Faxi - 01.01.1980, Blaðsíða 7

t
Magnús Gunnarsson
F. 4. febrúar 1953.
I.
I Biblíunni eru tvö orð, sem
gnæfa eins og tindar yfir öll
önnur. Orðin berast til okkar nú
með boðskap jólanna: „Verið
óhræddir“.
Sá boðskapur gengur eins og
rauður þráður gegnum alla
Biblíuna. Með þeim orðum var
Abraham huggaður forðum:
„Ottast þúekki, Abraham,éger
þinn skjöldur og laun þín munu
mjög mikil verða“. Móse hug-
hreysti lýðinn við Rauðahafið á
sama hátt: „Ottist ekki,standið
stöðugir, og þér munuð sjá
hjálpræði Drottins, er hann í
dag mun láta fram við yður
koma“. Guð gefi að þessi boð-
skapur nái til okkar nú.
Sérhver maður verður fyrir
mótlæti í lífinu, enda þótt sumir
reyni meira en aðrir í þeim efn-
um. En Guð hefur heitið því, í
orði sínu, að vera nær sem sá er
segir: „Óttist ekki“.
Leyfum þeim boðskap að
hafa græðandi áhrif nú. Þetta er
boðskapur kærleikans og hugg-
unarinnar og eitt af stefnum
jólaguðspjallsins, sem er öllum í
fersku minni.
Jólaguðspjallið hefur að
geyma annað stef, táknmál ljóss
og myrkurs. Það talar einnig til
okkar nú. Við höfum verið
minnt á, að myrkrið hefur meiri
áhrif á mannlífið en margan
grunar. Það er ekki tilhæfulaust
þegar minnst er á myrkrið í jóla-
sálminum góða. Veldi þess birt-
ist í ýmsum myndum. Örvænt-
ingin talar máli myrkursins, en
vonin talar máli ljóssins. Jólin
flytja með sér þá von og birtu
sem hrekur myrkrið burt. I dag
biðjum við þess, að mega vera
þátttakendur í því undri.
Sagt hefur verið að jólin séu
bæn, ,,útbreiddar hendur
mannsbarnsins mót hinu
himneska ljósi, er það vill veita
inn í líf sitt til að hrekja myrkrið
burt“. í dag eru jólin þess háttar
bæn. Guð hefur heyrt þá bæn í
Jesú Kristi, honum sem er von
og ljós heimsins. Læknirinn
Lúkas skynjaði þetta er hann
sagði: „Þetta er að þakka hjart-
gróinni miskunn Guðs vors
Fyrir hann mun ljós af hæðum
vitja vor, til þess að lýsa þeim,
- D. 12. des. 1979.
sem sitja í myrkri og skugga
dauðans". Myrkrið og von-
leysið víkur, ljósið og vonin
sigrar. Þessi boðskapur jólanna
kallar nú á andsvar í trú. Guðer
nær sem sá er líknar og hjálpar á
hverju sem gengur. Það birtir
upp um síðir og vonin sigrar.
Kvöldsól gamla ársins er að
setjast. Það slær kvöldroða á
himin og sæ. En nýtt ár heilsar
með nýárssól, sem vermir og
græðir og vekur nýja von. Guð
gefi að við mættum öll skynja
þann sigur í okkar lífi.
II.
Við hveðjum í dag mann, sem
var ljósberi, þótt kyndill hans í
þessum heimi sé nú slokknaður,
fyrr en nokkurn hugði. En þrátt
fyrir allt stendur ekki eftir svart-
ur kveikurinn, heldur björt
minning um góðan dreng.
Magnús Gunnarsson var
fæddur þann 4. janúar árið
1953, sonur hjónanna Fjólu Sig-
urbjörnsdóttur og Gunnars
Sveinssonar, kaupfélagsstjóra.
Magnús var elstur fimm
systkina. Bróðir hans, Sveinn
Sigurður, lést í bílslysi 1975. Það
er því skammt stórra högga á
milli í fjölskyldunni. Eftir lifa
Ragnheiður Guðrún, Sigur-
björn og Gísii Benedikt.
Magnús ólst upp í Keflavík
ásamt systkinum sínum. Hann
var ötull og samviskusamur að
hverju sem hann gekk. Að
loknu gagnfræðaprófi fór hann
sem skiptinemi til Bretlands og
árið 1974 var hann á norska
samvinnuskólanum.
