Norðurland - 20.09.1979, Blaðsíða 5

Ljósm. Rögnvaldur Skíði.
- Ég ákvað að taka þennan
mánuð, sem okkur var tjáð að
ekki yrði unnið, í sumarfrí. Svo
var mér sagt að eitthvað mundi
dragast að vinna hæfíst og þá
fór ég að athuga hvort ég
kæmist á atvinnuleysisbætur.
Þá kom í ljós að maður minn
hafði rétt skriðið yfir tekjuhá-
markið og þar af leiðandi féll
það um sjálft sig þó svo ég hefði
nógan vinnustundafjölda í hálfs
dags bætur.
Við eigum fjögur börn, þar af
Svandís Ingjaldsdóttir.
eru þrjú innan 16 ára svo
auðvitað kemur þetta sér illa
fyrir mig. Mér finnst rangt að
ekki skuli vera tekið tillit til
fjölda barna á framfæri, þegar
fólk sækir um atvinnuleysisbæt-
ur. Tekjur maka segja ekki alla
söguna. Barnlaus kona getur
t.d. fengið bætur ef maki hennar
fer ekki yfir tekjumarkið.
Finnst þér verkalýðsfélögin
eigi á einhvern hátt að hlaupa
undir bagga þegar svona stendur
á?
- Það væri þá helst að tryggja
verkafólk betur fyrir svona
,,uppákomum“ með samning-
um.
Hvenær hefur þú vonir um að
vinna hefjist?
- Okkur hefur ekki verið sagt
neitt ákveðið um það ennþá,
sumir spá að þetta eigi eftir að
dragast lengi enn.
„Ófyrirsjáanlegt áfall“
Blm. kynnti sér lög um rétt
verkafólks til uppsagnarfrests
frá störfum. I 3. gr. segir svo: -
Nú fellur niður atvinna hjá
atvinnurekanda, svo sem vegna
þess að hráefni er ekki fyrir
hendi hjá fiskiðjuveri, . . . .
fyrirtæki verður fyrir ófyrirsjá-
anlegu áfalli, svo sem vegna
bruna eða skiptapa, og verður
atvinnurekanda þá eigi gert að
greiða bætur til launþega sinna,
þó að vinna þeirra nemi eigi 130
klst. á mánuði, enda missa
launþegar þá eigi rétt sinn
meðan slíkt ástand varir. -
Nú segir sig sjálft, að fyrsta
mánuðinn var um hráefnisskort
að ræða hjá Frystihúsi UKED,
þ.e.a.s. í þorskveiðibanninu. En
spurningin er, hvort tafir á
framkvæmdum flokkast undir
„ófyrirsjáanlegt áfall“?
Sólveig H.
Ludvig van Beethoven og létt klassik
Landsreisa Smfóníu
hljómsveitar Islands
Sinfóníuhljómsveit íslands hef-
ur verið á ferðinni um landið að
undanförnu og leikið létta
klassíska tónlist svo sem ræki-
lega hefur komið fram í aug-
lýsingum þar um. Þar er vænt-
anlega stefnt að því að afla
hljómsveitinni vinsælda með
þjóðinni, og mun í sjálfu sér sízt
af því veita að treysta grund-
völl þess fyrirtækis, en bezt er að
segja það strax, að ekki er ég
sannfærð um, að með efnisvali,
sem að mestu byggist á samtín-
ingi og léttmeti upp og ofan að
gæðum, sé rétt leið farin í áður-
nefndu skyni. Ég hef löngum
álitið, að Sinfóníuhljómsveit ís-
lands beri að vera i fararbroddi
og vera mótandi um tónmennt
og smekk landsmanna í þeim
efnum, en ekki láta stjórnast af
meira eða minna óljósum hug-
myndum um hvað „fólk vilji
heyra“. Slíkt getur auðvitað
enginn sagt neitt um með neinni
vissu, en mestu skiptir að gera
það, sem maður sjálfur telur
nokkurs virði og bitastætt í öll-
um skilningi. Mér lízt ekki alls-
kostar á þær vinsældastellingar,
sem hljómsveitin er að bera sig
að setja sig í, þegar hún leggur í
landsreisur og það hvarflar að
manni hver sé kominn til með að
segja, að þéttbýlissvæðinu við
Faxaflóa hæfi eitt tónefni til
áheyrnar, en svokallaðri lands-
byggð annað, og mér er spurn,
hvers á landsbyggðin að gjalda
að fá ekki eins sannferðuga
mynd og við verður komið af
því, sem hljómsveitin er yfirleitt
að bjástra í dagsins önn þar
syðra?
