Skólablaðið - 01.10.1932, Page 6

-6-
vist var Þoð, að Egill var bolsi og fylli-
bytta í feokkabót,,
En samt fannst Agústu hann hafa aðdrátt-
arafl. Hún sá ekkert nema augun fögur og
dreymandi. Og henni kom Það meira segja til
hugar, að hún elskaði hann.
Áð visu vildi hún ekki fyrst kannast við
Þessa tilfinningu. Hún gat Það ekki stöðu
sinnar vegna, ættar sinnar vegna. Hún að
fella ástarhug til Þessa manns - bolsa og
drykkjurrefils. Og Þó var Það yndisleg til-
hugsun. Henni var andleg nautn sð virða
fyrir sér svip hans. Hver dráttur var harð-
ur og ákveðinn, en samt bliður og töfrandi.
Hún vissi að hann átti áhugamál. Háleitar
hugsjónir um að leysa alÞýðtimennina úr
læðingi. Hún bliknaði er hún bar Þetta samajfi
við föður sinn og oðra sem hún Þekkti.
Egill bramn af heilögum eldi, að vinna fyr-
ir litilmagnann, en hinir áttu sér að eins
eina hugsun, að láta sér liða vel.
Nei, hún varð að fara. Hún gat dkki set-
ið heima. Það var synd móti lögmáli lifsins
Hún lei£ út tim gluggann. Tunglið skein
á bláum hiíaninum. Æfintýra-blær lá yfir lan|i
og sjá.
Hún stóð upp úr sæti sinu og kastaði
kveðju á móður sino, Þvi næst gekk hún fram
i forstofuna, klæddi sig i kápuna, opnaði
dymar og gekk út. Hurðin lokaðist hægt á
eftir henni.
1. Hún gekk út með firðinum, er hún hafði
gengið spottakorn, sá hún mann, sem virtist
vera að biða eftir einhverjum. Hún Þekkti
Þegar Egil og kastaði kveðju á hann. f,Eg
vissi að Þú myndir koma, Þvi var eins og
hvislað að mér", mælti hann. "Eg er komin",
ntælti hún ákveðið en bliðlega, en ég veit
ekki hversvegna. Þau settust niður i gras-
ið. Löng Þög^i. Þvi næst rauf hann Þó Þögn-
ina. "Þú veist af hverju ég hefi beðið Þig
að koma, Þú hlýtur að skilja Það. Eg hefi
'elskað Þig siðan ég sá Þig fyrst. Eg veit
að Þér er ekki sama um mig, augu Þin hafa
sagt mér Það ,i -Þau fáú skifti,sem ég hefi
talað við Þig. Agústa geturðu elskað mig?
Svaraðu..-Slittu heldur siðasta hálmstráið,
kippt sundur siðasta Þræðinum, sem bindur
mig við Þetta lif, hugsjónir minar og áhuga
mál. Eg krefst einskis af Þér, nema að Þú
svarir. Svaraðu fljótt? Hún vissi varle
hvaðan á sig stóð veðrið, og Þó vissi hún
Það. Hún vildi helst stökkva á fætur og
Þjóta beina leið heim - heim til pabba og
mömmu. Henni lá við að verða reið - afar reið.
Að Þessi fyllibytta ,og bolsi skyldi voga sér
Þetta við sjálfa sýslumannsdóttirina.
En henni varð litið i augu hans. Ilvilikt
sfL&at hún slitið sig frá Þesseim augimi og
sjá Þau aldrei framar. Mynd Þeirra myndi
grópast fast i meðvitund hennar og yfirgefa
hana ekki - aldrei, aldrei. Nú var henni Það
ljóst, að hún elskaði Þessi augu - augun og
ekkert annað. Og hún horfði á hann og brosti
og hallaði sér upp að brjósti hans og lokaði
spyrjandi vöreim hans með kossi.
"Veistu hvaða byrði Þú varpar Þér á herðar
með Þvi að elska mig - bolsann, sem er hatað-
ur af öllu Þinu fólki, allt vill Það mig
feigan, Þvi Þeim stendur hætta af, ef hugsjón-
ir minar verða veruleiki". Hún svaraði; "Eg
vardéinu sinni hrædd við Það. Kystu mig og
segðu að Þú elskir mig, altaf, altaf" - Hann
Þrýsti kossi á varir hennar. Þvi næst tók
hann til máls; "Littu i kring\im Þig, er ekki
unaðslegt að vera úti - tvö ein. Ekkert get-
ur haft eins djúp áhrif, er ég sit við hlið
Þina, Þá finnst mér ég vera stór og sterkur,
nógu sterkur til að láta heiminn titra undan
átökum hugsjóna minna, Þeim vil ég helga lif
mitt. En er ég lit i augu Þin snertir Þú fin-
ustu taugar hjarta mins. Þá get ég lagst nið-
ur i grasið með blómunum, sem eru visin og
dáin. En Það eru svo mörg visin deyjandi
blóm meðal okkar, af hverju eigum við ekki
einnig að gjöra Þau hamingjusöm. Hvi skyldu
ekki allir menn vera góðir, og hvi skyldu
ekki allir eiga hugsjónir? Sumir eru rikir
aðrir fátækir. Hinir riku kúga hina fátæku
og lifa á svita Þeirra. Móti Þeim mönnum vil
ég berjast. Er nokkuð til unaðslegra, en að
berjast fyrir hina kúguðu, fyrir Þá sem lifa
forsælumejgin i lifinu. Hve margir elskendur
verða ekki að skilja fyrir örbyrgð. Hve marg-
ar mæður hafa ekki grátið Þöglum tárum, af
Þvi Þær áttu ekkert brauð til að gefa börnum
sinum. Og Þessi tár, Þau hljóta að snerta
strengi hvers einasta manns. Og Þeir sem vilja
vinna fyrir Þetta fólk, hjálpa Þeim að ná
rétti sinum, Þeir eru hataðir af v^ldhöfunum
og nefndir öllum illum nöfnum. En Það gerir
ekkert til. AlÞýðan mun á sinum tima Þakka
Þeim starfið og meta Það að verðleikum. Þess-
vegna er ég kallaður bolsi. Það gerir ekkert,
ég er bolsi, Það játa ég hvar sem er, eg vil
berjast fyrir hinu rétta. Jörðin er nógu rik,
til að fæða öll börnin sin, ekkert Þarf að
vera útundan.
Sjáðu fegurðina i kringum Þig. Littu á