Tímin - 24.06.1943, Blaðsíða 3

Nr. 17. ' 1. árg.
TIMIN
\
24. juní 1943
Løgtingsvøllurin.
Seimisti «Tími» segði frá, al
ætlanin er at gera musikkpall á
løgtingsvøllinum, og væl er tað/
at okkurt verður gjørt á hesum
býsins tniðdepli, snm kann verða
lil prýðis.
Men samstundis kunđi tað
verið vert -at nortið við ymiskl
annað, sum eisini lørvur kiindi •
verið al fingið gjørt á hesum
stað. Eitt ftú standmyndin av
Rasnnis Effersø. Er tað so heilt
ógjørligl al iingið hampað og
røkt plássið rundan um lnnna,
soleióis at Rasmus sáli ikki,
hvørja ferð eilt æl kom avhiml-
ípum, stóðog vassaði í runu upp
undir liendur. Salt al sigy, taó
sømir seg ikkj okkara Løgtingi,
al lala henda heiðursmann
standa soleiðis.
Eill annað er eisini, og lað
eru neytini. Víst er tað allfð ein
hugnalig sjón al síggja neyt
standa á heimaheili, men heinl
her! — lað tykisl sum tað ikki
reiðuliga er í stíli við hilt. Var
tað ikki hetri at sligið grasið og
selt tað sum lioyggj, um nýlsla
endiliga skal fáast hurtur úr tí.
Lat lað verða nóg mikið við tí
kúnni, ið hongur inni á ling-
stovuhróstinum.
So er tað hørkurin, ið óvilarnir
skræða ultanav træunum, og
stahhasteinarnir og kelurnar ið
eisini fáa av at vita. Hetia er
kanska ikki gott við al. gera,
men um ein hyggur at tveimum
smáum slykkjum, sum komm-
unan hevur hampað um og
planlað við hlómum og træum,
eitt á Bryggjubakka vestanfyri
kirkjuna og annað úli vióSkála-'
trøð, so má ein sanna, al liesi
hæói slykkini sleppa al liggja í
friði fyri óvitum. Hyí hetla er,
so, er ikki ilt al fala. Tað ertí,
at tey verða'røkt, sum tey eiga
at verða, og lí hava sjálvt óvitar
virðing fyri leimum.
Eg vil geva Løgtingi okkara
eini góð ráó: Sýnið lil,at lil
hava vilja lil at halda hetta
stykki ultanum hús lykkara í so
góðum og prýóiligum standi,
sum tað sømir seg landsins mið-
støðu.so er heldur einki al ivast
í, at tað .fær frið. Gnotn.
Fallin fyri ellismarkiiiuin
25 ára oamal!
Spreingingin av hinum sióru
byrgingunum í Rulir seinásfa
mánaða tykist al liava verið eitt
hragd, sum teir lultakandi flúgv-
ararnir kundu vera ernir av.
Leiðarin var Guy Penrose Gib-
son — ein 25 ára gamal flúgvari,
sum fyri hetta roysnið fekk
Vik toriakrossin. Fram man undan
hevði hann fingið fleiri medaljur
fyri góóa tænaslu ley sjey ájini,
hann hevur verið í flúgvivápn-.
inum.
Hann hevur alla tfðina verið
uppi í leikinum. Longu áðrenn
Cluimherlain endaði røóu *sínn
3. septemher 1939, var Gihson í
einari Hampden-maskinu á veg
til Kielar kanalina. Hann var
við í Frankaríki, vardi Ongland
aftaná Dunkirk og hevur verið
við til at bumba Milano, forino,*
Genua, Berlin, Stutlgart og Essen.
Hin 1. apríl, tá ið hann lievði
verið í lænastuni í sjey ár, rokn-
aðu leir vió, at hann var liðugnr
sum flágvari og ætlaðu ikki at
hann skuldi taka lut í sjálvari
ílúgvingiiri. Men í hálvum mai
høvdu teir hoð eflir hesum 25
ára gamla, ið var fallin fyri ellis-
markinum.
PER WENPELBO konsul
(Framhnld í'rá forsiðuni.)
— Tá ið bardagin í Noreg var yvir-
staðin, fóru tygum so lieinan vegin
til Onglánds?
— Nei, eg var í Svøríki til 1. sept.
