Norðurland - 20.09.1979, Side 7

flugmálastjórn Könnun á áhuga
Pósthólf 350 Reykjavík , , , ,,
a nami i flug-
umferðarstjörn
Til greinageturkomið, ef fjárveitingfæst, að bæta við
1 til 2 mönnum í nám í flugumferðarstjórn til starfa á
Akureyrarflugvelli og til afleysinga á flugvöllum úti á
landi. Aðeins þeir er lokið hafa stúdentsprófi í ensku,
stærðfræði og eðlisfræði eða öðru hliðstæðu námi
að mati flugmálastjórnar, og hafa gott vald á íslensku
máli, koma til greina.
Þeir er áhuga kunna að hafa á slíku námi, sendi
undirrituðum skriflegar (eiginhandar) upplýsingar
um fyrri störf og nám fyrir 1. október n.k.
Flugmálastjóri
Reykjavíkurflugvelli - Pósthólf 350 - Reykjavík
Sextugur:
Rósberg G. Snædal
Bygginganefnd Akureyrar vekur athygli á því að
samkvæmt Byggingareglugerð er óheimilt að gera
breytingar á húsum
þ.á.m. útliti húsa,svosem gluggum, nema Bygginga-
nefnd Akureyrar hafi áður samþykkt breytinguna.
Ennfremur er athygli vakin á því að allar bygginga-
framkvæmdir, nýbyggingar og breytingar, skulu
unnar undir stjórn löggiltra byggingameistara.
Akureyri, 10. september 1979.
Byggingafulltrúi Akureyrar.
PISTILL
VIKUNNAR
Fyrirbærin ár og aldur, sem
alltaf eru að hellast yfir mann,
eru að vísu blákaldar staðreynd-
ir, en hins vegar er ástæðulaust
að taka þær allt of bókstaf-
lega, og það gerir maður ekki
alltaf.
Þegar vinur minn og félagi,
Rósberg G. Snædal, varskráður
sextíu ára þann 8. ágúst síðast-
liðinn, kom mér ekki til hugar
að taka verulega mark á því
öðruvísi en að senda honum
vinsamlega kveðju í tilefni dags-
ins.
Samkvæmt mínu mati er
hann næstum sami unglings-
æringinn og hann var þegar ég
kynntist honum fyrst fyrir lið-
lega þrjátíu árum.
Sá sem þá ætlaði sér að fram-
fleyta fjölskyldu á verkamanna-
vinnu, mátti ekki slá slöku við
þegar kostur var á vinnu, eða
eiga sér tómstundagaman sem
Auglýsing
Hér með úrskurðast lögtök fyrir ógreiddum en gjald-
föllnum, útsvörum, aðstöðugjöldum, fasteignaskött-
um, holræsagjöldum, vatnsskatti, lóðarleigu og
hafnargjöldum til bæjar- og hafnarsjóðs Akureyrar
álagt 1979.
Gjöld þessi má taka lögtaki á ábyrgð bæjar- og
hafnarsjóðs Akureyrarbæjar, en kostnað gerðar-
þola að liðnum átta sólarhringum frá birtingu úr-
skurðar þessa.
13. ágúst 1979.
Bæjarfógetinn á Akureyri.
ódrýgði vinnustundirnar. Þenn-
an munað veitti Rósberg sér þó,
og hafði á hendi ritstjórn
„Verkamannsins", sem var
vikublað og málgagn Sósíalista-
flokksins, heiðarlegur og ein-
arður alla sína tíð, þar til hann
lenti í höndum þeirra, sem ekki
áttu aðra hugsjón en hordauð-
ann, og leiddu hana til sigurs.
Rósberg var hressilegur og
skemmtilegur á þessum árum,
eins og hann er enn, gæddur
glaðbeittri kímnigáfu og lét tíð-
um fjúka í kveðlingum.
Þá tók hann mikinn þátt í
skemmtannalífi í bænum og ná-
grenni sem skemmtikraftur
bæði beint og óbeint. Hann
hafði bundið tryggðir við Húna-
þingið, þar sem hann var fædd-
ur og uppalinn, og var lengi lífið
og sálin í átthagafélagi Hún-
vetninga hér í bænum. Þá átti
hann hugmyndina að því að
safna úrvali úr kveðskap Hún-
vetninga, og sá um útgáfu
Húnvetningaljóða, sem er hið
ágætasta rit.
