Eining - 01.03.1944, Blaðsíða 3

E I N I N G
3
Brostnir hlekkir
Frú Anna Ingvarsdóttir.
Á síðastliðnu hausti andaðist ein af
ágætustu systrum Góðtemplararegl-
unnar, frú Anna Ingvarsdóttir, kona
Jónasar Tómassonar, bóksala á ísa-
firði.
IJún var dóttir hinna tryggu og
g’óðu Reglusystkina, Sigríðar Árna-
dóttur og Ingvars Vigfússonar, blikk-
smiðs, sem gengu í Regluna á fyrstu
árum hennar í Hafnarfirði. Þaðan
fluttu þau til Isafjarðar laust fyrir
aldamótin og voru þar sístarfandi fé-
lagar til síðustu stundar.
Anna var fædd 8. apríl 1900 og ólst
upp hjá foreldrum sínum, þar sem hún
drakk í sig anda Reglunnar og ást og
virðingu fyrir henni og hinum göfugu
hugsjónum hennar. Ung giftist hún og
fór þá úr foreldrahúsum á sitt eigið
heimili, er hún setti á stofn með hin-
um góða og velþekkta maka sínum.
Ilugur hennar til Reglunnar breyttist
ekki við þau heimilaskipti, því að eins
og mörgum mun kunnugt, er Jónas
Tómasson einn meðal hinna þróttmestu
og áhugasömustu templara. Reglu-
málin voru þeirra sameiginlegu áhuga-
mál og af einhug og með sameinuðum
kröftum unnu þau að þeim sem og
Þetta sjónarmið á að innræta æsk-
unni. Hún er nægilega greind til að
geta skilið þetta, og hún hlýtur að fall-
ast á, að þetta sé góð tilhögun og sú
heppilegasta leið, sem hún getur valið.
Dáðríkt og hamingjusamt líf verður að
vera keppikefli kynslóðanna á komandi
öldum.
Vonandi hneykslar þessi kenning mín
ekki neinn, hvorki þá, sem engin börn
hafa átt, eða hina, sem átt hafa 20 börn
og þar yfir, eins og t. d. tveir langafar
mínir, eða þá, er hafa gift sig innan við
tvítugt eða ofan við sjötugt. í raun og
veru er aldrei of seint, þótt misjafnlega
heppilegt kunni að vera. Og hér er
ekki ætlast til að sett verði upp einhver
bannlög og lögboðin ófrávíkjanleg regla.
En hér er aðeins bent á mjög góða leið
-— og hygginn er sá, sem velur hana.
Pétur Sigurösson.
öðrum menningar- og siðgæðismálum.
Söngur og ljóðfærasláttur voru einnig
þeirra áhugamál. Jónas, sem er þekkt-
ur sem tónskáld, hefur um áratugi
verið organleikari við Isafjarðarkirkju.
I kirkjukórnum og hinum góðkunna
Sunnu-kór, sem Jónas einnig stjórn-
ar, var Anna styrk stoð, því að hún var
mjög söngelsk og hafði ágæta rödd.
Síðastliðin ár kenndi hún heilsubil-
unar, sem hún gat ekki fengið bót á
hérlendis. Hún fékk far til Bandaríkj-
anna með flugvél í septembermánuði
og þar dó hún, að lokinni læknisaðgerð,
hinn 6. október síðastliðinn. Hún hafði
aldrei áður farið til annara landa, Þetta
var hennar einasta utanlandsför — til
fjarlægrar heimsálfu — að leita sér
heilsubótar — og jafnframt síðasta för.
Við, sem höfðum kynni af frú Önnu,
eigum bágt með að sætta okkur við, að
hún sé kvödd héðan svo óvænt og á
bezta aldursskeiði. Með yndisþokka
sínum og göfugri og ástúðlegri fram-
komu ávann hún, þessi glæsilega, glaða
og góða kona, sér hylli allra, er henni
kynntust og var hvers manns hugljúfi.
Ileimili þeirra ágætishjóna er mörgum
kunnugt, því að þangað komu margir
og þar var gott að vera og áreiðanlega
er hennar saknað af öllum, er þeirrar
ánægju nutu.
