til beinnu
áhrifa frá Kristi og þá munum vér sjá hve ósegjanlega
mikið er misst og hve mikið vér höfum í þessum efn-
um erft af auðlegð hans þóti vér séum þar mikils til
of snauð enn.
Hvað er um einkalíf mannanna að segja? Hvernig
hefir gnægð hins snauða manns endurspeglast í lífi
einstaklinganna sem í leyrnl áttu gleðilag lífsins eða
sorgarsögur og öðrum var hulið? IJversu ósegjanlega
margir vitnisburðir um afskipti Krists af hinu hulda
lífi mannanna hafa ekki fylgt þeim til moldar svo að
enginn vtssi? og þó eru þeir margir sem kunngjört
hafa öðrum í ræðu eða riti þá reynslu sína og þar
opnast oss furðulegur heimur. Þar sjáum vér þúsund
sinnum staðfesta vitnisburði þess hvernig Kristur kom
og gaf af sinni gnægð þeim sem hugstola voru að verða
af harmi og sorg. Vér sjáum veikar konur scm klædd-
ar voru trega og sveipaðar sorg. Til þeirra kom hann
og andaði inn í scd þeirra rósemi og þreki, svo að veik-
ar konur gátu endurspeglað krcift og dýrð himnaríkis.
Vér sjáum karlmenn í blóma manndómsáranna. „Eng-
inn skilur hjartað“, og þegcir hyldjúpur harmur fyllti
sál- þeirra kom hann sem eilíflega vakir þótt vinir
hans gætu ekki vakað með honum eina stund. Hann
kom til -þcirra og gaf þeim af sinni gnægð, svo að augu
þeirra fengu nýjan Ijóma, æskuþrótturinn streymdi um
þá í annað sinn því að nýtt líf var vaknað í sál þeirra.
Ekkert er eins vonlaust jnál og að ætla að lýsa til
fulls hver áhrif Krists hafa verið á einkalíf mannanna,
þegar þeir hrökktust milli harma og hlátra. En þá
verður Ijósast hver gnægð hans er, þegar þess er gætt,
að jafnvel hinum ólíkustu mönnum hefir hann orðið
dýrmætari en allt annað, svo stórfengleg er persóna
hans, svo takmarkalaus er hans volduga gnægð. En það
hvað Kristur hefir verið mönnunum í einkalífi þeirra,
um það er ekki minna vert en hitt hver áhrif hans
liafa verið á listir mannanna, löggjafarstörf þeirra og
líþnarmál.
Fæðingarhátíðin hans er að renna upp, og vér virð-
um hann fyrir oss, þar sem hann liggur í jötunni sem
lítið barn. 1 bjargarlausum líkama, sem fædclist í ör-
byrgð og dó í alls leysi, býr nú þessi stórkostlegi andi
sem Ijómar eins og leiftrandi Ijós á næturhimni harma
mcmnanna og sem sól á morgunhimni hamingju þeirra.
Á Ixæturhimni þeirra harma, sem nú þjaka mennina ætt-
um vér að sjá, hve Ijósið hans Ijómar skært. Hversu mik-
ið eigum vér enn ekki eftir að tileinka oss af auðlegðinni
hcins? En hana verðum vér cið eignast alla og þeir
dagar koma, að sá dýri draumur mun rætast. Hvernig
þorurn vér að vona slíkt með þá cljúpu niðurlæging
mannkynsins fyrir augum, sem nú blasir við oss í sinni
hrikalegu alvöru? Jólin eru að gefa oss þrótt til að
bera í brjósti svo djarfa von, því að barniö í jötunni
birtir oss manninn — ekki manninn eins og hann er,
ataðan saur og syndum, heldur manninn eins og hon-
um er ætlað að verða, eins og markmið hans er og eins
og Guð hefir gefið honum möguleika til að verða.
Ilann var Guðssonur og það erum einnig vér þótt í
minna mæli sé og harin var einnig mannsins sonur. 1
honum sjáum vér því hámark mannsins, þá háleitu
dýrð, sem maðurinn á að ná. Þessvegnci eru jólin von-
arinncir mikla hátíð.
Bctrnið í jötunni er oss trygging fyrir því að í gegn-
um yfirsjónir, syndir, sorg og kvöl muni hann, sem
aldrei sleppir af oss hendi leiða oss að háum og undur-
samlegum markmiðum. Leiðin kann að verða torsótt
og löng. „Ógurleg er andans leið upp á sigurhæðir“.
En yfir hinni löngu vegferð vakir hann sem aldrei fat-
ast að leiða allt að sínu setta marki. Sjáum hve stjarn-
an úr austri, stjarna Krists, Ijómar yfir syndum mann-
anna og þeirra sáru sorgum og bendir þeim til auð-
legðar hans, sem öreigi fæddist og alls laus dó.
GLEÐILEG JÓL!