Boðberinn - 01.03.1941, Blaðsíða 6

6
BOÐBERINN
Húsráðsmenn
í Reykjavík kosnir í febrúar og- marz 1941.
Frá Þingslákunni:
Helgi Helgason.
Sigfús Sigurhjartarson.
Árni Óla.
Jón Gunnlaugsson.
Frá Verðanda:
Pétur Zoplioníasson.
Karl Bjarnason.
Gunngeir Pétursson.
Jakob Möller.
Frá Einingunni:
Jón Magnússon.
Jóhann Hafliðason.
Frá Dröfn:
Bjarni Pétursson
Hjörtur Hansson.
Frá Fróni:
Gunnar E. Benediktsson.
Jón Hafliðasón.
Magnús Vigfússon.
Frá Víking:
Kristján Guðmundsson.
Jóhann Ögm. Oddsson.
Jólianna Eiríksdótlir.
Jón Guðnason.
Frá Mínervu:
Sigurður Guðmundsson.
Frá Sóley:
Ágúst Kristjánsson.
Frá fþöku:
Felix Guðmundsson.
Guðgeir Jóssson.
Frá Framtíðinni:
Flosi Sigurðsson.
Gissur Pálsson.
Kristmundur Jónsson.
Frá Freyju:
Helgi Sveinsson.
Kristinn Vilhjálmsson.
«0*0 *C3*0 *CO*CZ> *C3*C
BOÐBERIMN
kemur úl 10 sinnum á ári.
Árgangurinn kostar 5 krónur.
ft Einstök blöð 50 aura.
n AfgreiSsla í Bindindishöllinni.
n Ritstjórnarsími 4471. — Afgreiðslusími 1141.
| HERBERTSprent prentar.
0*C5*C3*<=>4C3*C3«C_K=J«OC3»0»0«a*C5*040«C
Skömmtun áÍEngis.
i
o
Reglugerðin um skömmtun áfengis hefir
orðið fyrir því, að reittar hafa verið af lienni
fjaðrirnar livað eftir annað, svo að hún er nú
ekki nema svipur hjá sjón. Byrjað var á því
að veita undanþágur fyrir allskonar samkom-
ur. Svo var Jóhannesi á Borg veitt undanþága.
Um jólin var leyft að menn mættu taka út
janúarskammt sinn, og eftir nýár var veitt
leyfi til þess, að þeir, sem ættu desember-
skammtinn óeyddan, mættu fá hann. Síðan
var gefin undanþága fyrir sveitamenn, að þeir
mættu taka út í einu þriggja mánaða skammt.
Varð af þessu stórverzlun.
Undanþágurnar geta vel verið fleiri. Reglu-
gerðin ákveður, að menn skuli fara sjálfir í
áfengisverzlunina eftir skammti sínum. Það
er ekki vilanlegt, að undanþága hafi verið
veitt um þetta. Þó er öllum vitanlegt, að á-
fengisbækur og áfengiseyðublöð ganga kaup-
uxn og sölum. Þetta er í meira lagi grunsam-
legt. Til hvei's skyldu menn vera að safna að
sér áfengisbókum og greiða fyrir þær stórfé,
ef þeir gætu ekki fengið áfengi út á þær? I
þessu falli, eins og oft endranær, hlýtur að
vakna spurningin: Hvers virði eru reglugerðir,
ef ekkert eftiriit er haft með því, að eftir þeim
sé farið?
Hér virðist eftirlitið lítið, eða vanta alveg.
Hverjum ber að liafa það eftirlit með hönd-
um? Til eru templarar, sem láta sér detta í
hug, að framkvæmdanefnd stórstúkunnar ælti
að gefa þessu máli gaum.