Búnaðarrit - 01.01.1965, Page 262
258
BÚNAÐARRIT
gangi að finna leið gegnum ísinn. Allt er þarna fram
borið af rausn og myndarskap. Við vorum dálítið smeyk
við liafísinn, en ]iegar við komum í þrengslin, þar sem
hann var erfiðastur um morguninn, liafði hann greiðzt í
sundur og varð til lítillar tafar, svo allt fór betur en á
horfðist. Þessi dagur er mér injög minnisstæður, ekki
sízt kirkjurústin í Hvalsey. Hvers vegna stendur iiún enn?
Það er auðvitað af því, að nú er enginn mannabústaður
nálægt henni, engir, sem hafa liaft brúk fyrir grjótið í
veggjunum. Annars liefði verið farið nieð iiana, eins og
farið var með hinar stóru kirkjur í Görðum og Bratta-
Iilíð, þar sem lítið er eftir annað en stærstu steinarnir í
grunninum — sem nienn réðu ekki við.
Sunnudaginn 4. júlí var logn og þoka yfir Júlianeháb.
Það var auðséð, að hann var að breytn um veður og að
létta til. Allir voru í liátíðarskapi, og mikil dagskrá hafði
verið samin. Allir voru komnir á betri buxurnar, kon-
urnar líka, sem áttu þjóðbúninga með tilheyrandi sel-
skinnshrókum. En nú fer þeim þjóðbúningi óðum fækk-
andi. Það er ótrúlega mikil vinna við að koma lionum
upp.
Klukkan eitt skyldi hátíðin byrja — og þá voru öll
ský liorfin af himni, sólskin og liiti kominn í stað sudda
og kulda. Hafísinn á firðinum glampaði af gleði, og öll
máluðu húsin í bænum ljómuðu. Allir bæjarhúar virtust
í sólskinsskapi, því nú átti ýinislegt að ske, sem aldrei
hafði skeð þarna áður. Hið fyrsta var, að skrúðfylking
mikil skyldi fara um liæinn endilangan, ekki fylking
fólks, heldur fylking dráttarvéla og landbúnaðarvéla.
Oteljandi krakkar lilupu fram með eða á eftir, enda lifum
við á vélaöld, enda þótt fáar vélar af þessu tagi liefðu
sézt áður á Grænlandi.
Svo kom aðalnúmerið á skemmtiskránni. 12 eða 14 ung-
ir Grænlendingar komu ríðandi íslenzkum liestum. Lík-
lega liafa liestar ekki sézt á þessuin slóðum fyrr, og lík-
lega liöfðu fæstir bæjarbúa séð hesta áður, nema ]iá í