Mjölnir - 01.11.1947, Qupperneq 7

KAKLI DAGBÓK PérURS PSAKKfeBA*
Ég rengleH hirga? og þrngrx!,og v-t b*
leitr o" einhverju,sem ég ^eeti haft gam-
sn of.Ég fór út a5 nýju jarnbrauter-
brúnni.sem verlð -«ar að smiðsuÞar er
Vbnalege. margmenni saman komið,til rð
sprengja grjót úr klettunum,en nú vnr
þar engin sélt----allir vtruað bmrlo.
morgunverð,og svo datt mér i hug að
kveikja í ofurlitlum púðurbruk, sem jjeir
höfðu gleymt þer.Benn stéð ^rétt hjé.
nýju brúnni----aldrei hef ég é æfi
ndnni heirt annen eins hávcðe.Ef egf
hefði ekki verið niðrií jarðgöngum,jþc
er é^ viss um að ég hefði verið dfinn.
En sa púðurreikur, en það rusl og ryk,
sem þyrlaðist upp. Loftið varx alveg
svart eins «.g um há nott.Það var vnrlf.
ha^jt að 3ja mennina^sem komu hlaupandi
«g þe$> var þé lnnúr’élénifyrir mig. Eg
ver éttalege hræddur og feldi mig það
sem eftir var dagsins.þangað til komið
var eð matartírna.
Það^ er bfugt við allt,sem gott er^
eð ljúgp,og ég skrckve aldrei.Þegar eg t
kom inn,/!‘•Jstckk memne upp og vafði mig
up^ eð sér.
Eg vr-r orðin svo hrædd um,c 5 þu vcrir
dé.inn,elsku drengurinn,mixm,s&gði hun i*
með térin í o.u^unum,því að þú hefur
ekki komið í skolann,og við gátum hvcrj.
fundið þig.Nyje jF.rnbrautarbraín sprrlJc
í loft upp um miðdegisbilið,hoyrðir 'vú
ekki líka hvellinn?^Eitthvað sagðist cg
hafe heyrt því um líkt,um þette bil,—
þeð var líkt st þrumu.
Það var þe' líke.sagði hún.
Hvernig vildi þetta til? spur";i é
■^oð er og verður vi3t oraðin gát- . r
veit enginn,segði hun.
Þeð vrr mjög leiðinlegt,sog 'i p-h.c .
sem í þessu bili kom inn.Slí dýri .dis
brú* i
Svo settumst vi^ öll eð kvöldm-tuum.
Það er merkilegt sagði SÚs systir mín,
laknirinn hefur ekki komið hiagr' { dr g,
Ég veit ekkert hvernig á þvý stendur.
I sama bili kom laácniriiin inn.
- 4-
ötundum heimaæki eg Moore IbééL , .leárni ,
■tilvonondi mág^minn. Hann byr í o':rl-
götunni. Henn r bæði hest og einspoimi-
vegn. En henn vill aldrei lofa mér e”
-fássi-rM- -væí'ir • vís -til aö- ■ge-f-a-
mér -inn- eiiun . yef- é~ væ-r-i bvo
vi-tlauB aö- lá-ta þig taka nokkuö
ti.l'handa nié-r 4jEg ■ vi.l-skkert,
nema ofurl-itla -tortÍB af -pálver
og- ég •íminia-'mér • aö ég-geti-fund
iö þaö- s-já-lf-.En- ág borga--heldur
e'cki hálfan. dollax fyrir Joaö . ..
. . Kán- foraö lei-ta aö pálver
og lok&i-ns • -f ann hám kassa og tuók
þar pálver í bláum pakka Qg
hvítum.þaö er annars s&g* að hun
se
nísk --hreinasti nirfill,en samt
lagði hún 5 oent é b TÖlð#
Þar vcru ölglös é^borðinu og ís-
vatn cg sykur 1 kassaÍEg spurði hana
/i Svo,hvort ég ætti ekki eð blanda púlv
i verið með sykri og vatni,hún var því
, fegin,þvi að hun eetti þa ekki eð
þurfa r.ð borga sykurinn.
á;_: ! cllti vetni i tvö glös og gerði $
þa' dycett og blendrði svo pulverunum
snmrn við og sr^ði,eð nu skyldi hun
fyrst ð.rekke blaa púlverið og svo hitt
a eftirjog það hun.En um leið fekkhún
hviðu ---voða lega hviðu.Eg skil nú
ekkort í pví,hvernig é þ©ssu stóð,því
titrnði ognötraði svo#að ég gc t elcki
horft n það .Eg* hljép útp’ -c tu og sagði .
fre hvcrnig komið var.Félkið* þusti ^inn
og legði hana upp í legubekk9HÚn fór þé
að tala orð og orð og térin stseymdu úr
augunum a henni,eins og hún væri við
jprðarför.Og augun som hún gn.ut é mig—
alveg oins og ég hefði tekið til púlverin
I hennar.—Svo spurðu^mennirnir hann,hvað
; að henni gengi að hún sag Hist hnfa tekið
bað inn öfugt»HÚn stéð í þcirri meiningu,
að ofnnhrcytingin hefði or'ið í maganum
a henni,í stað þess^að hún étti að vorða
í glösunum,og það helt ég líka,því að ég
hafði latið svo mikinn sylcur snman við
^ulvorin.
Hun borc/Jði 5 cent fyrir púlverin,on 5o
| cont yarð hun að borga fyrir ný gleraugu
ífeun vrr öslcuvond ,þegar hún fór og égnaði
mor með rjrcaiu regnhlífiimi sinni—alvog
eins og eg hefði helt ofpn í hana meðöl-
pMmíiiííHM^mré% 7
■ af’bur.Ég sat kyrr • þangaö t-il 'g
var fari-nn aö geiepa &vo -.nik .i ö,
aö ég-va-r oröinn dauöhcnoiur u.i >
aö k jálkarnir á mer mgtndu ganga
á.r sinam góöu- ekoröum. -14 kom.
gatttla jómfrá Ba-x-ter v-aöandi á
bægel-unum,glápti á-mig -í gegnum-
gler-augun og spuröi • svo,-h-;'ur
•Ir.-jknir inn væ-r-i -.-l>aö • f-ekk-einhver
maöur krampa . Á’ ég -aö hjálpa
yöur um nokkuö,maddama a;óö?
M Pétur Hackett sagöi hun í mest
ívar slcúffa undir borðinu og í henni
En bogc'r eg opnaði hann þé var hann full-
ur af pllrahrmda ofurlitiuin. hnfum, svo tjp
daaaalaust skrítnum, og hinum og öðrum
. vorkfærum.
keir voru hérbeittir,og rétt í því,r-ð ég
var r4 skoða þé,kom ofurlítill tolpukreH&
inn.Hun v&r með 25 cent og stora flís i
hendinni.Mr skidist é honni.að hún hcfði
rent ser niður a stigarimlum.Ég sngði
! henni,að lcaknirinn kami strax,hsnni vseri
bost p.ð bíðajen hun sagði,&3 þetta vt-Ti
j svo osköp sart og svo sagðist ég si.yjtdi
i reyna til þess að né^flísirmi út,ef hún
• gcsti setið grafkyrr^é meðan.En stelpuskiii
• an sat okki kyrr.Hun stölck é f&?tur,ein-
■ mitt þe;-,;ar mest reið a,3vo é(» skar stér-
an skurð þvert yfir hondina a henni.
(Frh. é bls. 6).