Austurland - 22.09.1967, Qupperneq 4

4 ' r
AUSTURLANÐ
Neskaupstað, 22. septemb'er 1967.
Ingvar Níelsson, verkfrœðingur:
Thailond - Hið Frjálsi Lond
Ingvar Níelsson, verklræðingur, er sonur hjónanna Borghihlar
Hinriksdóttur og Níelsar Ingvarssonar, yfirflskimatsmanns hér í
bæ. Hann hefur að undanförniu verið búsettur í Bangkok, höfuð-
borg Thailands, en fjölskyldan var hér heima í leyfí í sumar og
skrifaði þá Ingvar eftirfarandi grein fyrir Austurland. Héðan fór
hann vestur um haf og1 þaðan áfram yfir Kyrrahaf til Bangkok,
þar sem hann hyggst dveljast enn í þrjú ár.
Ingvar er líklega víðförlastur allra Norðfirðinga, jafnvel þótt
Siggi Nobh sé meðtalinn.
Kvæntur er Ingvar norðlenzkri konu, Önnu Hauksdóttur, og
eiga þau eina dóttur, Borghíldi.
Ég held það hafi verið á laug-
ardagsmorgni, en það var í byrj-
un apríl 1964, að ég stóð í um-
komuleysi mínu á Don Muang
flugvelli utan við Bangkok og
spurði sjálfan mig hvort þetta
væri nú rétti staðurinn, sem ég
hefði valið til að dveljast á næstu
þrjú árin. Það hafði verið heldur
kalt í Kaupmannahöfn, þar sem
ég hafði stigið í flugvéiina, og ég
var vel klæddur á okkar vísu með
þykkan frakka á handleggnum.
Klukkan var víst langt gengin í
tólf og hitinn var óskaplegur. Að
góðum sveitasið gáði ég til sólar,
en hversu hátt, sem litið varð,
var engin sól sjáanleg. Birtan var
blindandi af endurskini frá hvítri
steinsteypunni, gljáandi flugvél-
um og bílum allt um kring, en er
litið varð niður fyrir fætur sér
Borghildur og Anna m!eð hlund-
inn „Bobby“ í garðíiuun heima
hjá sér. Pálminn bak við Önnu
er kókospálmi, en liann ásamt
bambus, bananapálma og ýms-
um öðrum suðrænum jurtum
kemur í stað reyniviðs og ræn-
, fangs liér heima.
var heldur enginn skuggi sjáan-
legur. Mig renndi grun i hvar
sólín myndi vera, nefnilega beint
yfir höfðinu á mér, en ég stóð á
Skugganum.
Thailand Hið Frjálsa Land
*— er eina landið í fjarlægum
Austurlondum, sem tekizt hefur
að lialda sér utan við óeirðir og
illdeiiur á síðustu öidum, og þó
ekki alveg, því kóngar hafa verið I
skotnir og pólitískar byltingar
hafa átt sér stað. En allt hefur
þetta skeð innanlands og í kyrr-
þey og þar -sem ég er ófróður
maður um athafnir liðinna kyn-
slóða, eftirlæt ég hinum fróðari
að fást við þann hluta sögunnar,
sem reyndar má lesa í öllum
betri mannkynssögubókum og al-
fræðiorðabókum, en sjálfur vil ég
reyna að gefa hugmynd um
hvernig lífið í Thailandi lítur út
í dag.
Bangkok liggur á fjórtándu
gráðu norðlægrar breiddar og
nokkuð inn á deltunni við ána
Chau Pya. Tvisvar sinnum á ári
er sólin beint yfir höfði manns í
Bangkok, í apríl á norðurleið en
aftur í júlí á ieið sinni suður .til
Ástralíu að gera sumar fyrir þar-
lenda innflytjendur á meðan vet-
ur ríkir á norðurhveli jarðar. Það
má segja, að Bangkok fljóti þarna
á deltunni eða í leðjunni og hafa
fróðir menn sagt mér, að bora
megi niður á sjötíu metri dýpi í
leðjuna án þess að finna svo mik-
ið sem eina steinvölu. Þetta veld-
ur því að bærinn er „flatur", ef
svo mætti að orði komast, þ. e.,
að lítið er um há hús en fjarlægð-
ir miklar innanbæjar. Sem dæmi
má nefna, að ég bý um fimm
kílómetra frá vinnustað mínum,
en Kurt nokkur Stenager, maður
Valborgar Hermannsdóttur (syst-
ur Gísla verkfræðings, sem kunn-
ur er Islendingum í sambandi við
flökunarvélar), býr um tíu kíló-
metra frá sínum vinnustað, og er-
um við þó báðir innanbæjar. Þetta
eru vegalengdir sem svara til
bæjarleiða á íslandi.
