Búnaðarrit - 01.01.1965, Side 279
FRA EYSTRI BYGGÐ
275
liús Freydísar Eiríksdóttur rauða, konunnar, sem frægust
er að endemum allra íslenzkra kvenna, en hún er vafa-
laust fædd á íslandi. Við göngum niður eftir, nær sjónum,
og á næstu grösum við hús Motzfeldts er lóðréttur herg-
veggur, nokkuð á þriðja metra á liæð. Hálfan fimmta
metra frá berginu eru stórir steinar í röð, og hafði verið
hlaðið upp í skörðin milli þeirra, var þar kominn annar
langveggur Iiússins. Grænlendinga saga segir, að Freydís
Eiríksdóttir hafi búið að Görðum, þar sem nú er biskups-
stóll. Sögn liefur lifað þar á staðnum um „hús Freydísar“,
og oft eru slíkar sagnir á rökum hyggðar og verða margar
livorki sannaðar né afsannaðar.
„Hún var svarri mikill,“ segir í sögu Eiríks rauða. „Eigi
nenni ég“ — sagði Leifur heppni — er upp komst um
glæpi hennar — „að gera það við Freydísi systur mína,
sem lnin væri verð, en spá mun ég þeim þess, að þeirra
afkvæmi muni lítt að þrifum verða.“
Vel gæti ég trúað þessari sögn, eftir að liafa komið á
staðinn.
Seinni part dagsins notum við til að ganga yfir liálsinn
milli Einars- og Eiríksfjarða, til að líta á nýbýli Jens
Simonsens. Hann er nú hálfþrítugur, en á sæti í stjórn
sauðfjárræktarsambandsins. Grænlenzku bændurnir
liljóta því að hafa álit á honum. Það verður manni raun-
ar auðskilið, þegar komið er á bæ lians, því þar liafa öll
störf verið unnin af einstökum myndarskap, svo að furðu
vekur og aðdáun. Þar er nú komið stærðar tún, og korn
er þar til grænfóðurs á stórum spildum, góð og jöfn
spretta alls staðar. Allt mundi þar talið til mestu fyrir-
myndar, ef á íslandi væri. Jens Simonsen er einlileypur
maður, en allt stendur Jiað til bóta, því liann á heitmey
norðan við Eiríksfjörð, dóttur eins mesta og hezta bónd-
ans þar, Jiað verður áreiðanlega komandi til þeirra lijóna,
þegar þau fara að búa í Itiodlek, en svo nefnist staðurinn,
sem Jens Simonsen valdi fyrir nýbýli sitt.