Búnaðarrit - 01.01.1965, Page 252
248
BÚNAÐARRIT
Ég lief síðan haft bréfasamband við þetta grænlenzka
fólk, og það vissi vel, að mig hafði lengi langað til að
koma til Grænlands. Svo var það í vor sem leið, að ég
hugðist gera alvöru lir þessu, skrifaði vestur og spurðist
fyrir um, hvaða tími væri heppilegastur til ferðarinnar.
Svarið kom nm liæl, að ég væri velkominn þangað og yrði
gestur sauðfjárræktarfélagssamtakanna, meðan ég dveldi
þar, frá 1.—13. júlí. Það vildi svo til, að einmitt þessa
daga skyldi halda mikla liátíðarsamkomu í tilefni af því,
að nú voru liðin 50 ár, síðan sauðfjárrækt var hafin í
Julianehábhéraðinu sem sjálfstæður atvinnuvegur, og
þess vildu sauðfjárbændurnir nú minnast á verðugan og
viðeigandi hátt. Mér var send áætlun um, hvernig ferð
minni yrði bezt liagað, þannig, að ég fengi að fara sem
víðast um liéraðið og sjá sem mest. Þá var og lögð sér-
stök áherzla á, að ég fengi að koma á forna sögustaði í
Eystri byggð, þar sem afkomendur íslenzkra landnáms-
manna áttu heima um fimm alda skeið, þar til yfir lauk
og allir bæir eyddust. Enn er það óráðin gáta, með hvaða
hætti það gerðist.
Ég tók þessu boði Grænlendinga með þökkum og bjó
mig til ferðar.
Það var fimmtudaginn 1. júlí, að ég lagði af stað.
Straumfaxi hóf sig til flugs kl. 9.45 f.h. og var fljótt kom-
inn upp í 2000 metra hæð. Eftir tæpra 20 mínútna flug
sá ég blána fyrir austurströnd Grænlands og sá þó einn-
ig Snæfellsjökul, þegar ég leit til baka. Dálítið skýjað
var yfir strönd Grænlands, en þau ský hurfu fljótt fyrir
geislum liækkandi sólar. Hálftíma eftir flugtak sást ekki
ský á himni, og þannig var það alla leiðina. Eitt vakti
þó furðu mína, hafísinn við strendurnar. Hafísinn lá
eins og breitt, livítt belti langt til liafs út frá landinu.
Lagís með borgarísjaka innan um. Frá okkur að sjá var
það eins og fegursta „mósaík“, hvítir, grænir og dökkir
jakar á víxl. Fagurt að sjá ofan frá, en óhugnanlegt að