Búnaðarrit - 01.01.1965, Page 11
PALL ZOPHONIASSON
7
götu hans á þá braut, a. m. k. í öndverðu. En slíkt mun
ekki liafa heillað liug Páls. Honum mun löngum liafa
verið lmgstæðast að fara sínar eigin götur. Hið lögbundna
skólaform latínuskólans mun ekki hafa verið að lians
skapi. Vissir þættir í því munu hafa verið honum fjar-
rænir, og fylgdi það lionum löngum. A bernskuárum lians
var enginn talinn menntamaður, sem ekki kunni latínu.
Nokkur hluti þess náms var málfræði. Hún var Páli lítt
að skapi. En á henni í einhverri mynd þurfti hann að
hefja nániið, ef lagt var út á menntaskólahrautina. Á hitt
má einnig líta, að hann var alla sína löngu starfsævi livort
tveggja: barn lífsins og vinur, — þráði að vaka yfir því,
vernda það og rækta. En hvert, sem liugur hans kann að
liafa leitaö, varð það að ráði, að hann fór til náms að Hól-
um í Hjaltadal haustið 1903. Stundaði liann þar nám tvo
næstu vetur og varð húfræðingur vorið 1905, nítján ára að
aldri.
Á þeim árum voru aðeins tveir fastir kennarar við skól-
ann, þeir Sigurður Sigurðsson, skólastjóri og Jósef J.
Björnsson. Auk þeirra kenndu þessir sem aukakennarar:
Fyrri veturinn Flóvent Jóhannsson frá Bragliolti í Eyja-
firði, en síðari veturinn Ingimundur Guðmundsson frá
Marðarnúpi í Vatnsdal. Ennfremur kenndi séra Zóplióní-
as, faðir Páls, báða þessa vetur — aðallega íslenzku.
Víst er, að það eru aðallega þeir Sigurður og Jósef, sem
settu svip sinn á skólann og áttu því liöfuðþættina í áhrif-
um hans á nemendur. Þeir voru báðir gagnmerkir menn
svo sem víða kemur fram, en mjög ólíkir, Jósef var liinn
fjölgáfaði fræðari, en Sigurður gæddur eldlegum áhuga
og dugnaði, sem hreif hugi nemendanna og gaf þeim trá
á mátt gróðurmoldarinnar, trú á íslenzkan landhúnað.
Páll Zóphóníasson mun hafa lieillazt af þessu trúboði og
þá þegar ákveðið, að lielga landbúnaðinum starfskrafta
sína.
Þegar Páll liafði lokið skólavist á Hólnm vorið 1905,
réðst liann til náms við Gróðrarstöð Ræktunarfélags Norð-