Þjóðin vaknar - 27.05.1933, Qupperneq 1

I. árg., 1. tbl
Ísafirði, laugardaginn 27. mai 1933
ÞJÓDIN VAKNAR!
MÁLttAGN ÞJÓÐERNISHREYFINErAR ÍSLENDINGA
Einkunnarorð: „Verði gróandi þjóðlíf með þverrandi tár, sem þroskast á guðsríkis braut“.
Ritstjórn — Framkvæmdarnefnd æskulýðsdeilda gSÁbyrgðarmaður: Jón Halldórsson. — Verð í
þjóðernishreyfingar íslendinga á ísafirði. — Hlausasölu 15 aura. — Prentsmiðja Vestur-
Aðstoðarmaður: Gísli Bjarnason. Bjilands.
Ávarp til ísfirðinga.
Æskudeildir þjóðernissinna á
ísafirði, hafa ákveðið, að gefa út
blað hér á ísafirði, til þess að
berjast fyrir áhugamálum sinum.
Blað þetta er nú hefur gQngu slna,
kemur út þegar okkur best hentar.
Æskan í landinu hefir eigi haft
neinn málssvara á undanförnum
árum. Málefnum þjóðar vorrar er
nú komið í það óefni, að fjárhags-
legt sjálfstæði þjóðarinnar er í
voða. Aiþingi vort hefir nú gert
þá regiu firn, að láta Norðmönn-
um í té ýms hlunnindi, sem eru
fleiri miljón króna virði, en í stað
þess hafa íslendingar ekki fengið
tryggingu fyrir að geta selt einn
dilkskrokk eða rolluskrokk, lcngra
verður ekki komist i aulalegri
samningagerð milli ríkja. Æskan í
landinu lýsir megnasta vanþakk-
Jæti og vantrausti á hendur þeim
mönnum, er iiafa gert þtssa samn-
inga. Norðmcnn fiska 200—250
þúsund tunnur síldar hér við ís-
landsstrendur, síld þessa eigum
við að veiða sjálfir. Samkvæmt
því eigum við að gera Norðmönn-
um eins erfitt fyrir um sildveiðar
hér við land eins og framast má
verða. Þjóðernissinnar munu ekki
hætta fyr en samningur þessi er
rifinn í tætlur. Landhelgin íslenska
cr okkar dýrasta eign. — Nú er
hún í vcði, og Norðmenn geta
iátið sig reka inn í hana.
Æskan í latidinu tnun í fram-
fiðinni þuria að þræla ti! þess, að
borga eyðsluskuldir þeirra manna,
er nú um langt skeið hafa eytt
fjármunum og heiðri landsins.
Æskan í landinu tekur við öllum
atvinnuvegum landsmanna í rúst-
um. Þegar við erum fullorðnir eftir
nokkur ár, erum við dæmdir til
þess að berjast við skuldir og
atvinnuleysi.
Þjóðernishreyfing íslendinga er
okkar hreyfing, það er því beint
hagsmunamál fyrir okkur að fylkja
okkur öllum undir þeirra merki.
Forvígismenn hennar eru okkar
lögfræðingar og málafærslumenn.
Guð gefi þeim þrek og kraft til
þess að vekja þjóðina, og æsk-
una f landinu. Þjóðin vaknar! þjóð-
in vaknar! er það heróp er vér
skulum láta' hljóma frá ystu annesj-
um íslandsstranda til innstu dala.
Vér viljum öll verða vökumenn
og vormenn íslands í orðsins besta
og fyllsta skilningi.
Þingmaður ísfirðinga.
Vilmundur Jónsson, landlæknir,
þingmaður ísfirðinga, hefir nú upp
á síðkasiið orðið sér og kjördæmi
sínu, isafjarðarkaupstað, til óend-
anlegrar minkunar á rnargan hátt.
Landlæknirinn tók á sinum tíma
miklu ástfóstri við Jónas frá Hriflu,
fyrverandi dómsmálaráðh. Hefir
hann fylgt honutn eins og fylgi-
spakur seppi um langt skeið. Jónas
frá Hriflu gerði hann á sínum
tima að landlækni, eins og kunn-
ugt er. — Á fjárlögutn íslenska
rikisins hefir um langt skeið staðið
fjárveiting að upphæð kr. 6000.00
til utanferðar héraðslækna. Fátækir
héraðslæknar hafa notið styrks
þessa til þess að fara utan um
stuttan tima, til að kynna sér lielstu
nýjungar á sviði læknisíræðinnar.
Á styrk þessum hefir verið full
þörf, þvi hinni göfgu list, lækna-
visindunum, fleygir fram á hverju
ári. Utanfarir Iækna þessa hafa
þvl stuðlað að þvi, að gera lækn-
ana betur færa um, að berjast við
sjúkdómana og dauðann, þeirra
höfuðóvin. Vilmundur Jónsson
landlæknir, þingmaður ísfirðinga,
gerði sér og kjördæmi sínu þá
smán, að þiggja úr þjófshendi
Hriflumannsins 9000 kr. af þess-
um styrk. Þingmaðurinn fékk
þannig hálfs annars árs styrk
þann, er héraðslæknutn landsins
hafði verið hugað af fjárveitinga-
valdinu. Frathkoma hans gagn-
vatt fátækutn starfsbræðrum sinurn
talar skýru máli um innræti nranns-
ins. Enginn héraðslæknir gat fengið
styrk til utanferðar á þessu tíma-
bili.
Landlæknirinn hefir þó bitið
hausinn af skömmintii þegar hann
nýiega, sem æðsti maður lækna-
stéltarinnar á landinu hefir lýst
því yfir, að læknar landsins væru
gagnlausir 1 9/10 hluturn sjúkdótns-
tilfellanna. Virðist hann með þessu
vera að þakka héraðslæknunum
slyrk þann, er i þeirra skaut átti
að falla, en hann sjálíur gleypti
og varð ekki bumbult af.
Þessi framkoma talar einnig sínu
máli um innræti hans. Hinn lands-