1. febrúar - 01.02.1936, Síða 1

ÚTGEFENDUR: Bindindisfélag Gagnfræðaskóla Siglufjarðar, Stúkan Framsókn nr. 187 og Áfengisvarnanefnd Siglufjarðarkaupstaðar.
I. árg.
Siglufirði, laugardaginn 1. febrúar 1936
1. tbl.
Vakna þjóð!
Lag: Heil þú dásöm.
Vakna þjóðl Sjá voði er fyrir höndum,
vínsins máttur þig að sigra er.
Vakna þjóð, og varpa af þér böndum,
vanans fjötrum, sem þú ennþá ber.
Horf þú móti sól og sumardegi,
sigurvilji fylli huga þinn.
Tak þú stefnu nýa á nýum vegi,
neyt þff styrks þíns alls, og sigur vinn.
Fram skal sökt. Pað birtir yfir bráðum,
bjarmi þegar yfir landi rís.
Beitt skal viti, vilja, þreki, dáðum,
verum hugrökk, oss er sigur vís.
r
Afengið, vor allra versti fjandi,
er svo mörg og stór oss veitti sár,
það skal upprætt allt úr voru Iandi. —
Aðstoð þína veit oss Drottinn hár.
HANNES JÓNASSON.
I. O. G. T. I. O. G. T.
Stúkan Framsókn nr. 187
heldur fund í Kvenfélagshúsinu miðvikudaginn 5. febrúar n, k.
D A G S K R Á :
1. Inntaka nýrra félaga.
2. Innsetning embættismanna.
3. Onnur mál sem fram kunna að koma.
4. Hagnefndaratriði.
RITARI.
Burt með
i,
í dag er J. febrúar.
Tíu dögum síðar en í dag, fyrir
52 árum, var stofnuð hin fyrsta
stúka innan Good-Templararegl-
unnar hér á landi. Hún var stofn*
uð á Akureyri fyrir forgöngu ýrnsra
ágætismanna þar, þar á meðal
voru þeir Jón Chr. Stefánsson,
timburmeistari, og Friðbjörn Steins-
son, bóksali. Stofnandinn var
norskur maður, Ole Lied að nafni.
Hin fyrsta íslenzka stúka fékk
nafnið ísafold.
Pessi tímamót eru því merkileg
í sögu Reglunnar hér á landi. Við
fyrsta febrúar miðar hún ár sitt,
þá eru gerð reikningsskil fyrir hið
liðna ár, þá er tekið til athugunar
hvað hefir áunnist á árinu.
Pað er þvi með mikilli ánægju
og glöðum, framsæknum hug, að
Reglan hefir tekið höndum saman
við Samband bindindisfélaga í skól-
um um að gera 1. febrúar að
starfs- og baráttudegi fyrir sameig-
inlegt málefni. Og það því frekar,
sem samherjar hennar, Bindindis-
félög i skólum, hafa reynst hinir
ötulustu striðsmenn fyrir bindindis-
málefninU. Hér er við óvin að
etja, sem er ^rfiður viðfangs, en
það eru aldagamlir drykkjusiðir,
trú á skaðleysi og jafnvel hollustu
víndrykkju og meðfæddur þrái
þjóðarinnar, eða mikils hlut'a henn-
ar, við að Ieggja ekki niður skað-
legar siðvenjur, jafnvel þótt aug-
ljóst sé hvert tjón þær gera.
í öll þau ár sem Reglan hefir
starfað, hefir hún ötullega barist
fyrir framgangi bindindismáLins.
Stúkur hafa verið stofnaðar f nær-
fellt hverri sveit á landinu, blaði.
til fróðleiks og skilnings um bind-
indi, hefir verið haldið út, og bæk-
ur og rit hafa verið gefin út mál-
efninu til stuðnings.
í raun og veru má segja, að ár-
angurinn af allri þessari starfsemi
hafi verið góður. Púsundir karla,
kvenna og unglinga hafa skipaðsér
undir merki Reglunnar og unnlð
þar dyggílega. Fjöldi af ágætustu
áfengið.
mönnum þjóðarinnar hefír unnið
fyrir Regluna og beitt áhrifum sín-
um henni og málefnum beonar til
styrktar.
En betur má ef duga skal, til
þess að það takmark náist, er allir
sannir bindindismenn keppa að,
en það er: tíírýming alls ájengis úr
landinu.
Eins og sakir standa nú, er ekki
að búast við því á næstu árum,
að þetta komist í framkvæmd með
löggjöf. En það er til önnur leið,
og ef tekst að fara hana, og ná
takmarkinu á leiðarenda, þá er
sigurinn ennþá fullkomnari en þótt
lagabókstafur hefði með valdboði
hindrað innflutning á áfengi til
landsins og tilbúning þess í lsnd*
inu. Pessi leið er sú, að fd ijóðina
sjálfviljuga til fieis að neyta ehki
áfengis.
Pað er í trúnni á þessa leið,
trúnni á þroska þjóðarinnar og
skilning á velferðarmálura hennar,
að við Templarar og aðrir bind-
indismenn höfum valið okkur á-
kveðinn dag til þess að bera þetta
mikla velferðarmál fram fyrir þjóð-
ina. Við trúum því og treystum,
að þjóðin vakni til fullrar með-
vitundar um. að henni er hollara,
andlega og líkamlega, að ganga
þann veg, er við bendum á að
ganga, en að þræða áfram þær
sömu brautir er hún hefir þrætt f
þessum efnum. brautir er leiða að
lokum til fullkomins siðleysis, ó-
menningar og eyðileggingar.
II.
í dag er 1. febrúar,
Pennan dag, fyrir einu ári síðan,
var áfengisflóðinu, óhindruðu og
takmarkalausu að heita má, aftur
veiit yfir landið. Pennan dag var
„bölvunin látin út fara“, ekki til
þess að hún færi inn í hús þjófa*
ins eða annara afbrotamanna,
heldur til þess að fara inn 1 hus
saklausra barna og mæðra og allra
þeirra er kveljast fyrir áhrif víns
og víndrykkju. Vínið fellur í stríð-