Austurland - 26.05.1968, Blaðsíða 4

4
AUSTURLAND
Neskaupstað, 26. maí 1968.
Að lokinni vetrarvert
Viðtöl við fjéri sklpstjóra ó Horidrildrliótui, sei gerðir voru út
(rd Hesksupstdð i vetur - Viðtdl: lí - íjamdir: H.G.
í vetur barst me.iri alli á lanil I Neskaupstað en nokkrfj sinni
fyrr. Fjórir bátar voru gerðir þaðan út á þo.skanet, og lögðu þeir
inest af af.la sínum þar upp. Þesúr bátar voru Sve'inn Sveinbjörns-
son NK 55, Barði NK 120, Bjartur NK 121 og Magnús NK 72.
Varð liveinií Sveinbjörnssóji aflabœstur með 1163 lestii'. Mun hann
\era hæstur A jstf jarðabáta og sennilega þ iðji afiahæsti bátur á
landínu. Nokkrir íleJri báíar lögðu af a u ip ' Neskaupstað, en voru
meira og minna v'ð aðrar vcrstöð V'ar.
Nú að lokinni vertíðinni hefu. Aucturiand rætt við skiþstjóra
fyirnefndra báta og spurt þá uin gang vertiðarinnar, álit þeirra á
því að koma með afiann tii Neskaupstaöar og hvernig þeim Iítist
á sndveiða-rnar í sumar. Fara svör þeirra hér á eífir.
í þðrskanet
Aðalsteinn Valdimarsson frá
Eskifirði, skipstjóri á Sveini Svein-
björnssyni NK 55, segir:
Um vertíðina er það að segja,
að hún heppnað'st mjög vel í vet-
ur, og ég vil segja að hún hafi
farið langt fram úr því, sem mað-
ur hafði gert sér vonir um. Ég
liefði talið það góða vertíð fyrir
mína parta, ef fengizt hefðu 5—
600 tonn, eða ekki minna en það.
Það mú segja, að afii sé yfihleitt
góður hjá öllum bátunum. Það er
ekki langur tími, sem vertíðin
stóð. Við vorum eingöngu á net-
urn, skráðum um miðjan febrúar
og leggjum fyrst þann 17. febr-
úar. V;ð vorum svo komnir í höfn
með netin 12. maí, svo þetta eru
rétt um þrír mánuðir. Ég tel vel
þess virði að athuga með línuút-
gerð á útilegu fyrrihiuta vertíðar
og byrja fyrr. Við gerðuin það að
vísu ekki að þessu sinn;, því við
Vorum ekki vel undir það búnir,
hinsvegar má vel hugsa sér að
það verði gert næst.
Nú, gagnvart því að landa hér
heima, þá held ég að það séu full
skilyrði fyrir því á allan hátt.
I’r??ír iheun, scm eru á bátunum,
eru yfirieitt heimamenn, og þaö
er þó mik'll munur að koma heim
og fá þann dag frí, sem landað er,
he'dur en að ve:a á vertíð annars
ctaðar. Hinsvegar he.ur rnaður
ekk sömu ski yrði gagnvart veiö-
unum og bátar í öörum verstöbv-
í um, t. d. eins og á Hornafirði,
I þar sem þeir geta að mestu vitjað
' um daglega. Við vitum það, að
j það fara alitaf 1 og 2 dagar úr
I í hvert skipti, sem iandað er, og
verðum v ð alltaf að draga
tveggja og þriggja nátta þsgar
við komum út eftir löndun. Skil-
yrði til að fylgja eftir fiskgöng-
unum, ef mik'í ferð er á fiskin-
um, eru náttúr'.ega verri en hjá
h'num. Éjg álít að það sáu full
skilyrði fyrir því að landa heirna,
þrátt fyrir þetta. Að vísu veit ég
ckk; um þá hlið, sem snýr að út-
gerðarmönnunum og hvað þeim
sýnist um þetta. En ég hefði álit-
ið, að séu örðugleikar á því fyrir
þá að gera út svona, frekar en
úr Vestmannaeyjum, eða annars
staðar, að þá væri full ástæða
fyrir bæjarfélög, sem hlut e'ga
að máli, að atliuga það vel hvort
eitthvað væri ekki hægt að gera
til að styðja það, að þetta verði
gert. Það vitum við, að v'nnan,
sem skapast heima fyrir, við verk-
un aflans hlýtur að vera rniklu
meira virði en það, sem gera
þyrfti til að aðstoða þá aðila, sem
í þessu standa, ef ástæða þætti
til.