Bangkok telur í dag um tvær
og hálfa milljón íbúa, en þess
fólksfjölda verður ei vart dag-
lega sökum dreifðar bæjarhverf-
anna. Ólíkt öðrum stórborgum
hefur bærinn byggzt upp af all-
mörgum „miðbæjum“ og eru oft
nokkrar vegalengdir á milli. Dreg-
ur þetta mjög úr óþægindum
þeim, er einkenna margar aðrar
stórborgir heims, en dregur þann
dilk á eftir sér að vart verður
lifað þar án bíls, og er æskilegt
að eiga tvo ef um fjölskyldufólk
er að ræða. I I i l
Á síðari árum, og einkum síð-
an ég fluttist til Bangkok, hafa
há hús þó vaxið í vinsældum, og
veldur því, að lóðarverð hækkar
með hverjum degi sem líður. En
það er í Bangkok sem annars
staðar, að auka má hæð húsa að
því marki, að gerfihnettir geti
farið ferða sinna óhindraðir. En
böggull fylgir skammrifi og hef
ég séð menn reka tuttugu metra
langa steinsteypta staura niður í
leðjuna, einn fyrir hverja tvo fer-
metra af grunnfleti hússins, er
byggt var tólf hæða hús.
Áður fyrr fóru allar samgöng-
ur í Bangkok fram á bátum á
skurðum (klong), sem grafnir
voru í stað gatna. Var þó oftast,
að minnsta kosti á „aðalgötun-
um“, gangvegur með trjágöngum í
miðjunni en skurðir á báða vegu
og stóðu húsin með framhliðina
að skurðinum en bakhliðina frá.
Fljótlega er bílar tóku að flytj-
ast inn var gangvegurinn styrkt-
ur nægilega til að þola þyngd bíl-
anna, en ekki leið á löngu þar til
fjöldi þeirra olli því að fylla varð
í skurðina og urðu úr þessu hin-
ar breiðustu og beztu götur. Hins
vegar eru ekki allir á eitt sáttir
um hvort bærinn sé hinn sami
eftir sem áður, og er ég í hópi
þeirra, og þeir eru fleiri, sem
álíta að betra hefði verið að
byggja annan bæ á öðrum stað,
en „konservera" Bangkok eins og
hún var fyrir mörgum árum.
Veldur þessu ekki einungis við-
kvæmni fyrir fegurð þeirri og
rómantík, er yfir borginni hvíldi,
en ennfremur sú staðreynd, að
bæði loftslag og staðsetning
hennar, samgöngumöguleikai',
möguleikar til að byggja þung
hús og verksmiðjur er óhagstætt
fyrir höfuðborg.
í Thailandi ríkir sumarblíða
allt árið1 um kring og bregður
aldrei veðri nema þetta smávegis,
sem rignir í regntímanum. Regn-
tíminn byrjar í maí eða júní og
nær fram í september eða októ-
ber og eru áraskipti að. Koma að
jafnaði ein eða tvær skúrir á dag
og fylgir þeim eitt ógurlegt
þrumuveður. Skúrirnar standa í
um tuttugu mínútur og hætta að
jafnaði jafn snögglega og þær
byrjuðu, en ekki er fært milli
húsa á meðan á skúr stendur
nema verða gegndrepa. Loftið
hreinsast og kólnar eilítið við
skúrina og verða allir litir skær-
ari og lífið á einhvern hátt
ánægjulegra á eftir, en rétt á
undan skúr er lof.tið oft afar
þvingandi, heitt og rakt, og verða
því viðbrigðin meiri.
Yfir heitasta tímann er hádeg-
ishitinn um 35 °C til 37 °C en vart
undir 32 °C á nóttunni. Þessu
fylgir rakastig frá 60% til 85%,
en sjaldnar nær rakinn 95% og
er þá nær ólíft fyrir okkur sem
innfædda. Gegn þessu hafa ame-
rískir hugvitsmenn gert vélar á
stærð við stóra ferðatösku, sem
festar eru í útveggi húsa eða
jafnvel í gluggakarma, og kæla
vélar þessar herbergi niður í um
25°C, sem álitið er viðunanlegt
fyrir mannskepnuna. 1 kassa
þessum hafa Ameríkanarnir komið
fyrir lítill kælivél, sem gefur af
sér frá 3000 til 8000 kílókaloríur
á klukkutíma í kæliorku eftir
stærð, og eru settar ein eða tvær
vélar í hvert herbergi eftir því
sem þykir henta. Til samanburð-
ar má geta þess, að gallons olíu-
brennari í olíukyndingu á íslandi
skilar um 20000 til 25000 kílókal-
oríum á klukkustund. Öll nýrri
hótel, sjúkrahús og stærri skrif-
stofubyggingar í Bangkok hafa
„miðstöðvarkælikerfi", sem drif-
in eru af allt að 500 hestafla
'kælivélum. I
l I I Framh. á 2. siðu.
Thailenzkur byggingarstíll er afar sérkennile^ar og býður
upp á litaval, sem er fáséð meðal annarra þjóða. Litirnir
eru ljósir og skærir, en afar smekklega valdir, og er var-
anleiki þeirra eftirtektaneírð ur. Myndin sýnir Borghildi
virða fyrir sér nokkrar af allmörgum byggingum við sum-
araðsetur konungsfjölskyldunnar. Byggihgin úti í vatninu
til hægri er mjög einkennandi fyi'ir Thailand. , ,