Faxi - 01.10.1948, Page 8

8
F A X I
Kveðjusamsæti
Þann 18 jíilí 1 sumar var séra Valdi-
mar J. Eylands og íjölskyldu hans 'haldið
kveðj usamsæti og fór það frarn í sam-
komuhúsinu í Gerðum að viðstöddu fjöl-
menni, eða svo mörgu sem húsrúm leyfði.
Fólk þetta var flest úr Útskálaprestakalli.
Samsætið var í alla staði hið ánægjuleg-
asta, og fór mjög vel fram. Það hófst kl.
9 e. h. með borðhaldi. Sigurbergur H.
Þorleifsson, hreppsstjóri Gerðahrepps
stjórnaði samsætinu. Hann afhenti séra
Eylands útskorna bókahillu, mjög vel gerð,
fulla af bókum. Gjöf þessi var frá söfn-
uðum Útskálaprestakalls. Auk þess hafði
honum borist gjafir frá söfnuðum Stað-
arprestakalls, en þar þjónaði hann einnig
sökum fráfalls séra Brynjólfs heitins Magn-
ússonar í Grindavik.
Meðan setið var undir borðum voru
ræðuhöld. Ásdís K'áradóttir talaði til frú
Eylands og fjölskyldu. Þá töluðu fulltr.
frá öllum söfnuðum Útskálaprestakalls.
Þorlákur Benediktsson safnaðarfulltr. fyrir
Útskálasókn, Ragnar Guðleifsson fulltr.
fyrir Keflavikursókn. Sigurgeir Guð-
mundsson safnaðarfulltr. fyrir Njarðvík-
ur.
Þá flutti einnig ræðu Sigurður Sigur-
K o m i n
h e i m
Okkur hjónum er það mikil ánægja að
mega neilsa ykkur öllum, bæði safnaðar-
fólki og vinum um Suðurnes, e'ftir heim-
komu okkar frá Ganada. Margt er að
frétta og allt gott. Vestur-Islendingar báru
okkur á höndum sér. Vinsemd þeirra og
velvild verður okkur ógleymanleg. Fyrsti
kit'herski söfunður í Winnipeg er með
þeim fyrstu söfnuðum sem stofnaðir voru
af Vestur-íslendingum og á 70 ára af-
mæli á þessu ári. Með Fyrsta lútherska
söfnuði var mjög ánægjulegt að starfa.
Guðsþjónustur voru vel sóttar og mikill
áhugi. Forseti safnaðarins, Lincoln G.
Johnson leiðir starfið. Hann er góður mað-
ur og göfugur, sem allir fá traust til. Kona
hans, sem er ágæt söngkona, er hans önn-
geirsson (sonur biskups) (flutti kveðjur og
þakkir frá Karlakór Reykjavikur fyrir
góðar og 'hlýlegar móttökur þegar kórinn
fór „Ameríkuför“ sína).
Einnig flutti ræðu Kjartan Guðjónsson,
(frændi frú Eylands), en hann var einn
af gestum samsætisins. Þá var lesið upp
frumort ljóð til séra Valdimars frá Guð-
jóni S. Magnússyni Valþraut, Gerðahr.
Að síðustu fluttu ræður frú Lilja Eylands
og séra Valdimar. Eftir hverja ræðu var
sungið ættjarðarljóð undir stjórn Friðriks
Þorsteinssonar Keflav. Var söngurinn hinn
prýðilegasti og mjög almennur, enda voru
ur hönd í starfinu. Þeirra vinátta var og
verður okkur ómetanleg.
VÍSa heimsóttum við íslenzkt fólk og
allsstaðar var okkur tekið af frábærri gest-
risni og góðvild. Smám saman liðu dag-
arnir. Sumarið 1947 var heitt og 'haustið
uriaðslega milt og hlýtt. Laufið fölnaði,
vindurinn kólnaði. Veturinn var langur
og kaldur. Samfleytt frost í marga mán-
uði, en logn og sólskin á hverjum degi.
En veturinn leið og einn dag kom vorið.
Þýður sunnan'blær leið yfir Canada og
kra'ftaverkið gerðist. Snjórinn 'hvarf á ör-
stuttri stundu, án 'þess nokkur yrði var
við það. Laufið, þessi litlu undurfögru
hlöð vorsins 'þutu út í vorið og sólskinið
og áður en mcnn vissu af var jörðin orð-
in skrúðgræn og blómin 'byrjuð að springa
út. Hvílík dýrð! Svo leið vorið og fyrstu
sumardagarnir.
Winnijreg kvöddum við á björtum og
heiðum degi. Margir vinir kvöddu okkur
á flugvellinum og árnuðu okkur góðrar
ferðar. Flugvélin sveif upp í bl'áan og
þarna samankomnir að mestu leyti kirkju-
kórar Útskálaprestakalls. Að síðustu var
sungið fyrsta og síðasta vers a'f sJálminum
á „Hendur fel þú honum“, og að lokum
‘þjóðsöngurinn „O guð vors lands“.
Eftir að staðið var upp frá borðurn, var
salurinn rýmdur og búinn undir dans.
S.ðan var dansað af miklu fjöri til klukk-
an hálf þrj'ú um nóttina.
Samsætið var í alla staði hið prýðilegasta
og auk þess að vera kveðjusamsæti til heið-
urs Eylandsfjölskyldunni mun það hafa
treyst vináttubönd milli safnaða Útskála-
prestakalls.
‘bjartan himingeiminn. Borgin hvarf í blá-
móðu fjarskans. Akrar og engi, vötn og
skógar þutu 'fram hjá; stórborgir, þorp
og sveitabæir.
Við vorum á leiðinni heim. — Sunnu-
dagsmorguninn 25. júlí var lent í Ke’fla-
vfk. Safnaðarfulltrúar, sóknarnefndarfólk
ogvinirbiðu éftir okkur þar. Þaðvar sunn-
anátt, skýjað og rigning. En 'heima á Út-
sk'álum biðu okkar blóm og veizluborð.
íslenzki fáninn var á hverri stöng og alls-
staðar útréttar vinahendur. Fyrir hönd
safnaðanna bauð Siguribergur H. Þorleifs-
son okkur hjartanlega velkomin í ágætri
og innilegri ræðu. — I Ganada vorum
við kvödd með kærleika og heima á okk-
ar ástka-ra föðurlandi vorum við boðin
velkomin af kærleika. Það var dásamlegt.
— Vestur-Islendingar báðu allir að heilsa
landi og þjóð og sögðust vona það inni-
lega, að okkur hér heima mætti takast
að varðveita þjóðerni, tungu, frelsi og
sjálfstæði. — Guð hj'álpi okkur að bregð-
ast ekki því trausti. Eiríkur Brynjólfsson.