Þegar heim kom kynntist
hann konu sinni, Ólöfu Helgu
Þór, og gengu þau í hjónaband
2. júlí 1977. Hún er dóttir hjón-
anna Arnalds og Kristínar Þór.
Magnús og Olöf eignuðust einn
son, Gunnar Svein, sem er
tveggja ára gamall.
Magnús heitinn var hæglátur
og vandaður, þægilegur í um-
gengni og góður félagi. Hann lét
félagsmál mikið til sín taka.
Hann sat m.a. í æskulýðsráði,
var í Leikfélagi Keflavíkur og
17. júní nefnd. Auk þess var
hann í miðstjórn Framsóknar-
flokksins fyrir unga framsókn-
armenn, árin 1976 til 1979.
Hann kom víða við og gegndi
ábyrgðarstörfum þótt ungur
væri.
Magnús hóf störf sem af-
greiðslumaður í Kaupfélagi
Suðurnesja og gerðist síðar
verslunarstjóri og umsjónar-
maður með búðum kaupfélags-
ins. I sumar er leið tók hann síð-
an við kaupfélagsstjórastarfi á
Flateyri. Hann vildi takast á við
það erfiða verkefni, en upp úr
því tók heilsan að gefa sig.
III.
Við minnumst Magnúsar nú,
eins og hann var, heill og óski{)t-
ur að hverju sem hann gekk. Eg
kynntist honum sem félagsfor-
ingja skátanna, en við því starfi
tók hann 1977. Við ræddum þá
jafnan saman vegna þátttöku
skátanna í guðsþjónustu á
Baden Powell daginn, sumar-
daginn fyrsta og 17. júní. Það
starf, sem önnur, leysti hann
einstaklega vel af hendi. Hann
var hógvær og dagfarsprúður og
gerði miklar kröfur til sjálfs sín.
Þegar ég minnist Magnúsar
nú, koma mér í hug ljóðlínur
Stephans G. Stephanssonar,
þar sem segir:
„Því hvergi eygðist hætta á þínum
vegi,
allt heiðríkja og eftir langt af degi.
Hver framstíg hugsjón má við því
að missa
sinn mann í gröf,
en hjörtu okkar varla“.
Margir hafa undanfarna daga
hugsað til fjölskyldu Magnúsar,
Ólafar og Gunnars Sveins, for-
eldra hans og systkina. Þau hafa
borið þungbært áfall með ó-
hagganlegri ró, sem ég mun
seint gleyma. Það er við hæfi að
kveðja Magnús þannig. Minn-
ing hans er björt og síðustu
sporin, eftir að lífsstrengurinn
brast í brjósti hans, breyta þar
engu um. Ég trúi því, að nú sé
hann heill fyrir náð Guðs og
miskunn.
Astvinirnir allir eiga öll
okkar dýpstu samúð. Við felum
þá Guði með þeirri bæn, að nú
sem ávallt leggi hann líkn með
þraut. Guð einn megnar það
sem er mönnum um megn.
Magnús heitinn kveðjum við
þakklátum huga, með skáta-
versinu góða:
„Sofnar drótt, nálgast nótt,
sveipast kvöldroða himinn og sær.
Allt er hljótt, hvíldu rótt,
Guð er nær“.
Amen.
(Flutt í Keflavíkurkirkju 29. des. ’79).
Ó.O.J.
t
Erfitt er að skilja, þegar ungir
menn hverfa fyrirvaralaust
af leiksviðinu. Sú harmafregn
kom fyrir jól að Magnús Gunn-
arsson væri dáinn. Við höfðum
starfað saman í æskulýðsráði og
leikfélaginu og átt þar góðar
samverustundir. Magnús var
samvinnuþýður og áreiðanlegur
ungur maður, sem hafði áhuga á
félagsmálum byggðarlagsins.
Það er skarð fyrir skildi, þegar
slíkir menn falla. Vitaskuld er
harmurinn mestur meðal fjöl-
skyldu hans og nánustu vina.
Ég veit að ég mæli fyrir munn
félaga minna í leikfélaginu og
æskulýðsráði, þegar ég sendi að-
standendum Magnúsarhugheil-
ar samúðarkveðjur. Minningin
um góðan dreng lifir.
Hilmar Jónsson
Prjónakonur
Um óákVeðinn tíma kaupum við einungis
lopapeysur, heilar og hnepptar.
Móttaka að Bolafæti 11, Njarðvík, dag-
ana 13. og 27. febrúar kl. 13-15.
ÍSLENZKUR MARKADUR HF.
mmarn
Faxi - 7