Útvarpstíðindi - 27.03.1944, Blaðsíða 26

ég Útvarpstíðindi hafa átt mikinn þátt í að bæta
dagskrána, og ekki sízt, með því að ljá hlustend-
um rúm í dálkum sínum, sérstaklega þeim, er
þekktur er undir nafninu: „Iladdir hlustenda".
En svo ég snúi mér nú að þeim dagskrárlið, sem
mikið hefur verið rætt um — nefnilega danslög-
unum. Undanfarið hel'ur heyrzt í útvarpinu ung-
ur píanóleikari, Jóhannes Þorsteinsson að nafni,
sem er tvímælalaust snjallasti danslagapíanóleik-
ari, sem útvarpið hcl'ur gefið kost á að heyra
liingað til. Væri vel, ef hann kæmi sem oftast
fram. Illjómsveit Bjarna Böðvarssonar er að vísu
góð, en jafnast jió engan veginn á við hljómsveit
Þóris Jónssonar. Að vísu eru lil tveir sérstaklega
góðir „punktar" i hljómsveit Bjarna, og það eru
|>eir Jólmnnes Þorsteinsson og Kjartan Kunólfs-
son. Væri gaman el' útvarpið vildi einhvern tím-
ann gefa kost á að hluta á úrval l>essara hljóm-
sveita, og mundi ég l>á stinga upp á því að það
yrði svona: Þórir Jónssón, Vilhjálmur Guðjóns-
son, Sveinn Olafsson, Jóhannes Þorsteinsson,
Kjartan Bunólfsson og Jóhannes Eggertsson.
Mundi þessi hljómsveit, að minu áliti, vera sú
heilsteyptasta og bezta danshljómsveit sem völ
væri á. Eftirtektarverl er það að danslögin, sem
leikin eru þegar Pétur Pétursson er þulur, eru
langtum betri en þegar Þorsteinn Stephensen er,
þó ég vili ekki af hverju það kann að stafa. —
Gaman væri einnig að fá söngplötur i danslaga-
timanum með heimsfrægum söngvurum, eins og
Bing Crosby, Ink Spots, Andrews sisters o. fl.
En það er ekki oft, sem maður heyrir slíkt góð-
gæti. Og svo að Iokum óska ég Utvarpstiðindum
alls góðs í framtíðinni og bið að fyrirgefa párið.
Jóh. L. Kirkjubæjarklaustri.
ÚR REYKJAVÍK.
Eitt af vinsælustu atriðunum í dagskrá út-
varpsins er leikur danshljómsveitar Bjarna Böðv-
arssonar. Unga fólkið fylgist óvenju vel með dag-
skránni, þegar það á von á leik hennar. Siingv-
ararnir eiga líka vinsældum að fagna. En til
þeirra verður að gera kröfur, ekki síður en til
hljóðfæraleikaranna. Það er leiðinlegt, og lætur
illa ! eyrum, þegar farið er skakkt með Ijóð,
ckki síður en lag.
Hermann Guðmundsson var annar söngvarinn
með hljómsveitinni sunnudaginn 1!). marz. Þegar
ahnn söng: „A hörpunnar óma" komu tvisvar
fram rangfærsiur á ljóðinu, sem er eitt af vin-
sælli ljóðum, við danslög, og flestir, sem cru
áhugamenn um dans-tónlist, kunna.
Hermann söng: „mitt síðasta lag“ fyrir „mitt
seiðandi Iag“ og „þá áttu hjarta mitt heiður og
hrós“ í stað „þá áttu ást mína heiður og hrós“.
Það má að vísu segja, að ekki sér stórlega
raskað efni og formi. en við viljum að farið sé
rétt með danslagasöngvana ókkar ,ekki síður en
vögguljóðið, sem Páll Isólfsson gat um í rabbi
sínu, í þættinum „Takið undir“, þetta sama
kvöld. Ó. Þ.
HVORKI ÁNÆGÐUR MEÐ
LEIKRITIN NÉ LEIKENDURNA.
Laugardagskvöldið 2(>. febrúar, þegár útvarps-
leikritinu var lokið, þá var þolinmæði mín cinnig
þrotin og skapsmunir mínir í uppnámi yfir því
að bera annað eins á borð fyrir hlustendur, sem
þetta þus og þras, er ekki megnar nema skarp-
asta heyrn og næmasti skilningur að fylgjast
með svona I höfuðdráttum.
Ég minnist næstsíðasta leikrits, þá var ég
einnig kominn í uppnám eftir fyrsta kaflann og
yfirgaf ]>á útvarpið og fékk mér aðra betri
dægradvöl. Það er lélegt heimili, sem ekki á völ
á betra en því, að berjast við að lilusta á út-
varp og heyra aðeins annað og þriðja ln’erl orð.
Yfirlcitt liafa mér þótt leikritin leiðinleg í vet-
ur — og alveg steinhættur að hlakka til þeirra —
aðallega af þessum sömu ástœðum — flutningi
þeirra. — Ég efasl ekki um það, að mörg af
þeim geti í eðli sínu og að efni til verið góð
kvöldskemmtun.
Nú er olt talað um fegrun móðurmálsins. Ég
fyrir mitl leyti vil lieldur hlusla á hljóðvilltan
mann í útvarpinu, sem leitast við að tala skil-
merkilega að öðru leyti, lieldur cn þetta leiklistar-
mál, sem er ýinist lágt þus og hratt eða þá
háir skrækir er stiga upp fyrir alla heyrn, l. d.
er það með meiri hátlar geðshræringar svo sem
hlátur og grát, að það er svo átakanlega auð-
lieyrð uppgerð.
Þann 25. febrúar, degi fyrr en umrætt leikrit
var leikið, flutti Ilelgi Hjörvar þátt úr útvarps-
sögunni. Ilvílíkur reginmunur á efnismeðferð —
leiðið hugunn að því leikendur.
Eg get þess að viðtækið á bænum hjá mér
er gott og skilar vel sæmilega fluttu máli, nema
þegar loft- og eða rafmagnstruflanir valda há-
vaða og kenni ég ekki leikendum um það.
282
ÚTVARPSTÍÐINDI