Sameiningin - 01.01.1937, Blaðsíða 16

14
en nokkuð annað sem mennirnir hafa framleitt á sviði hljóm-
listarinnar.
Hvernig stóð á þegar það varð til?
Höfundurinn er Georg Friedrich Handel. Hann var fædd-
ur 23. febr. árið 1685, í borginni Halle á Þýzkalandi. Þegar
á unga aldri kom það í ljós, að hann var mjög hneigður fyrir
hljómlist. Sagt er að faðir hans hafi ætlað honum alt annan
lífsferil og hafi jafnvel bannað honum að snerta nokkurt
hljóðfæri. Þegar hann var aðeins 7 eða 8 ára gamall fór
hann með föður sínum að heimsækja hertogann af Saxe-
Weissenfels. Rétt fyrir hendingu heyrði hertoginn hann
leika á organ og varð svo hrifinn af því, hvernig drengnum
tókst það, að hann gat snúið föður hans frá áformi sínu, og
drengurinn fékk að fara þá braut, sem hann vildi. Alt hans
líf var upp frá því helgað hljómlistinni. Hann starfaði á
ýmsum stöðum á Þýzkalandi og var um nokkurt skeið á
ítalíu. Svo fékk hann stöðu hjá Georg kjörfursta í Hanover,
sem siðar varð konungur Englands. Hann fékk leyfi hjá
honum að ferðast til Lundúna og dvelja þar nokkurn tíma,
en kom ekki til baka. Hann átti víst heima í London, að
mestu leyti, það sem eftir var æfinnar.
Hann var afkastamaður með afbrigðum, og samdi
meðal annars allra mesta i'jölda af ýmsum hljómleikum,
söngvum, sálmalögum og öðru á því sviði. Sagt er að hann
hafi samið einar 50 óperur og 23 “oratoríur.”
Það lék samt ekki alt í lyndi fyrir honum, hvað æfi-
kjörin snerti. Árið 1737 varð hann gjaklþrota, og það sama
ár fékk hann slag, varð máttlaus hægra megin. Böð í Aachen
á Þ’zkalandi reyndust honuin heilsubót, en einn þátturinn í
þeirri viðreisn var hið nærri óviðjafnanlega þrek hans, bæði
andlegt og líkamlegt. Hann fékk sæmilega heilsu og fór að
semja með endurnýjuðum kröftum. Sarnt er eins og alt
þetta hafi verið aðeins undirbúningur fyrir eitthvað rneira.
Hann var kominn nokkuð yfir fimtugt þegar hann byrjaði
á þeim verkum (oratorios) sem gjört hafa nafn hans ódauð-
legt.
Sumarið 1741 voru ástæður hans, að honum fanst, nærri
óþolandi. Hann var í botnlausri skuldasúpu, heilsan ekki
góð og andlega ástandið þannig, að öll hvöt til að semja
virtist frá honum tekin. Vinirnir flestir voru úr sögunni
og lífið orðið tilgangslaust.
(Framh.)