Tímin - 21.05.1943, Blaðsíða 3

Nr. 12. 1. árg.
TIMIN
21. mai 1943
Beldams Pilot
orginali maskinpakningnr og eisini
amboð og tilfar lil maskinbrnks.
Hillebert Andrecisen, Kongagøta, Tórshavn. Telf. 60.
Etin gareplip
hava vit nú av besta slag.
Landshandilin.
GOLVTEPPI
i øllum síeddum í stórum úrvali.
B. A. Samuelsens eftf. !
Telf. 42. Tórshavn. !
Nátin.
Fyri kortum kunngjørdi ámtið,
at íálin skujdi veróa frióaóur
aflur í ár. Hetta bevur núverið
so í fleiri ár, atvoldað av tí so-
kaiiaðu »nátasjúku«, lil stórt
sakn fyri nógv fóik, iðvonvóru
af bava benda frálíka velrakosl.
Tað bevði verið vert fyi i Lands-
nevndina ella Tingið at iuigsa
um at leysgeva nálaveiðuna, tí
ein úmfarssjúka, plægar jú at
halda uppat aflur, og sum flest-
um kunnugt liava úátar verió
tiknir nógvastaðni imi Føroyar
hesi seinastu árini, ultan at nakar
er vorðin sjúkur. Menn hava
verið so fyrivarnir at leir liava
skorið fyri rnndan um bálsin á
nátanum beinapvegin óg so
drigið innvolin úl. Hesin mátin
hevur verið so góður al eingin
av hesum monnum ivast í at
taka náta aflur í ár, tó at liitt
almenna dømir teir í slóra ból.
Hanniligl er, at menn skulu
fáa iiól fyri at sokja sær hesa
virðismiklu føði í slíkum líðum,
tá ið kjøtmatur ofta trýtur.
Hetta er eitt umráðandi mál
og vónandi vilja læknar ok'kara
siga bugsan sína hesum við-
vikjaníi.
Ein lítií bygd,
Sum so mangar aðrar smá-
bygdir í Føroyum, bevur eisini
henda krøkl seg fasta á einum
geira millum fjalls ogfjøru. Hon
eilur Tjørnuyílc.
T trunka slanda øll búsini, og
er lað, sum ley", bæði í illveðri
og góðveðri søkja lívd og skjól
bvørt bjá øðrum.
Tær iríggjár síðúrnar
vardar — ella háttaðaK? •
brøilum líðnm og bøgum fjøll-
um. Bøurin hevur frískan og væl-
røktun lil, men lykisl laó, sum
sleppur bann einans at vera bar
av grólsins náði. Neyvan man
nakað dyrkað lendi vera nieira
fylt av gróti enn besin bøur.
Men mannsins Ireiskni, viilnur á
øllem, og sjálvt uppi undir
homrunum, har líðin er so
brøtt, at ill erat fóla sær, glógvar
milium skursl og slórar blellar
tann fagurgrøni bøur.
Men áin, sum á sumri lykist
so fyndarblíó, um hon so av og
á spennir seg út aflan á eina
skoiu, er il(l<i allíð líka lespilig
um velurin. Tá kann bon íinna
uppá at leggjasl í ísbrynju, men
tá bon so gerst leidd av hesnm
og verður sluðlaó av regni og
lýggjari veðri.tá breltur hon sær
á, skræðir við miklum duni
brynjunn av sær, og í vitleysari
øði leypur bon úr legu síni og
rívnr garðar og leysl grói oinan
aflur yvir bøin, haðan maóurin
frammanundan ruddaði lað
buiiur. Einaferó enii skal bans-
ara treiskni roynast.
Hin fjóróa síðan er bavið. So
lagaligt lað enn kann vera, al
bav i sjógv fyri gátlini, líka torg-
and, kann tað vera. Brimpláss
er. Velur aftan á vetur mega
menninir sjabba gølina millum
Tjørnuvík og Vík. Einki pelti
kenuir lil bygdina, ultan tað
verður borið á bakinum. Eisini
her krevst Ireiskni og tol.
Og slormurin kemur breslanđi
ullan av havinnm. Stoyptir
Veggir verða sløklir í petti og
húsini likin úr pløgingunum.
Eins Inignalig og fjálg bygdin
er í dýrdarlogn, líka so ótespu-
lig er hon lá ió ódnirnar verða
loýstar úr bandi.
Nú er nýggjur bátadráttur við
at veróa gjørdur og atdjúpt er;
men hvat gagn er í besum, aft-
urímóti fí, al bygdin fekk ein
veg, sum gjørdi tað møguligt
íjá bygdatólkinum at liva undir
meira menniskjaligum yg tíðar-
lióskandi korum.
Væl kann tað vera, at Tjørnu-
vík ikki er nøkur framtíðarbygd,
men til ev lað, ið er meir
vert enn peningur, og tað ídni,
snm’ sýnt er f hesi bygd eins
og mongum øórum í somu
umstøðum, eigur ikki at vera
óansað.
Skótoy!
Stórt úrval av skóm.
Nýliga heimkomnir vakrir
konufólkáskógvar.
Nic. Joensens eftf.
Danskarar móti
føroyiDpm.