Hér á Akureyri voru haldnir
tvennir tónleikar s.l. laugardag
og fóru báðir fram í Iþrótta-
skemmunni. Um kvöldið voru
menn í létt-klassísku stellingun-
um, en síðdegis voru einnig flutt
verk eftir L. van Beethoven, og
samanstóð efnisskráin af
Leonora forleik nr. 3, píanó-
konsert nr. 3 í c-moll og sym-
fóníu nr. 5 í c-moll Örlaga-
symfóníu. Einleikari á píanó
var Anna Málfríður Sigurðar-
dóttir, sem um árabil hefur ver-
ið kennari við Tónlistarskólann
á Akureyri. Ekki er því að leyna,
að hljómsveitin var með heldur
dauflegu yfirbragði, og til að
mynda var Leonora forleikur-
inn dálítið karakterslaust leik-
inn, ef svo má segja, en þegar
kom að píanókonsertinum var
eins og lifnaði yfir öllu saman,
og kynni það að vera vegna nær-
veru þessa ágæta einleikara,
sem þarna lét verkin tala.
Er skemmst frá því að segja,
að frammistaða Önnu Málfríð-
ar Sigurðardóttur var með mikl-
um ágætum, og kemur það
raunar ekki á óvart þeim, sem
fylgzt hafa með ferli hennar á
tónlistarsviðinu undanfarin ár.
Hún hefur ekkert verið að flýta
sér með leik á opinberum vett-
vangi, en hefur unnið þeim mun
ötullegar og markvissar að því
að efla kunnáttu sína, og árang-
urinn kom berlega í ljós á tón-
leikunum s.l. laugardag. Hún
ræður yfir glæsilegri tækni og
öryggi að því skapi, en umfram
allt var leikur hennar sannfær-
andi vegna þess, að hún dró
skýrar heildarlínur og þarna var
meining í hverjum tóni, og hún
hefur þann kraft og skaphita til
að bera, sem samboðinn er
höfundi verksins, er flutt var.
Með ágætu framlagi sínu á
þessum tónleikum hefur Anna
Málfríður Sigurðardóttir skipað
sér í fremstu röð píanóleikara
okkar, og vonandi verða henni
innan tíðar fengin verkefni við
hæfi.
Eftir hlé var flutt symfónía
nr. 5 í c-moll, en þá var því mið-
ur því líkast sem nokkur vindur
væri úr mannskapnum, og var
flutningurinn ekki að ráði upp-
lyftur. Hann bar í hæsta lagi
keim af kurteislegri skrúð-
göngu, en byltingarkenndursig-
ursöngur var víðs fjarri. Mér
flaug í hug, hvort músíköntun-
um þætti virkilega ekkert gam-
an að taka þátt í öðru eins, jafn-
vel á norðurhjara í vondu tíðar-
fari, en auðvitað kemur Beet-
hoven í gegnum þetta allt sam-
an, og ég fyrir mitt leyti naut
þessara tónleika og færi hlutað-
eigandi þakkir fyrir. Það er
skaði, að forráðamenn Sinfóníu
hljómsveitar íslands skuli ekki
hafa séð ástæðu til þess að láta
fleiri staði en Akureyri njóta
þessarar efnisskrár, og ég held
nú, að víðar en hér fyrirfinnist
frambærilegt hljóðfæri til flutn-
ings á píanókonsertum. Vænt-
anlega telst tónhugsun Beet-
hovens með því, sem er í frásög-
ur færandi, og varla er hann
feimnismál, þegar vinsældireru
annars vegar. Stendur karl ekki
enn fyrir sínu hvar sem við erum
í sveit sett?
