Freyr - 01.06.1939, Qupperneq 13

F R E Y H
91
Eftir því sem fram kemur í búnaðar-
skýrslum Dana, hafa 85 % af bændum
landsins þvaggryfju á jörðum sínum, en
þar með er ekki sagt, að þær rúmi 85%
af þvaginu og rannsóknir, sem gerðar
voru á Suður-Jótlandi 1924 leiddu í ljós,
að mjög víða voru þvaggryfjurnar alltof
litlar, þótt þær væru til; þær rúmuðu
minna en 2ms fyrir hverja kú, en nú
telja Danir að rúmtakið þurfi að vera
3m3 fyrir kúna, svo að ekki þurfi að
tæma gryfjuna nema einu sinni á ári.
Til þess að koma þessum málum í betra
horf en nú er, voru hinn 7. marz s. i.
sett lög í Danmöku, er heimila landbún-
aðarráðherra að verja allt að 10 milj.
króna í útlán til bænda, til þess að byggja
hýjar þvaggryfjur og haughús eða haug-
stæði, eða til endurbóta á því sem fyrir
er, en ekki er „allt í lagi“. Umsóknir um
. slík lán skal senda jarðabótanefnd í við-
komandi hrepp eða héraði. Lánsupphæðin
má nema allt að n/io hlutum kostnaðar,
og að jafnaði mega lánin eigi vera hærri
en kr. 2000, en þó í einstökum tilfellum
allt að kr. 3000 — og lægri lán en kr. 200
koma eigi til greina.
Lánin eru rentulaus — og afborganalaus
2 fyrstu árin, en greiðast síðan með jöfn-
nm missirisafborgunum á næstu 10 ár-
um.
»Geri aðrir betur!«
Svo segir Jón á Laxamýri í Frey. •—
Hann drap hrút, sem honum þótti af-
burðavænn. —- Jú, hægt kynni það að
vera. Faðir minn lógaði hrút, fullorðnum
að vísu, í öndverðum ágústmánuði síðastl.
sumar. Fallið af honum var 50 kg., og
mör og gæra í hlutfallí við það. — En
þetta tel ég raunar ekki frásagnavert. Við
höfum mörgum hrútum lógað, er lagt
hafa sig með þessum kjötþunga eða svip-
uðum, þetta frá 45-—52 kg. Hitt kynni
frekar að vera í frásögur færandi, að ég
á mylka á, þriggja vetra, sem vóg í haust
91 kg. Hún gekk með gimbrarlambi, sem
lifir, og vóg gimbrin 51 kg. — Annars
voru allar ærnar hér í Eyhildarholti, um
320 að tölu, vegnar í 3. og 4. viku vetrar.
Af þeim voru rúml. 120 yfir 60 kg. að
þyngd, þar af allmargar tvílemdar. 17 ær
voru yfir 70 kg., þar af 3 tvílemdar og
ein geld. — Meðalþungi allra ánna var
58 kg. — Þyngsta ærin var sú, er áður
getur. En þyngsta tvílemban vóg 75 kg.,
og myndi sú vera talin lítil ær á velli.
Hún gekk með tveimur gimbralömbum
og lifa báðar gimrarnar. Var önnur 42,
en hin 45 kg. að byngd. Önnur ær, sem
vóg 79 kg., átti að vísu 2 lömb í vor, en
gekk aðeins með öðru í sumar. Hún á
dóttur, veturgamla, er einnig gekk með
lambi. Var hún 65 kg. að bvngd, lágvax-
in budda, en lambinu var lógað með öðru
sláturfé, og það því ekki vegið sérstak-
lega. Önnur ær. veturgömul, sem gekk
með lambi, vóg 63 kg.
Sauðburður hófst hér í 5. viku sumars
á s. 1. vori.
Ærnar hafa sæmilega meðferð að vetr-
inum, en eru ekki aldar. Hevið er flæði-
engjahev — bakkahev og stör. Veniu-
lega slerrni ég ánum um sumarmál. Er
gott vorland hér á eylendinu. Þó kemur
fvrir, að ærnar leggia af að vorinu. eftir
að beim er sleppt, og er það mikill galli
og kví miðnr allt of almennur. Sumar-
laudið er á svonefndri Evvindarstaða-
heiði. milli Jökulsár vestari og Blöndu.
Fr bað allgott land. og bó ekki sérstakt
kiarniendi. — Nokkrar af þyngstu án-
um gengu heima í sumar.
Gísli Magnússon.