1941. Har var framvegis nógv at tríva
í. Hópurin av ungum Norðmonnum
komti hagar og vildu vcrða hjálptir
antin til norska herin í Skotlandi,
norslai mnrinunn ella lil norska llúgvi-
vápnið í Canada. Fnn eru okkurt um
16.000 Norðmenn í Svøríki, sum bfða
eftir at sleppa í stríðið.
— Tá ið tygum konnt til Onglands
vórðu lygum.sendir higar?
— Ja, her var nógv at gera hjá
einum norskum konsuli — serliga ta
fýrstu tíðina, tá ið liópur av norskum
Ilýddu henda vegin.
IIvussu dámdi tygum at starv-
ast her?
Ógvuliga væl. Tað var mest sum
at vera heima lijá sær sjálvum. Og
so kundi verða ídd lrani ein enn betri
skitjan millum Norðmenn og Føroy-
ingár.
Og nú eru tygum farin frá kon- *
sulstarvinum her?
.Ta. í øllum førtmi gekk all laga-
ligl, men tað var ein spurningur, sum
ikki kundi verða tovstur. lig kann
ikki’ greiða frá honum nú, uttan so
mikið, at eg í cinum føri ikki eri sam-
sintur við stjðrn mína, og lí eri eg
boðsendur at fara Irá starvinum lier
og koma til Onglands. Eg fari ein
av teim fyrslu døgimum. Ein nýggj-
ur maðtir er komin í staðin fvri meg,
men undir eitt sindur øðrvísi viður-
skiftuin. Orsøkin til fráferð mína
kann kanska verða lýst greidligari,
sum frálíður.
Tygum hava hildið røður á tveim-
um ungmannafelagsfundum?
Røður kann tað nú ikki rættiliga
verða nevnl. Slundir hevði eg ikki
lil al leggjo lil rættis rættar røður, so
tað var at kalla berl tøkk og bcilsan
til føroyska fólkið frá Norðmonnum,
fvri tað gestáblídni okkum er vorðið
sýnt, "síðan vit ,komu higar. Viður-
skiftini her og fólkið eru so tík okk-
ara egnu heima í Noregi, at ncývan
nákrar staðir kunna vil kenna okkum
heima, sum he*, ta tíð vit eru í út-
legd. — Viðvíkjandi ungmannarørsl-
uni og fundunum skal eg siga, al lað
er hugtakandi al hoyra ungan iriann
sum Sverra Dahl tala sum hann ger
um málið, meðan hansara iTieðung-
lingar hugaliga líða á hann, fyri ikki
at tala um, tá ið hin gnrnli striðsmað-
urin Jóannes Patursson dregur lrarii
myndir úr h’øroya fortíð og framtið.
— lig nevndi í røðu míni teir tríggjar
partarnar av norrønu tjóðunum: ís-
land, Føroyar og Noreg, og er tað
mín vón at samstundis, sum hesar
tjóðir eru bundnar hvør at aðrari
ígjøgnuin frælsisstríð teirra, skula tær
stevna fram móli einum góðum sam-
arbeiði í øllum førum.
Hvussu er áskoðan tygara á
sjálvbjargnisstríðið í Føroyum? '
Áv nevndu londum eru Føroyar-
verst staddar. Meðan ísland hevur,
vunnið fram til frælsi og einanshevur
eftir at fáa tað peningaliga í rætllag,
og Noreg síðan 1905 hevur verið frítt
í øllum førum (umsloðurnar nú rokni
eg ikki uppí, tær n)ega verða rokn-
aðar sum undantak, ið fær ein enda),
eru Føroyar enn ikki fríar, hvørki á
ein ella annan hátt, nien tann frælsis-
glóðin, sum nú er át (inna, tykist at
bera gott í sær.
— Og nú fara tygum avstað?
- Ja, og ikki er tað við heilt lætt-
um lijarta. Altíð, hvar eg so komi vil
eg minnast »Føroyar.«, stiin eitt ljóst
og hugnaligt strekki á lívsleið míni.
Og nú sum allar tíðir vil eg bera hes-
um landi og fólkinum í tí býr, mína
liestu kvøðu.
— Og so berl eitl orð uiyi ung-
mannafeløgini.
— Tað er ungdómurin, sum er
framtíðin og skal bera landið fram,
og tí er einki betri enn at hann skipar
seg í ungmannafeløg, sq at hann kem-
ur saman og kemur at kenna hvør
annan og á lann hátt leggur grund
undir framtíðina.