Að lokum vil ég flytja Sin-
fóníuhljómsveit íslands beztu
þakkir fyrir komuna, en í leið-
inni verð ég að segja það, að
einmitt, þegar þetta elskulega,
marghöfðaða hljóðfæri okkar
allra, sem okkur er annt um,
leggur leið sína um dreifðar
byggðir landins, þá verður það
að hafa eitthvað merkilegt fram
að færa ekki sízt vegna þess, að
af skiljanlegum ástæðum getur
hljómsveitin ekki staðið í stöð-
ugum landsreisum, og er því til-
tölulega sjaldan á ferðinni
a.m.k. í heilu lagi.
Ég minni á þá alkunnu stað-
reynd, að svöngu fólki ber mað-
ur ekki sætindi heldur mat og
hann staðgóðan. Mér er vel
ljóst, að svokallað létt efni á
vissulega rétt á sér, og þar þarf
að vanda vel til verka. Ekki efast
ég heldur um færni Sinfóníu-
hljómsveitar íslands í þeim
efnum, en þá aðgreiningu í efnis
vali, þar sem eitt er spari og
annað hvunndags, get ég ekki
aðhyilzt og tel þá stefnu ekki
heillavænlega í því skyni að efla
tónmennt með þjóðinni.
S. G.
Passíukórinn hefur upp raust sína
flutt eitt af seinni verkum
meistarans Frans Liszts en það
ber nafnið „Via crucis“, upp á
latínu. Verkið lýsir í texta og
tónum píslargöngu Jesú Krists
með krossinn upp til Golgata.
Verkið verður flutt í Akureyr-
arkirkju og hugmyndin er að
varpa skuggamyndum tengd-
um efni verksins upp á tjald
meðan á flutningi stendur. Á
vortónleikum verða flutt tvö
verk, Páskaóratóría Bachs og
Messa eftir Anton Bruckner.
Þrennir tónleikar fyrirhugaðir
Roar Kvatn verður áfram stjómandi
Passíukórin á Akureyri er að
hefja áttunda starfsár sitt um
þessar mundir. Gert er ráð fyrir
að halda þrenna tónleika í vet-
ur, hina fyrstu um jólin, þá á
föstudaginn langa og loks á vor-
dögum. Stjórnandi verður Roar
Kvam en hann hefur stjórnað
kórnum frá upphafí.
Jólaverkefni kórsins verður
kantata eftir J. S. Bach „In
dolce jubilo“, eða „Sjá him-
ins opnast hlið“, eins og hún
kallast á íslensku. Eitthvað
annað fær að fljóta með en
óákveðið er enn hvað það
verður.
Á föstudaginn langa verður
Ekki er unnt að segja ennþá
með hvaða hætti vortónleik-
arnir verða haldnir en eins og
kunnugt er hafa Passíukórinn
og Tónlistarfélag Akureyrar
undanfarin þrjú ár gengist
fyrir Tónlistardögum á vorin.
S.l. vor tókst verr til en skyldi
af ýmsum orsökum, stórviðra
og fámennis á tónleikum og er
ekki ákveðið hvort lagt skuli á
brattann næsta vor. Þess ber
að geta að kórinn hélt með síð-
asta verkefni sitt, „Árstíðirn-
ar“, eftir Haydyn til Reykja-
víkur s.l. vor og þótti flutning-
ur hans á verkinu mikill við-
burður þar í fásinninu. Nokk-
ur skortur er á söngfólki eink-
um í karlaraddir og er þeim
sem áhuga hafa bent á að snúa
sér til formanns kórsins Sæ-
bjargar Jónsdóttur í símum
21460 eða 23742 ellegar mæta
á æfingu en kórinn æfir á sal
Menntaskólans ámiðvikudags
kvöldum kl. 20-22.
NORÐURLAND - 5