Austurland - 08.01.1955, Blaðsíða 5

1
Neskaupstað, 30. des. 1055. AUSTURLANÐ
talsins, víðsvegar að af landinu,
vestan af Vestfjörðum að norðan
< og austan og svo af Suðurlandi.
Ég get ekki hér getið þeirra nán-
ar, en vil þó nefna einn sérstak-
lega, hann hét Daníel og var Vest-
firðingur. Mér þótti hann tala ein-
kennilegt mál, að ýmsu leyti ólíkt
því sem algengt var hér á Austur-
landi. Daníel var mikill íþrótta-
> áhugamaður og lagði sérstakt
kapp á að læra sund og sagði að
hollast væri að fara sveittur í
kaldan sjóinn og til þess að standa
við það, þá hljóp hann oft 2—3
km áður en hann fékk sér bað,
og varð eflaust gott af.
Kennarar í Gróðrarstöðinni auk
Einars Helgasonar voru aðallega
Einar Sæmundsson skógarfræð-
ingur, sem ég hygg sé látinn og
Páll Jónsson frá Einarsnesi, sem
einnig er látinn, og svo Ragnar
Ásgeirsson að einhverju leyti, en
hann var þá nýkominn frá garð-
yrkjunámi í Danmörku.
Snúið heim
Ég dvaldi svo við þessi störf
eins og ráð var fyrir gert fram
í miðjan júlí uml sumarið, en þá
lá ekki annað fyrir en að halda
■ heim í átthagana hér eystra. Svo
var það um þetta leyti að ég tók
mér far með öðru strandferða-
sk'pi seml einnig bar hérlent nafn,
Skálholt, með danskri áhöfn, aust
ur með landi, einnig til Seyðis-
fjarðar. Ég tók mér far um borð
í skipið með sama báti og flutti
mig áður til lands en áður en
skipið lagði úr höfn kom fyrir at
tf vik á höfninni sem ég verð að
geta hér lítilsháttar.
og hér um ræðir, ekki bláhvíti
fáninn eða stúdentafáninn svo-
kallaði, sem skáldið kvað um)
„djúp sem blámi himin hæða
hrein sem jökultindsins brún“
heldur sá fáni, þvílíkur sem not-
aður er hér nú.
Eftir þetta atvik í Reykjavíkur-
höfn létti Skálholt festum og hélt
austur með landi í áttina til Aust-
fjarða. Ferðin gekk vel, enda há-
sumarveður og sléttur sjór og
verður ekki sagt frá henni hér
fnekar.
Þessari grein eða broti af ferða-
sögu er nú lokið Ég hefði viljað
hafa hana að ýmsu leyti gleggri
og ítarlegri, en þess er ekki kost-
ur af ýmsum ástæðum.
Ég vona að þetta ferðasögubrot
verði lesið af kaupendum Austur
lands, og hneyksli engan.
19. des. 1955.
Björgúlfur Gunnlaugsson.
Framhald,
■ Sápuleysi
Enn, um miiðjan nóvember, er
ekki búið að taka upp garðávexti
hér um slóðir. Sykurrófur er að
mestu búið að tatka upp, en tals-
vert er enn úti af fóðurrófum, og
af þeim er ræktað mjög mikið.
Sums staðar er verið að plægja
akrana, ýmist með handverkfær-
um eða dráttarvélum. Margir
voru að plægja á Skáni er við fór-
um þar um og flestir voru með
litlar en yfirbyggðar dráttarvélar.
Eitt er það sem mér hefur fund-
izt undravert á þessu ferðalagi,
umframi allt annað, og það er
sápuleysið. 1 svefnklefunum á
Gullfossi, á Ledu og á öllum gisti-
húsunum hefur hvergi verið sápa.
Sums staðar var þó hægt að ná
sér í sápu á salernunum, annars
staðar var sett undir þann leka og
engin sápa höfð þar heldur, en
alls staðar er nóg af handklæðum.
