Vesturland - 15.11.1949, Blaðsíða 2

2
VESTURLAND
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Sigurður Bjarnason frá Vigur
Skrifstofa Uppsölum, sími 193
Afgreiðsla og auglýsingar Hafnarstræti 12 (Uppsalir)
Verð árgangsins krónur 20,00
-----------------------------------------------»
Trúin á blekkingamar.
1 leiðara síðasta blaðs var bent á þá staðreynd, sem öllum
Isfirðingum er kunn, að útgerð héðan úr bænum er með minnsta
móti á þessum tíma árs. Á það var bent, að Samvinnufélag Is-
firðinga, sem á 8 báta, gerir aðeins út 2 báta. Þann þriðja mun
það vera búið að leigja úr bænum til Súgandafjarðar, sem að
sjálfsögðu kemur Isfirðingum að engu gagni. Bent var á að
Samvinnufélagið myndi hafa tapað mikið á undanförnum sild-
arleysisárum og því myndi útgerð félagsins nú svo lítil sem
raun ber vitni. Síðan segir orðrétt: „Er ekki kominn tími til, að
alvarleg athugun fari fram á því, hvort ekki sé hægt að láta báta
félagsins skapa meira verðmæti og meiri atvinnu með annarri
stjórn og öðru fyrirkomulagi? Er ekki stórt bátafélag óhentugt í
rekstri og þungt í vöfum? Er ekki hentugra að félögin séu minni
og meira í tengslum við þá menn, er á bátunum starfa, svo sem
skipstjóra og vélstjóra? Reynsla annara útgerðarstaða bendir
greinilega til þess að svo sé“. M.ö.o. er því haldið fram, að óheppi
legt fyrirkomulag og stjórnleysi framkvæmdastjórans, sé ein
höfuðorsök þess, að Samvinnufélag Isfirðinga sé nú svo van-
megnugt og illa statt fjárhagslega og hvatt til þess í samræmi
við reynslu annara útgerðarstaða, að nánari samvinna um út-
gerð báta félagsins verði tekin upp við sjómennina, sem á þeim
starfa, sérstaklega skipstjóra og vélstjóra, til þess að skapa
meiri atvinnu í bænum.
Þessi hógværa og tímabæra grein hefur farið óskaplega í taug-
arnar á krataforsprökkunum og sérstaklega „samvinnumann-
inum“ Birgi Finnssyni, forstjóra Samvinnufélagsins. Samvinnu-
félagið hefur enga þörf fyrir aukna samvinnu við sjómennina.
Um hana segir hann orðrétt: „Með þeim úrræðum Vesturlands,
sem hér hefur verið drepið á, tel ég að brugguð séu vélráð til
að flytja héðan nauðsynlegustu atvinnutæki bæjarbúa, Sam-
vinnufélagsbátana, og því skora ég á bæjarbúa og sérstaklega
þá, er hjá Samvinnufélaginu starfa og hafa starfað, að vera vel
á verði gagnvart þeim flokki og þeim mönnum, er ætla sér að
dr>rgja þessa dáð“. Hann segir ennfremur orðrétt: „Það væri að
vísu ekki tiltökumál að ræða erfiðleika ísfirzka bátaflotans við
ihaldið og málgagn þess, blaðið Vesturland, ef fram kæmi lijá
þessum aðilum skynsamlegcir tillögur, sem miðuðust við að
tryggja það, að hægt væri að halda bátunum i bænum og auka
útgerðina. En í skrifum Vesturlands hefir ekkert fram komið
sem miðast við þetta, heldur hefur eingöngu verið stefnt að nið-
urrifi Samvinnufélagsins og beiniínis verð hvatt til þess, að
skip þess yrðu flutt til annara landa, þar sem engir Isfirðingar
mundu geta stundað á þeim atvinnu11. Og enn segir: „Og er þar
dróttað að skipstjórum og sjómönnum, sem ekki eru á eigin út-
gerð, að þeir vinni sviksamlega þau störf, sem þcim er trúað
fyrir“. „Árás á Samvinnufélag Isfirðinga og sjómenn þessa bæj-
ar, sem blaðið brigzlar um sviksamlega sjósókn í samanburði við
sjómenn í nærliggjandi verstöðvum“. Hvílíkur skáldskapur! Er
ritstjórinn ekki læs á venjulegt mál? Hvaðan kemur honum öll
þessi speki. Hún verður ekki lesin í Vesturlandi. Þannig er mál-
flutningur Skutulsmanna, hvergi farið rétt með. Ef stjórn Sam-
vinnufélagsins og fyrirkomulag er gagnrýnt, þá er það árás á
sjómenn og störf þeirra. Sj ómennirnir, það er ég, segir þessi
forstjóri, sem engin úrræði hefur og ekkert sér nema taprekstur.
Hvaðan hefur forstjórinn sína fyrirmynd um málsmeðferð í
blaðamennsku sinni? Er hún ekki eitthvað í ætt við Júlíus
Streicher og félaga hans?
En ritsmíð forstjórans hefur þó upplýst m.a., að Samvinnu-
Staksteinar.