Samvinna hans við prent-
smiðjurnar varð til þess að hann
fór sjálfur að gefa út rit af ýmsu
tæi, og þurfti þá ekki alltaf að
sækja birtingarefni til annarra,
þó að stundum safnaði hann
ýmsu eftir aðra höfunda.
Eitt rit samdi hann og gaf út
af svo gálausri léttúð, að dreif-
ing var skammt á veg komin
þegar hún var stöðvuð og upp-
lagið brennt á báli í nafni vel-
sremisins. Þó að ekki sé langt
siðan, hafa viðhorf breytst og
velsæmi hrakað svo mjög, að
ekki þætti pési þessi tilefni
brennu né bannfæringar í dag,
enda mun þetta að líkindum síð-
asta bókabrenna á Islandi, og
hefði höfundurinn getað orðið
frægur af henni, þó að ekki hefði
hann látið annað frá sér fara.
Að kveldi afmælisdagsins
Olánið hefur
dunið yfir
Eitt af þeim verstu verkum Seðlabanka íslands, með
samþykki ríkisstjórnarinnar, er ákvörðun um hækkun á
útlánsvöxtum, sem voru ærið nógir fyrir, í allt að 38.4%
og stefna enn til hækkunar 1. des. n.k. í allt að 45%. Það
er alltaf verið að segja fólkinu að stefnt sé að því að
lækka dýrtíðina, en þessi ráðstöfun stefnir í þveröfuga
átt. Afturhaldið í landinu heldur því fram, að sparifé al-
mennings rýrni í samræmi við aukna dýrtíð.
Almenningur í landinu á ekki umtalsverðar upphæðir
í sparisjóðsbókum og skoðun afturhaldsins er því röng.
Það ætti öllum að vera Ijóst, að þessi gífurlega vaxta-
hækkun veldur öllum auknum útgjöldum, hvort sem
menn eiga eitthvert sparifé eða skulda, eða þeim sem
skulda ekki neitt.
Undanfarin ár hefur verkalýðshreyfingin hvatt verka-
fólk til að eignast þak yfir höfuðið eins og það er kallað,
með tilstyrk gildandi Húsnæðismálalaga o.fl. Og hefur
auk þess stutt fólk, með lánum úr lífeyrissjóðum verka-
lýðsfélaganna, til að komast yfir erfiðasta hjallann. Allt
er þetta gert í góðum tilgangi, því margir eiga lítið eigið
fé, þegar ráðist er í slíkar framkvæmdir.
En svo er Seðlabankinn í umboði ríkisstjórnarinnar
látinn hækka útlánsvexti í ýmsum formum svo gífurlega,
að aldrei í íslandssögunni hefur þekkst annað eins. Það
var mín skoðun, og margra annarra í upphafi, að með
því að Lífeyrissjóðir verkalýðsfélaganna veittu lífeyris-
sjóðslán með sanngjörnum kjörum, væri verið að veita
verkafólki kærkomna aðstoð, en hiðsorglegaernú það,
að unnið er kappsamlega að þvi að snarhækka vexti og
gera Lífeyrissjóðslánin óhæfilega erfið, og í andstöðu
við upphaflegan tilgang. í skjóli þessara viðskiptahátta,
hafa ýmsar ríkisstofnanir sýnt ófyririeitna harðneskju í
innheimtuaðgerðum sínum, svo og sveitar- og bæjar-
félög.
Þær stofnanir sem geta beitt lokunaraðferðum i inn-
heimtu, eru hvað svívirðilegastar í allri sinni framkvæmd
og svífast einskis. Nef ni ég nokkrar stof nanir. Raf magns
veitur bæjanna. Rafmagnsveitur ríkisins. Landssíminn.
Bæjar- og sveitarfélög setja nú 4-4.5% innheimtuvexti á
ógreidd gjöld eða 48% til 50% ársvexti, og margir aðrir
aðilar feta dyggiiega í sömu spor. Ríkisútvarpið er eitt
þeirra stofnana, sem ekki er hvað best. Það hækkar af-
notagjöldin um 10% ef fer fram yfir gjalddaga og þar er
ekki um að þoka. Hver leyfir þessar ákvarðanir?
Ég tel að þetta svívirðilega vaxtaokur sé hið mesta
ólán, sem yfir hefur dunið. Mér segir svo hugur um að
almennar húsbyggingar dragist stórlega saman, og
skapist á þeim vinnumarkaði atvinnuleysi auk þess sem
skapast vaxandi erfiðleikar hjá því fólki, sem hefur keypt
sér eða byggt hús á undanförnum árum.