Maður hennar og synir, systkini og
aðrir vinir, eiga eðlilega bágt með að
sætta sig við hið auða sæti. En minn-
ingin um hina góðu, göfugu og ástúð-
legu konu lifir og gleymist ekki.
Helgi Helgason.
Frú Steinunn S. Steinsdóttir.
Oft hefur mér hnykkt, er mér hafa
borizt dánarfregnir kvenna og karla,
sem ég hef álitið að hefðu öll skilyrði
til þess að lifa langa æfi. Frú Steinunn
S. Steinsdóttir var ein þeirra. Síðast er
ég sá hana stjórnaði hún stúkufundi
í Garði af röggsemd og dugnaði, eins
og ég hygg að hún muni hafa fram-
kvæmt öll sín störf. Ilún var þá ýmist
í sæti æðstatemplars eða söngstjóra,
við hljóðfærið, því að hvorutveggja
varð hún að vera. Sýnir það bezt hvaða
álit sveitungar hannar hafa haft á
henni, því að ýmsir vaskir og dug-
andi menn voru þó í stúkunni.
Hún var fædd og uppalin í Garði..
Fædd 15. október 1895, giftist 25. des-
ember 1915 eftirlifandi manni sínum,
Gísla Sighvatssyni, útgerðarmanni, og
í Útskálakirkjugarði var hún lögð til
hvíldar 16. febrúar 1944.
Ilún var valkvendi, elskuð og virt af
öllum, sem til þekktu, ágætis húsmóðir
og eiginkona, dugleg og áhugasöm við
líknar- og félagsstörf og unni hverju
góðu málefni af heilum huga.
Blessuð veri minning hennar.
Pétur Sigurðsson.
Minniiigargjöf
Vorið 1938, var stofnað bindindis-
félag fyrir börn og unglinga í Stöðvar-
firði. Illaut það nafnið „Nýgræðingur".
Stefnuskrá þess er í þremur aðal-atrið-
um svo hljóðandi:
1. Að efla algjört bindindi áfengis og
tóbaks.
2. Að vekja áhuga félaganna fyrir
trjárækt.
3. Að gangast fyrir útilífi og fjall-
göngum.
Fyrsta árið voru félagar 34 að tölu,
en þeim hefur fjölgað með hverju ári
og eru nú 51. Má það heita ágæt þátt-
taka í ekki fjölmennari sveit en Stöðv-
arfjörður er. Bindindisbrot hafa verið
mjög fátíð í félaginu. Á hverju ári
hafa félagar haft skógræktardag. Hver
félagi hefur gróðursett eina trjáplöntu
í sameiginlegum gróðrareit. Árstillag
var upphaflega 50 aurar en hefur nú'
verið hækkað í kr. 1.50 og er það að-
eins verð plantnanna, eins og þær hafa
verið hingað komnar.
Um áramótin í vetur barst félaginu
myndarleg peningagjöf, að upphæð tvö
þúsund krónur, frá herra Einari Sig-
urðssyni, trésmið á Fáskrúðsfirði. —
Gjöfin er gefin til minningar um látna
eiginkonu hans, Þórhildi Þorsteinsdótt-
ur frá Löndum í Stöðvarfirði, og skal
þessum peningum eingöngu varið til
trjáræktar. Einar Sigurðsson er ein-
lægur bindindismaður og hefur einnig
mjög mikinn áhuga fyrir trjárækt
Annars er Einar alþekktur um allt
Austurland og víðar fyrir óvenjulega
mikla hagsýni og dugnað við smíðar
og hefur hann um mörg ár rekið tré-
smíðaverkstæði á Fáskrúðsfirði. Hann
hefur einnig séð um smíðar á fjölda
mörgum húsum og bátum á Austur-
landi.
Ég undirritaður vil fyrir hönd bind-
indisfélagsins þakka honum þessa
veglegu minningargjöf, og óska hon-
um allra heilla á komandi árum.
Kirkjubólsseli, 29. jan. 1944.
Amleifur V. Þórðarson.