Ég var mjög ánægður, fyrir
mitt leyti, með þá þjónustu, sem
okkur var veitt hér í vetur og
fannst hún ágæt. Ég hef stundað
•margar vertíðir svona á útilegu
áður, fyrst frá Fáskrúðsfirði og
síðar frá Eskifirði. Fan.nst mér
þjónustan hér sízt verri en ann-
ars staðar, þar sem ég hef verið,
cg yfiiileitt fannst mér allt vera
fyrir mann gert sem hægt var,
11 að stuðla að því að þetta tæk-
ist sem bezt.
Um sí'dveiðina í sumar er nú
lítið hægt að segja að svo stöddu.
Ég er lítið farinn að hugsa fyrir
þeim veiðum ennþá, og fmnst það
varla tímabært fyrr en maður sér
eitthvert fararsnið á ísnum. Það
þurfa þó að minnsta kosti að
skapast þeir möguleikar, að hægt
verði að afsk pa síldinni einhvers
staðar, því a’lar löndunarhafnir
eru bundnar undir ís eins og er,
nema Reykjavík og Vestmanna-
eyjar, og þar verður aldrei tekið
á móti miklu magni af síld þótt
e tthvað kynni að veiðast. Samt
sem áður sé ég nú svo sem enga
ástæðu til að vera svartsýnn fyr-
irfram um síldveiðina, þó svo að
ísinn sé hér nú yfir allt. Það var
góð síldveiði 1965, þó að ísinn
kæmí þá, var það að vísu ekkert
í líkingu við þetta, sem núna er.
Ef flutningaskipunum fjölgar,
verður þó betra að sækja hana
iangt. Hinsvegar er ég vantrúað-
ur á það, að mikið verði gert að
því að salta síld um borð í bátun-
um. Élg held að til þess þurfi að
finna betri leiðir en þasr, sem á-
formaðar eru nú.
Að lokum óska ég sjómönnum
og fjölskyldu.m þeirra til ham-
ingju með daginn og góðs geng s
í framtíðinni.
—o—
Hjörvar Valdenrarsson, skip-
stjóri á Barða NK 120, segir:
í fyrstu var tíðarafar stirt á
vertíðinn;, en það má segja, að
góð veðrátta hafi verið í apríl.
Við veiddum eingöngu með netum
á þessari vertíð. Seinni hluta tíma-
blsins hindraði ísinn okkur tals-
vert við að ko-mast með aflann
heim. Framan af var lítil þork-
gengd á miðin og aflinn, sem
veiddist þá var mestmegnis ufs;.
Eftir að kom fram í apríl má
segja að mikill þorskur hafi geng-
ið á mið:n í kringum Ingólfshöfða
og í Meðallandsbugt og það verð-
ur að telja, þegar á allt er litið,
að þessi vertíð hafi verið góð,
bjargaði aprílaflinn því að svo
varð.
Varðandi heimalöndunina álít
ég að ekkert mæli á móti henni i
sjálfu sér, að vísu tapast all.marg-
ir dagar við veiðarnar vegna þess
live langt er til heimahafnar. Sér-
staklega kemur þetta að sök, ef
fiskur hefur fært s;g til á miðun-
um meðan við erum í landi, get-
um við þá orðið seinir til að færa
netin þangað, sem mestar líkur
eru á afla. Vegna þessa geta net-
’n legið lengur á dauðum svæðum
en e!!a. Eftir hverja löndun drög-
um við netin með tveggja og
þriggja nntta fiski og óhjákvæmi-
lega verðum við alltaf með meira
og rrvnna af dauðblóðguðum fiski,
sem ekki kemur eins vel út í mati
og lifandi blóðgaður fiskur, sem
alltaf verður í meira magni iijá
bátum, er geta vitjað um að
mestu ieyti daglega. Þetta kemur
óhjákvæmilega niður á meðalverði
aflans, og þá um leið á aflahlutn-
um.
Heimaiönduninni fylgja vissu-
lega kostir líka, þar á meðal þeir,
að sjómennirnir koma oftur heim
Fraælj á 2. síðu.
Síldveiðibát’Jrinn Sveinn Sveinbjörnsson NK 55 með fullfermi af
‘íld langt norðaustur í hafi í fyrrasumar. Sem sjá iná á myndinni
gengur sjórinn yfir lestar skipsins alit upp að stýrishúsi, jiótt veð-
ur sé gott. — Liósm.: Ármann Herbertsson.