Útfararhátíð
landslista-Finns.
Finnur Jónsson efndi til út-
fararhátíðar í Alþýðuhúsinu
skömmu eftir að kosningaúrslit
urðu kunn. Var hann studdur
á „leiksviðið“ af tveimur kon-
um. önnur konan, sem studdi
Finn var frú Sigríður Hjartar,
kona Þorleifs B j arnasonar,
námsstjóra.
Þessi göfuga lcona á að hafa
sagt að ihaldið hafi fyllt menn
á kjördegi og síðan látið þá
kjósa frambjóðanda sinn.
Hvaðan skyldi blessuð náms-
stjórafrúin hafa þessa vizku
sina. Hverjir voru fylltir og
hverjir gáfu kjósendum
brennivín á kjördegi? Það væri
gaman að fá þær upplýsingar í
næsta Skutli.
Gróusögur Alþýðuflokksins
hafa tætt af honum fylgið að
undanförnu. Haldið áfram
þessari drengilegu baráttu ís-
firzir kratar og til hamingju
með þessa endurbornu Gróu á
Leiti.
Víða pottur brotinn.
I Lögbirtingarblaðinu 5. þ.
m. er m.a. frá þvi skýrt, að
sjúkrahús og barnaskóli Vest-
mannaeyjakaupstaðar verði
seld á nauðungaruppboði 14.
des. n.k. vegna vanskila á veð-
deildarlánum og ógreiddiun
vöxtum frá 1. okt. Í947 eða í
tvö ár. Ekki lýsir það góðri
f j ármálastj órn í kaupstaðnum,
þegar barnaskóli og sjúkrahús
er auglýst til sölu á nauðungar-
uppboði. Ekki ráða, Sjálfstæð-
ismenn bæjarmálunum í Vest-
mannaeyjum. Nei, þar stjórna
kratar og kommar.
Gamall og værukær?
Hannibal er farinn til þings.
Ilinsvegar hefur liann látið ])að
boð út ganga, að hann lcomi
fljótlega aftur. Hann ætlar víst
aðeins að láta „munstra“ sig í
þingsalina til að fá „hýruna“,
en halda svo áfram kennslu og
skólastj órn við Gagnfræða-
skólann? Til hvers er þessi
maður að bjóða sig fram til
þingmennsku, ef hann telur
sig alls óþarfan á þingi, er
hann er þangað kjörinn. Að
vísu munu fáir sakna hans í
þingsölunum, eftir þeirri
reynslu sem af störfum hans
þar er fengin. Hvar eru nú
hugsjónirnar æskan og dugn-
aðurinn? Veitir flokki hans af
að hafa einn „hugsjónamann“ á
þingi? Af skrifum hans s.l. vor
í blaðið „Þjóðvörn“ skyldu
menn halda að ekki veitti nú
af. En Hannibal virðist annað-
hvort hafa breytt algerlega um
skoðun á flokksbræðrum sín-
um eða vera sj álfur orðinn svo
gamall og værukær, að hann
nennir ekki að vera á þingi og
vinna að „hugsjónum“ sínum.
Þvílík uppgjöf er eins-
dæmi. Svo bregðast krosstré
sem önnur tré.
Þeir sletta skyrinu,
sem eiga það.
Bókmenntafræðingarnir við
Skutul óttast að Vesturland
spilli bókmenntasmekk Isfirð-
inga. Það er borginmannlegt að
tala um bókmenntir og listir af
mönnum, sem ekki hafa meiri
bókmenntaþekkingu en svo, að
þeir vita ekki, hver er höfund-
ur hins vinsæla leikrits „Nýárs
nóttin“. Það hafa engir Isfirð-
ingar, nema spekingai’nir við
Skutul heyrt fyir að Einar H.
Kvaran hafi samið þetta leik-
í-it. Hitt vita allir, að höfundur
leikritsins „Nýái’s nóttin“ er
Indx’iði Einarsson. Mönnum
hlýtur að detta í hug, að bók-
menntaþekking þessara manna,
sé eingöngu bundin við þýzkar
nazistabókmenntir og höfunda
á borð við Júlíus Streichei’, sem
þeim hefur fundizt hin æski-
legasta fyriimynd í blaða-
mennsku.
Huseignin
hálf GRUND (suðurendi) á Isafii'ði eign db. Þorsteins Kristins-
sonar er til sölu. Tilboð sendist undirrituðum fyrir 30. nóv. n.k.
Skiptaráðandinn á Isafirði 9. nóvenxber 1949.
félagið skuldaði um s.l. ái'amót um 4 milj. kr., eða um 10 þús. kr.
á hverja smálest í báturn þess, og hún sannar hve úrræðalaus
forstjórinn er og trúlaus á framtíð félagsins og um leið framtíð
og atvinnuhorfur þessa bæjai’félags.
öll skrif forstjói’ans bcrgmála af því hugarfari, sem faðir hans
mótaði í þessurn orðum: „Enginn maður með viti, vill nú fást
við útgerð á Isafirði“.
Það hugai'far má ekki festa hér rætur. Það verður að snúast
gegn erfiðleikunum með festu og karlmennsku.