Manni er sagt að þetta sé svona
síðan á stríðsárunum þá hafi ver-
ið svo erfitt að fullnægja sápu-
þörfinni. En svo var nú líka um
annan varning á þeim árum. Vegna
hreinlætis og þjónustu við ferða-
fólk á skilyrðislaust að vera sápa
þar sem þörf er á handklæði og
rennandi yatni.
■ Kaupgjald og ákvæðlsvinna
Ekki get ég sagt þér margt
ennþá um vinnulaun og ýmsan að-
Frá Bridge-
félaginu
Firmakeppni Bridgefélags Norð-
fjarðar lauk þriðjudagskvöldið 20.
dss. Höfðu þá verið spiluð 180
spil og keppnin staðið yfir í 6
vikur.
Orslit urðu sem hér segir:
1. Sún (Bjarni-Ólafur) 415Vá
2. Fram) (Herb.-Valdim.) 410%
3. Bíóið (Björn-Oddur) 366
4. Bæj.útg. (Árm.-Þórður) 363^4
5. Samk.h. (Guðg.-Sigf.) 357
6. Vík (Ingibj.-Magnea) 354%
7. PAN (Benjam.-Vigfús) 351
8. Apótekið (Árni-Friðrik) 339
9. Dr.brautin (Magn.-Sig.) 321
10. Sparisj. (Bjarni-Þ. Þ.) 318
búnað verkafólks. Skctarnir munu
nú hafa um ísl. kr. 7.70 um tímt-
ann, í Noregi er kaupið um kr.
10.00 og hér í Faaborg er það um
9.50. Akvæöisvinna tíökast mjög,
a. m. k. bæði í Noregi og hér.
■ Koma með fiskinn liíandi
í iand
Lítið frystihús er hér í Faaborg.
Þar er eingöngu unnið úr lifandi
fiski sem geymdur er í kössum við
bryggjuna frá degi til dags, en
bátarnir sem veiða eru með sjó
í lestinni og koma þeir með fisk-
inn lifandi í land. 1 þessu frysti-
húsi er aðeins unnið úr smæsta
fiskinum, flökin mega víst ekki
vera umfram 200 grömim og allt
selt til Sviss fyrir ágætis verð.
Þarna vinna þrír eða fjórir karlar
og einar átta konur, allt í ákvæð-
isvinnu. Karlarnir geta haft um
ísl. kr. 12.00 og konurnar inn 7.00
eða rúmlega það, um tímann.
Héðan stunda sjó nokkrir bátar,
10—12 lesta, aðeins tveir menn
eru á og veiðarfærið einhvers kon-
ar botnvarpa. Aflinn er aðallega
mjög smár þorskur og sáralítið í
róðri nú um þennan árstíma, að-
eins 100—200 kg. en verðið líka
ágætt, oftast um ísl. kr. 2.50 pr.
kg. mieð haus og slógi til fiski-
manna (markaðsverð). Þegar
meira aflast fellur verðið. Bátun-
um er vel við haldið þó margir séu
gamlir og veiðarfærin sérstaklega
vei-hirt,---- -----------------
Danskir dátar í stríði við
Hvítbláinn
í Reykjavíkurhöfn lágu mörg
skip við festar þennan dag, þar á
meðal herskipið Islands Falk sem
var að öllu leyti danskt, en átti
að vera við landhelgisgæzlu við
V strendur Islands. Brátt sást af
skipinu að léttbáti var róið fram
og aftur um höfnina og blakti blá-
hvítur fáni í stefni bátsins. Þetta
var meira en Danirnir á herskip-
inu þoldu, að íslenzkur maður
leyfði sér að sýna annan fána en
danskan við strendur íslands
Þeir dönsku mönnuðu út bát frá
j herskipinu og tóku að elta söku-
. dólginn. Sá eltingaleikur stóð all-
lengi en þó fór svo að dönsku dát-
arnir náðu fánabátnum og tóku
fánann af honum og höfðu um
borð í Islands Falk, en eigandi
fánans, Einar Pétursson, bróðir
Sigurjóns Péturssonar, glímu-
happa, reri til lands og kærði þá
dönsku fyrir stjórnarvöldum Is
'I lands og heimtaði sinn fána í sin
ar hendur. Ekki veit ég hvernig
það fór, en hitt er víst að þetta
atvik, sem var frekleg móðgun
garð Islendinga, varð til þess að
flýta fyrir því að Islendingai
fengu sinn fána viðurkenndan. Að
vísu var það ekki sama gerð fána
Jóhann Klausen:
ÚR UTANFÖR
■ Ljót saga af svínaslátrun
Hér kaupir enginn öðruvísi fisk
til að boröa en alveg spriklandi,
Siginn fiskur er óþekkt vara, svo
e-. einng með harðfisk og saltfisk
hef ég ekki séð hér í Faaborg, en
í dag kostar eitt kíló af smáfisiá
með slógi, haus og hala ísl. kr.