Síðan var biðið farvæl og góð ynski
til framtíðina, og konsul Per Vendel-
bo og kona hansara, Sum í byrjanini’
av samrøðuni Iievði skonkt eitt glas
av sherry, fyrj, sum hon segði, at
prátið k’undi ganga lættligari, hcilsaðu
við somu ynskjum. * sgr.
MlfP PERSÓNKOYRING Vin
MU. WILLIAM SLOAN I>Ul
Onndadalur
(Framliald frá forsíðuni.)
Svimjingarhell, lesistova og
itróttarhell
Beint norðan fyri høvuðsvøllin
verður sldlt hús. I“”^stara end-
anuni verður svimjingarbøfl, í
tniðjuni verða høli til ley -ym-
isku feløgini, matslova, lesistova
o. a. og í eystara. endanum
ítróltmTiøll. Iletta húsið verður
o. u. 22 m høgt.
Aðrir vollir
Norðan fyri húsið verðá fýra
vøllir: ein lil hadminton, tveir
til tennis og ein til handbólt.
Fram vió ánni, millutn vest-
ara enda á høvuðsvøllinum og
svimjingarhylin verðureisini ein
fólhóltsvøflur. llesin vøllur
verður av grúsi, og skal eiuatts
verða nýtlur til venjingar, með-
atvhin verður vállaðui' og einans
nýtlur lil høvuðsleikir.
Svimjingarhylurin
Tann svimjingarhylurin, sum
nú er, verónr iváleysl sum hann
er, ultan so al Iumiii vefður
fdnskaður og gjørt verður so-
leióis,.at einki skitió vatn slepp-
nr í hann.
Vakurleiki
Samstundis sum all byggingar-
arbeióið skal . verða so vakurt
gjørl, sum gjørligt, verður øll
tánn grund, sum eftir er, lá ið
vegir eru fráfarnir, planlað. Tað
kann verða, at tey minslu eisini
’fáa ein leikvøll, har teý kunna
royna seg sum byggimeistarar
í nosligum, fínum sandi.
Vídd og hovuðsinngongd
Tann vídd, sum henda bygg-
ing fer at taka, verður so stór,
ateystantil má Sanatoriuvegurin
verða flultur so mikið sum síua
egnu breidd eystureftir, og sunn-
ara og vestara síða á áskoðara-
sessunum kemur at vera uppi
yvir ánni.
Inngongdin til henda framtíðar
lieimstað fyri vakurleika og
kimiligheit verður eitt sindur
niðanfyri, har hvílubonkurin
stendur á Sanatoriuvegnum.
Byggingin
Ætlanin er sjálvandi at fara
undir arberoið sum skjótast —
í summar. Fyri fyrst hevur
Tórshavnar hýráð latið 25.000
kr. og roynt veróur at gera tað -
møguligt at fáa ljka nógv aftrat,
so at byrjað kann verða við
50.000 kr.
Timin misíatar
I næslseinasta Tíma slóð, at
ein arheiðsuevnd var sett. Hetla
er ein misfalan. Teir menn har
vórðu nevndir, vóru til fundar
saman við teknisku nevndini,
og fyri ikki at spillo tíð, valdu
teir millnm sín eina nevnd,sum
skuldi gera uppskot til arheiðs-
skipan, sum síðan skuldi verða
góðkeud av Tórsliavnar Itróttar-
ráði og hýráðnum. Tá ið so
henda skipan er samtykt, tá skal
arheiðsnevnd verða vald, og hon
.skal tá fylgja teim ásettu arbeiðs-
fyriskipanunum. sgr.
G Ó LVTEPPI
í øllum støddum í stórum úrvali.
B. A. Samuelsens eftf.
Telf. 42.- Tórshavn.
Skipshandilin
hevnr stórt úrval av
dekksgløsuni, í ymsum stødd-
um við metal flansum, logg-
Iínur, f lagglínur, húkar,karbid-
lainpur, eldsløkkjari við eyka-
fylling, skipsblokkar einkultir
og dupultir 9”, klódir, bluss-
kannir, oljusproytir, dveylar
við skøftum, skipsrættur,
dekkspípur, undirklæðir og
yvirklæðir, oljuklæðir, patró-
nir kal. 12 og 16.
Skótoy!
Stórt úrval av skóm.
til mannfólk, konufólk og
born.
Nic. Joensens eftf.
ALDAN Ólavsøkuteiii
Setið tygum
f-yri T í M A N
á Posthúsinum.
Tygum fáa hann íyri einki juni mánað út.
Konufólkakj ólar
& heildsølu
JÁKUP JENSEN
TLF. 439.
I