Ísland - 01.10.1934, Blaðsíða 1

Útgefandi: Flokkur þjóðernissinna.
Reykjavík, 1. okt. 1934. I. ár. 9. tbl.
Kauphallar-
starfsemin liefst.
Á núverandi pingmeirihluti að fá
leyfi til að láta greipar sópa í ís-
lenzku pjóðlífi næstu fjögur ár?
1 dag kemur Alþingi saman.
Fulltrúar kjósendanna, alþingismenn-
‘rnir, halda innreið sína í alþingishús-
ið undir sálmasöng og guðsorðalestri,
rétt eins og þeir væru að minna þjóð-
ina á, að nú yrði ekkert illt aðhafzt,
að öllum athöfnum þeirra skyldi fram-
vegis stjórnað af fórnfýsi, vizku og
vilja til að bæta úr því böli, sem nú
ríkir meðal landslýðsins. Og eins og til
þess að gefa þessum áhrifum ennþá'
meiri áherzlu, einblína þeísir »útvöldu«
með kristilegum spekingssvip beint inn
í ómælisgeim svika þeirra og eymdar,
sem þeir sjálfir hafa skapað.
Svo lokast hurðin að baki þeim, og
atburðir þeir, sem hér eftir gerast, e, u
að mestu leyti duldir sjónum þjrðar-
innar.
Pannig er forleikurinn að starfsemi
löggjafarsamkomu Islendinga.
En framhald þessarar staifiemi er
í fám orðum þetta:
Lögum er ungað út í tugatali, án til-
lits til þess, hvort þau koma að nokkru
gagni eða ekki, og sem löggjafinn er o't
og einatt fyrstur til að brjóta. Laga-
frumvörp, sem að einhverju leyti g rtu
orðið til góðs, a. m. k. ef þingræðis-
skipulagið væri ekki við lýði, eru svæið
í nefndum eða dregið svo á langinn að
afgreiða þau, að aðstxður þ tr, sem
gerðu setningu þeirra nauðsynlegar, eru
ekki lengur fyrir hendi. Og að snerta
við þeim vandamálum, sem eru lífsnai ð-
syn fyrir þjcðina að leyst síu, það dett-
ur þessum mönnum aldrei í hug.
Pannig leysa þá alþingismennirnir af
hendi það verk, sem þeim er falið að
vinna.
En þótt þeir gleymi að rækja hlut-
verk það, sem þeim er trúað fyrir, að
sjá hag þjóðarheildarinnar borgið, þá
gleyma þeir þó ekki að sjá hag sjáifra
sín borgið. Þeir gleyma ekki, að þeir
fá um 16 kr. í dagkaup, og gera því
þingsetutímann eins langan og þeir
mögulega geta. Þeir gleyma ekki að
troða sér í vellaunuð embætti og nefnd-
ir, þar sem þeir yfirleitt gera illt eit .
Alstaðar, þar sem eyris er von, tioða
þeir sér sjálfum eða áhangendum sír.-
um inn. En — alstaðar, sem þeir koma,
legst allt í rústir.
En þeir koma þó ekki þessum fyrir-
ætlunum sínum í framkvæmd átaka-
laust. Einstaklingarnir, sem kncsetja á,
veita þá mótspyrnu, sem þeir geta. En
baráttan við þá er ekki drengileg. I
þeirri baráttu er ekki gengið framan
að andstæðingunum og vegið með hrein-
um vopnum. Nei, í þeirri baráttu eru
notuð þau ein vopn, sem hönd ei á fest-
ir. 1 þeirri baráttu eru notuð þau vopn,
sem illa fengin völd veita, öll þau vopn,
sem aðeins illt innræti og sótsvört sam-
vizka blása í brjcst vitgrönnum vesal-
mennum.
Barátta einstaklinganna er því oft-
ast árangurslaus. I þingræðislandi sigr-
ar undirferlin alltaf.