4.72. Mér skilst að fæstir borði
íisk nema einu sinni í viku. Svína-
og uxakjötið er allsráðandi, dilka-
kjöt sést ekki. Víðast hvar þar sem
svínum er lógað eru þau skotin
eða lostin rafmagni. En þá vilja
Englendingar ekki fleskið, þeir
telja að skepnan blóðrenni ekki
nægilega vel. Og til að þóknast
þc m eru svínin gripin lifandi,
hengd upp á afturfótunum, stung-
in hnífi í liálsinn og látin blóð-
renna þannig. Eitt slíkt sláturhus
er hérna rétt hjá skipasmíðastöð-
inni, þeir lóga 120 stk. á klukku-
stund og vesalings skepnurnar
hrína ægilega. Skyldu Bretarnir
krefjast hins sama af íslenzku
bændunum sem nú vonast til að
geta selt þeir dilkakjötið ?
■ „Hundalif“
Alveg blöskrar mér hunda-
mergðin hér. Þó sömu sögu sé
reyndar að segja frá fleiri löndum.
Flestir eru í fylgd m)eð eigendum,
ýmist í bandi eða lausir, allt frá
stærðar bolbítum niður í smá-
kvikindi, sem varla eru sjálf-
bjarga. Það er spaugilegt að sjá
gamlar maddömur sem eiga fullt
í fangi með að komast áfram, vera
að draslast með hunda, já, sumar
hverjar hafa meira að segja
bögglatösku með, sem kjölturakk-
arnir stökkva upp í og láta halda
á sér þegar þeir nenna ekki leng-
ur að ganga! Það verður gaman
að sjá þær með þessi eftirlæti sín
á sleða þegar fer að snjóa!
■ Skilaboð til Óskars
Jónssonar
En þegar njaður minnist á snjó
má geta þess að hér í bæ eru marg-
ir Grænlendingar.
Þú berð kunningjunum kveðju
mína, þar með Óskari Jónssyni.
Segðu honum að hér í Faaborg sé
dráttarbraut sem taki um 50 lesta
báta. Uppsátur fyrir 20 lesta bát
er 70.80 og 2.36 fyrir hvert brúttó-
tonn fram yfir. Dagpeningar eru
engir fyrir uppsátursdag né fyrir
tiinnu- og helgidaga en annara
0.24 fyrir hvert tonn þó minnst
7.08 pr. dag. Ef bátur er lengur
en 8 daga í slipp greiðist aukalega
á dag 4.72. Til hreinsunar á slippn-
um eru svo greiddir 0.24 pr. tonn
og minnst 2.36. Leiga fyrir vatns-
slöngu er 4.72 á skip og sjálfir
verða menn að sjá um að setja
upp og ofan skip sín, leggja til
stiga og palla. Slippurinn sjálfur
leggur aðeins til einn mann sem
er við spilið. Þessi gjaldskrá hefur
gilt frá 15. maí 1951, — allt í ísl.
peningum.