Eg havi við ræðshi lisið eina
grein, sum Andr. Saínúelsen í
Fuglaflrði, bevur skrivað í »Ðim-
malælling« har ein fær ta upp-
fatan, at føroyingar, sum eru
búsilandi í Danmark skulu veróa
píndir, um vil ikki stemma uppá
sambandið.
Er lað so galió? Ikki kunnu
vit sleppa fram al at bjálpa okk-
ara neyðslødđu landslnonnum
niðri, men kann Andr. Samuel-
sen bera prógv fyri síni orð, so
Føroyum búsitandi
danskarar, ið skvdu
sleppa al bøta lað aftur, sum
landsmenn okkara niðri mugu
lola.
Tað kann ikki væl. bugsast, at
ált belta er nakað, sum A. Sa-
muelsen hevur tikið út úr luft-
ini — lí so hevur hann í sett
danskara.n í Føroyum í eina
verri støðu enn neyðugl var.
Ein faóir.
Brftv um Fólkatingsvalið.
Eg havi eina ferð verið í Onglandi
og ferðast. Xei, sum har var deiligt
at vera. O^suin 1‘ólkið var lilítt! Mang-
an góðan munnin Í’elík egíNewcastle
og seyðarhøvd í Edinburgh. Eg lialdi,
at eitt sovorðið land heVði verið frá-
lílct al hoyrt til. Sannheit at siga, eg
hevði føll meg sum ein svíkjara móti
teim stás menniskjunuin, eg. gisti hjá,
um eg i,kki lievði gjørt, hvategkundi
fyri at verið bundin so tæll al tí fólk-
inum sum møguligt — og helst skuldu
vit bara tosa eingilskt. Eg haldi tað
ljóðar- so llolt.
Cherio.
Bergen, Floien, Finse, Oslo —! Xovn
sum anda av blíðskapi. F.g kann ikki
gloyma, hvussu vakurt ein skósmiður
í Oslo bakflikkaði mær skógvarnar!!
Nei, vil skuldu aldri verið farin frá
Nore’g. Verður fólkatingsval aflur, so
sigi eg: Nærri at Noreg. Harerfólkið
so blítt, liar kunnu vit læra at sela
epli niður — og so skómakarin í Oslo.
Nærri at Noreg.
Slcuffet fering.
ynskist til keyps.
Prenlsmiójan vísir á.
Sjúklig familja.
Goll var tað, at Føroyar í dag,
sum berfyri stóóu undir børum,
vístusegbert al vera skindeyðar,
ií tær vóru tann seinasli neistin
í Føroya mentannarstarvi:
Varðin tykist at hava trupult
við at sleppa úr móóur lívi,
Sjónleikarfeíagió bevur givið upp
fyri »a bad job«,so leingi kríggið
varir, og Málfelagið hevur llngið
tering, og bevur verið so ússa-
ligt ley trý seinaslu árini, at tað
lievur ikki orkað at ragga til
aðalfundar.
Men Rocambole var ikke
^ dødy
tók ein maður til ørða seinasta
leygardag, lá ið hann fekk »Soci-
alin« í høndina, og eygað fell
á 3. síðu. So sanniliga hevói
liann rætl. 3. síða, ió vit trúðu
deyða, var bert skinndeyð og er
nú vaknað vió aftur, aftan á
fólkatingsvalið ogfrísk og ferðug
#arin undir aftur dómarastarv
síll.
Aftaná at hava verið »hinsides«
hevur hon fingið lað innskol, al
fólk yvirhøvur taka fyri álvara
dóníarnar, ið sorinskrivarin
døiiiir Ti maritimessu, serTiga
parlamonnuní vióvíkjandi.
Oivað er tað ikki de
mokratiskl, at ein juridiskur
Mlfn PERSÓNKOYRING XVi
1*1.111 • WILLIAM SLOAN WUl
dómari skal kunna døma so
slrangar dómar, sum leir klag-
aðu hava uppibojið eflir lógini;
men tá fyrst hava allir fingið
ræll, táió teir klagaðu, um dóm-
urin gongur leim ímóti, eisini
kunna doma dómarin fyri sama
brotsverk, sum teir eru klagaðir
fyri (e,in slíkur dómur varð
varð dømdur av leim klagaðu í
»Krossi« stutt aftan á mariu-
messu).
So finnist hon al sluðlum okk-
arq, al teir eru ikki menlir at
hera okkum politiskt, men at
vit bertfjálga um ein slørri flokk;
lað er ló ein gerð, ið er rós
verd og sýnir eitt vist mát av
bjálpsemi, ið eingin annar flokk-
ur lievur haft ráó til.
Nakað herfyri bað hon unv
grið, tí at vil vóru ov nalionalir,
men tað er kanska ikki politikk-
ur. ið vil skriva um, vit hava
jú bert verið í einum flokki
alla líðiua.
Tá ið vit liava roynt teirflestu
politislui flokkarnar einsogupp-
liøv 3. síðu, vóna vit at fáa eitt
sindur av liylling á politikki,
men inntii tá eru vit sum vit
eru.
LÝSIÐ í
TlMANUM
J
Setið tygum
fyri TÍMAN
á Posthúsinum.
eru
av
liava vil í
nakrar