Búnaðarrit - 01.01.1965, Page 259
FRA EYSTRI BYGGÐ
255
er staðsett á nesi rnilli tveggja fjaröa. Garðabyggðin er
innst við annan þeirra, en Hvalseyjarkirkjurústin innst
í liinum. Þarna er gróðrarstöð fyrir matjurtir og blórn
og einnig fyrir skógrækt. Forstöðumaður Tilraunastöðvar-
innar er H. J. Jörgensen. Við leggjum leið okkar beint
upp að íbúðarliúsi lians, því við höfurn fulla þörf fyrir
bressingu eftir volkið í bafísnum. Kaffið er heitt á könn-
unni, þegar við konmm til Jörgensens-lijónanna, og vel á
borð borið, þau áttu von á okkur. Síðan er gengið að skoða
tilraunastöðina. Landið er víst rúmlega 20 lia — fullur
helmingur af því graslendi, kornakrar til fóðurs, en korn
þroskast ekki þarna. Þar eru garðar allstórir með barð-
gerðustu matjurtum —- eu sama vandamálið að berjast
við, haugarfann, þar eins og bér á Islandi.
Sauðfé er ekki lieima við um þetta leyti, allt komið
til fjalls, á afrétt. Vegalengdir og víðátta geysilegar. Skóg-
ræktartilraunastjóri er Poul Bjerge, nefndur skógarfógeti
að dönskum sið. Öll starfsemi í tilraunastöðinni virt-
ist mér bera vott uin kunnáttu, reglusemi og vandvirkni,
en kosið liefði ég, að stöðin hefði legið á hlýlegri stað
innar við fjörðinn. Alls staðar, þar sem ég kom, virtist
mér miklum erfiðleikum bundið að brjóta bið grýtta
land til ræktunar og mjög ólíkt því landi, sem við eig-
um bér. Samfellt mýrlendi er þar varla til og framræsla
erfið við að fást.
Þarna í Upernaviarssuk voru talsverðar rústir eftir
bæi og búsetu hinna íslenzku landnámsmanna og afkom-
enda þeirra. Þegar land var unnið þar til garðræktar,
fannst þar ýmislegt frá fyrri tímum, svo sem kljásteinar
og pottbrot úr tálgusteini, en fátt, sem talizt getur merki-
legt. Þessar leifar sá ég í vinnuskúrnum bjá Poul Bjerge.
Árið 1960 var þarna stofnaður vísir að búnaðarskóla, og
þar er rúm fyrir 8 nemendur. Fjárlnis eru þar stór og góð.
Eins og áður var sagt, var fátt unt biifé heima við, þegar
eg kom til Upernaviarssuk, en þó var þar einn góður