Samtíðin - 01.06.1938, Blaðsíða 14

10
SAMTIÐIN
Langston Hughes;
Dað er hlegið í Madrid
Já, enn þá lilær fólkið í Madrid.
I þessari furðulegu borg, sem kenna
má við hetjudáð og dauða, þár sem
húsin standa fast við víggarðana, og
sumir strætisvagnarnir stöðvast við
víggirðingarnar, hlær fólkið enn.
Börnin leika sér á götum úti, og karl-
menn nema slaðar til þess að lesa
kýmniblöð engu síður en ófriðar-
fregnir. Götin eftir sprengikúhn-nar,
sem varpað var á borgina siðastliðna
nótt, hafa oft verið fylt í dögun. Svo
rögg'samlega vinna Madridbúar að
þvi að lappa upp á borg sina.
Hér býr ein miljón manna á lieljar
þremi. Menn eru aldrei óliultir fyrir
sprengikúlum, sem enginn veit, tivar
muni lenda. Hugsið yður, að þér sæt-
uð í framherberginu i ibúð vðar
uppi á 3. hæð og væruð í mestu ró-
legheitum að þurka gleraugun vðar,
þegar sprengikúla kæmi alt í einu
fljúgandi gegnum vegginn og spryngi
eins og þrumufleygur fvrir framan
legubekkinn. Ef þér sitjið á lcgu-
bekknum, er úti um vður. Ef þér er-
urn fjárhagslegan stuðning og við-
urkenni þannig það menningarstarf,
sem liér er um að ræða. Svo mann-
mörg stétt sem reykvískir iðnaðar-
menn þarf líka óhjákvæmilega að
eiga sér góðan kór, er sé reiðubúinn
að láta til sín heyra við ýms hátíð-
leg tækifæri. — Samtíðin óskar kórn-
um allra lieilla á komandi tímum.
uð staddur liinum megin í herljerg-
inu, má vera, að þér komist lífs af.
Þetta skýrir það, livers vegna eng-
inn maður í Madrid gerir svo mikið
sem hreyfa sig, þó að liann heyri
fallbyssuskot. Ef menn lireyfa sig,
geta þeir átt það á hætlu að lenda
þar, sem síst skyldi.
Símstöðin í Madrid, skýjakljúfur
með mörgum skotgötum, stendur
enn, þó að liún hafi orðið fyrir mikl-
um skemdum. Og inni fyrir sitja
stöðvarstúlkurnar, önnum kafnar. I
pósthúsinu er engin rúða heil, en þó
fara póstsendingarnar þaðan, eins og
ekkert liafi í skorist. Flest gistihús
borgarinnar eru með sundurskotnum
veggjum, en í herbergjum þeim, sem
heita mega óskemd, búa cnn dvalar-
gestir, þvi að einhvers staðar verða
menn að vera. Ef tiúsið hefir orðið
fyrir meiri háttar skemdum, þannig
að svalir liafa verið skotnar af því,
litskýrir skrifstofuþjónn hótelsins
þetta ýtarlega fyrir gestunum, um
leið og þeir rita nöfn sin i gestabók-
ina.
Morgun cinn eftir mikla sprengju-
brið, gekk maður nokkur framlijá
húsinu, þar sem vinafólk hans bjó.
Þetla hús hafði orðið fyrir sprengj-
um. Nokkur hluti af framhlið þess
lá í garðinum, og auk þess hafði
sprengikúlan rifið efsla hlutann af
píanói fjölskyldunnar, sem í liúsinu
hjó. Engu að síður sat ung dóttir
hjónanna þar þvegin og' strokin við