Afleiöing pessa framferðis er sú, aö Alping
hefur smám saman glataö áliti pjóöarinnar, par
sem paö lét undir höfuð leggjast aö vernda lifs-
möguleika hennar, leyföi stéttaflokkunum, sem eru
pjóöinni aöeins til ills, að mergsjúga verkamenn,
og atvinnurekstur allan sjállum sér til framdráttar
horfði aögeröarlaust á, aö grundvallarreglur og
bein fyrirmæli stjórnarskrárinnar vorum fótum troðn-
ar, já, meira að segja fótum tróö pær sjálft. Paö
hefur brugöizt hlutverki sinu, sviktð pá hugsjón,
sem stuölaði aö stofnun pess, ofurselt sig tóm-
látum og hugsjónasnauðum hagsmunaklíkum.
Pví er nú málefnum þjcðarinnar
þannig komið, að einungis tveir kos.ir
eru fyrir dyrum: Tortíming þjcðarinn-
ar eða hrun þingræðisins.
Vonandi verður gæfa Islands og karl-
mannshugur Islendinga til þess, að það
síðara verði ofan á» Því fyr, sem sú
stund kemur, að þingræð sskipulagið
verði afnumið, því fyr mun morgna 1
íslenzku þjóðlífi.
Er rétt af þjóðinni að fresta komu
þeirrar lausnarstundar í fjögur ár? Er
rétt af þjóðinni að leyfa þeim þingmeiri-
hluta, sem nú fer með völd, að láta
greipar sópa í fjögur ár? Því skal húr.
sjálf svara. .
Ástæðan til að spyrja um þetta nú
er í því fólgin, að nú er á löggjafar-
samkundu þjcðarinnar komin h nni
fyllilega samboðin kóróna, skrýdd með
hamri og sigð, þeir ráðherrarnir Her-
mann Jónasson, Eysteinn Jónsson og
Haraldur Guðmundsson.
En úr því að þessi nöfn eru nefnd,
hljóta önnur nöfn að fylgja: Smiður
Andrésson, Lénharður fógeti og Diðrik
frá Minden.
Þessir menn voru á sínum tíma settir
til höfuðs frelsi þeirra manna, sem
þetta land byggja. Þessir menn áttu á
sínum tíma að sölsa jarðirnar undan
bændum og gera þá að ánauðugum leigu-
liðmn. Þessir menn ‘reyndu á sínum
tíma að kollvarpa andlegu og efnalegu
sjálfsta;ði landsmanna. Hverju svaraði
þjóðin? Hún rak þá og leiguþý þeirra
af höndum sér og galt þeim með því
eina. sem -jkaplyndi þeii ra tíma Islend-
inga fannst réttlátt: Hún stytti þeim
aldur.
I þá daga þótti slíkt landhreinsun.
Og enn í dag eru til menn í þessu
þjóðfjelagi, sem starfa í anda þessara
þriggja manna. Enn eru til menn, sem
vilja hneppa frelsi Islendinga í óslítandi
fjötra. Enn eru til menn, sem vilja sölsa
jarðirnar undan bændum og gera þá
að ánauðugum leiguliðum. Enn eru t l
menn, sem róa að því öllum árum, að
kollvarpa andlegu og efnalegu sjálfst iði
Islendinga.
Forustu þessara manna befir núver-
andi landsstjórn með höndum.
Hvernig þjóðin snýst við þessum
mönnum, skal engu um spáð. Þó þykir
ólíklegt, að grípa þurfi til sömu ráða og
Blaðið hefir frétt, eftir áreiðanlegum
heimildum, að rauða stjórnin ætli að
flæma Friðrik Ölafsson skipherra á
Ægi frá starfi, til þess að geta komið
Einari Einarssyni aftur að.
Friðrik ölafsson er, eins og öllum
landslýð er kunnugt, einn af elstu em-
mættismönnum við strandvarnir hér viö
land, var fyrst stýrimaður á gamla Þói
hjá Jóhanni P. Jónssyni, cg síðan skip-
stjóri, er Jóhann tók við öðni. Samkv.
öllum veitingareglum bar honum því það
fyrsta strandvarnaskip, sem ríkið festi
eignarhald á, og það því fremur, sem
maðurinn er duglegur sjómaður cg
prýðilega að sér í siglingafræði, en leikni
Og kunnátta í henni er fyrsta krafs,
sein gera verður til skipstjóra á vaið-
skipi.
