Sameiningin - 01.07.1938, Síða 13

107
sjónar betur en klókindum manna, geta erfiðleikarnir orðið
til þess að stæla oss. Þá getum vér þrátt fyrir “ógnarys í
tímans straumi,” orðið varir þess rnargs, ef við eigurn and-
legan næmleik, sem hvetur oss til að vera með öruggum huga.
Þótt vér séum “fáir, fátækir, smáir,” eruin vér þáttur i
stærra samfélagi, sem þrátt fyrir alla erfiðleika og andstæður
sýnir vaxandi þrótt einnig í samtíð vorri. Það er ekki nema
hálfsögð sagan þegar einungis er fært fram það, sem hindrar
vöxt og viðgang kristninnar. Þróttmikið kristilegt líf og fram-
takssemi gerir einnig vart við sig hjá einstaklingum, heildum
og í samtökum, sem ná út yfir allan heim. í Utrecht í
Hollandi er nýafstaðin ein hin merkasta stefna i kristilegu
tilliti, sein er eins og táknmynd þess sigurmáttar kristninnar,
sem aldrei verður bældur til fulls. Hann rís að nýju með
endurfæddum krafti hjá hverri kynslóð. Þessi stefna var
undirbúningsfundur erindreka frá öllum deildum kristinnar
kirkju nema hinni kaþólsku, til að koma á allsherjar handa-
lagi kristinnar kirkju um allan heim (World Council of
Churches). Grundvöllurinn til þessa samfélags var lagður
með einróma og undantekningalausu samþykki allra þeirra,
er fundinn sóttu. Var þar mannval mikið af ágælustu mönn-
um kristninnar. Lýsa þeir þessu fyrirhugaða sambandi i
frumvarpi til grundvallarlaga, sem “samfélagi kirkna, sem
viðurkenni Drottinn Jesúm Krist sem Guð og frelsara.”
Minnir þetta á játningu Péturs: “Þú ert Kristur, sonur hins
lifanda Guðs.” Um hana sagði .lesús sjálfur að hold og hlóð
hefði ekki opinberað þetta heldur faðirinn á himnum. Á
grundvelli hennar vildi hann byggja söfnuð sinn eða lcirkju.
Gegn þeirri kirkju, er hygði á þeim grundvelli munu jafnvel
hlið heljar ekki standa. Þessi endurnýjaða, örugga játning
lofar miklu fyrir nútíðarlíf. Kristur sjálfur hefir ætíð verið
sigurmáttur kristninnar. Þessi ákveðna viðurkenning þess
að samfélag við hann, lotning og tilheiðsla gagnvart honum
og það að eiga aðgang að hjálp hans og krafti séu hjarta-
taugar kristilegs lífs, er að hefja merki þess lífrænasta er
kristnin hefir fram að færa. En þetta er sá grundvöllur er
vér í veikleika höfum viljað byggja á, vitandi að enginn get-
ur annan grundvöll lagt en þann, sem lagður er, sem er Jesús
Kristur. Þegar þessi játning er meira en varajátning, gefur
það ætíð fylstu ástæðu til að þeir, sem hana bera fram til-
einki sér hina postullegu upphvatningu: “En eg ræð yður
að þér séuð með öruggum huga.” Það gildir livort sem vel
gengur eða illa.