Og þegar litið er til iðnaðarins þá er sömu sögu að
segja. Flestir sem til þekkja vita að iðnaðurinn hefur átt í
mjög miklum rekstrarerfiðleikum, og hefur ekki hvað
síst skapað erfiðleika hin síaukni vaxtakostnaður, sem
skiptir hundruðum ef ekki þúsundum milljóna. Að
íþyngja iðnaðinum með áðurnefndu vaxtaokri,erglæp-
ur gagnvart starfandi manni, sem hefur lifibrauð sitt at
iðnaðarframleiðslunni. Ég hafði gert mér vonir um að
ríkistjórnin gerði ráðstafanir til að styrkja iðnaðinn og
hlúa að honum í stað þess að féfletta hann, eins og gert
hefur verið á undanförnum árum, en i stað þess að gera
það íþyngir hún og Seðlabankinn, honum með
stórfeldri aukinni vaxtabyrði.
Það gefur auga leið að vaxtaokið verður sett út í
verðlagið og á eftir að valda margskonar sveiflum í
verðlaginu og í viðskiptum manna á milli. Ég hef oft
hugsað um það, hvaða ástæða lá til stórfeldra
vaxtahækkana, sem áður eru nefndar, hverju var verið
að bjarga? Sem dæmi um hve vitlaust það var segir
Lúðvík Jósefsson í Þjóðviljanum 14. sept., að 2%
hækkun á söluskatti hefði þurft að setja á til að mæta
vaxtahækkun á skuldum rikissjóðs. Hafi tilgangurinn
verið einhliða sá að bæta sparifjár-eigendum sparifé sitt
með uppbót eða annað í svipuðum dúr, er að mínu viti
stjórnmálaleg afglöp, að gera það á þennan hátt, sem
færi ekki út í verðlagið eins og nú er gert.
Eins og fyrr segir á alþýða manna engar umtalsverðar
eignir í bönkum, en þeir sem eru aflögu færir hafa getað
varðveitt fé sitt i gegnum skuldabréfakaup. Það er leitt til
þess að vita að þessi ráðstöfun var gerð, sem hlýtur að
skaða málstað ríkistjórnarinnar. Sú stjórn sem nú situr
hefur margt gott gert fyrir alþýðu þessa lands, og hefur
engin ríkisstjórn gert betur þegar á heildina er litið, en
vaxtaokið verður hún að afnema ef tryggja á varanlega
atvinnu og heilbrigt efnahagslíf.
komu saman í Lárusarhúsi
nokkrir gamlir og nýir vinir
og félagar Rósbergs, áttu með
honum góða stund og minntust
samvinnu og vináttu liðinna
ára. Öll rit sem komið hafa frá
hans hendi, eða hann hefur séð
um útgáfu á, voru þar til sýnis
undir gleri, þar á meðal eitt, sem
sloppið hafði úr brennunni eins
og Kári forðum daga, og var
ósviðið að kalla. Margt af þessu
er nú uppselt og ófáanlegt, og
þeir, sem eiga þess kost að fá
það til lestrar, mega segja eins
og höfundurinn segir í síðustu
bók sinni, Gagnvegir: „Vel skal
notið þegar sjaldan má.“ Eins
og allir vita er Rósberg ritfær í
besta lagi, og alveg sérstaklega
þegar hann bregður fyrir sig
þjóðlegum frásagnarmáta.
Eg er til dæmis viss um að
enginn hefði skrifað snjallari og
sannferðugri frásögn af degi í
hinni alræmdu Stafnsrétt.
Rósberg er margt fleira til
lista lagt en ritmennskan. Hann
er einstakur hagleiksmaður til
handa, drátthagur með afbrigð-
um og hefði vafalaust getað
komist langt á því sviði. En besti
kostur hans er þó hversu þjáll,
lipur og aðlögunarhæfur hann
er í mannlegum samskiptum, og
kann að gæða hversdagsleikann
glettni, fjöri og lífrænni hugsun.
Allt er þetta þakkarvert, og
ég vil með þessari fátæklegu og
síðbornu afmæliskveðju þakka
honum samskiptin á liðnum ár-
um, en öll hafa þau verið á þá
lund að þau hafa orðið mér
mannbætandi skemmtun og
ávinningur með mörgu móti.
Einar Kristjánsson.
NORÐURLAND - 7