En Jónas frá Hriflu hugsaði aldiei
urn það, hvort menn þeir, sem hann
veítti embætti, voru færir til starfans
eoa ekki. Fyrir honum vakti aldrei ann-
að en það, hvort umsækjandinn væri
hans dyggur þjónn eða ekki. Og þeyar
veita átti skipherrastöðuna á Ægi, var
því gengið fram hjá Friðrik, en í hans
stað skipað þýlynt hrottamenni, sem
hvorki hafði kunnáttu né leikni í út-
reikningum á legu skipa. Þessi rnaður
Núverandi stjórn hefir ungað út
bráðabirgðalögum og' reglugerðum. Til-
gangurinn er af ýmsum toga spunninn,
að sumu leyti hefir stjórnin viljað reyna
að bæta úr úreltu og dýru fyrirkcmu-
lagi afurðasölunnar, en aðaltilgangurinn
er sá, að hlúa sem mest að S. I. S.
og flokkshagsmunum framsóknarílokks
ins. —
Aðaltilgangurinn með kjötsölulögun-
um er sá, að S. I. S. nái svo að segja
einkasölu á allri kjötverzlun landsins,
og verður þess ekki langt að bíða, að
íslenzka verzlunarstéttin verði alveg úti-
Islendingar gerðu í gamla daga gegn
hirðstjórunum og þeirraleiguþýum. Bæði
er það, að aldarandinn er annar nú en
þá, og eins hitt, áð landhreinsun getur
farið. hér fram, án þess að grípa þurfi
til svo róttækra ráðstafana. En varlega
skulu núverandi valdhafar treysta því,
að núlifandi Islendingar séu þeir eftir-
bátar forfeðra sinna, að ekki sé hægt
að misbjóða geðstilli þeirra. Islending-
ar hafa sýnt, að þeir eru seinþreyttir
til vandræða, en sé langlundargeði
þeirra loks misboðið, þá vei þeim, sem
fyrir þeim verður.
var Einar Einarsson.
Árangur þessarar ráðstöfunar kom
fljótt í ljós. Einar gekk að starfi sínu
eins og sjóræningi, og tók víst flest alla
þá togara fasta, sem hann hitti á ferð-
um sínum kringum landið, án tiliits til
þess, hvort þeir voru í landhelgi eða
ekki. En þegar dómstólarnir, og þá sér-
staklega hæstiréttur, fengust ekki til aö
dæma togarana í sektir, tók Einar upp
á því snjallræði að falsa skipsbækurnar,
til þess þannig að fá þá dæmda.
Vegna þessa athæfis síns var Einari
vi'kið frá. Friðrik tók svo við Ægi eftir
Einar, og hefur síðan gegnt því starfi
vio góðan orðstír.
En manndómur og drenglynpli er eitur
í beinum allra marxista. Þess vegna vilja
þeir nú ekki hafa Friðrik lengur í stöðu
sinni. Og það er ekki nóg, að hann einn
verði fyrir fólskuverkum marxistanna.
öll þjóðin getur sopið seyðið af þeim.
Því bæðí mega allir vita, að nú kemur
sami sjóræningjabragurinn á landhelgis-
gæzluna og áður var, og eins hitt, að
Englendingar láta ekki núverandi lands-
stjórn kúga þegna sína til lengdar, þó
að Islendingar virðist ætla að verða
íremur seinir til að hrinda henni af
höndum sér.
lokuð frá verzlun með þessa aðal-verzl-
unarvöru bænda, og þar með er bænda-
verzlunin að fullu og öllu komin í hend-
ur kaupfélaganna. Samkv. lögunum er
eigi hægt að veita einstaklingum leyfi
til bygginga nýrra sláturhúsa. S. 1. S.
hefir nú alla sölu á frystu kjöti í sín-
um höndum, en öðrum einstaklingum
hefir aldrei verið gefið tækifæri til að
byggja frystihús með sömu kjörum og
kaupfélögunum. Það er í sjálfu sér mjög
hættulegt fyrir íslenzka bændur, að S.
I. S. fái svo mörg og mikilsverð, lög-
Framhald á 4. síðu.
Ofsóknir raudlida.
Friðrik Ólafsson rekinn af Ægi og
Einar Einarsson settur í staðinn.
í ræningjahöndum.