Framsóknarblaðið - 26.01.1946, Blaðsíða 2

2
FRA MSÓKNA RBLAÐlÐ
FRAMSÖKNARBLAÐIÐ
Almenningsheill!
Úlgelaiidi:
Frtunsúl<iuul<'l<ii!í I’r.slnuuuuu'y/<i
Rilsijóri. ng ábyrgðtmnaóui:
Sigurjón Sigurbjöritsson.
Prentsmiðjan Eyrún h.f.
Hvað hafa þeir
gert ?
Það væri að fara úr öskunni í
eldinn að ella konnnúnista til
aúkinna valda i bænuin. Hata
þeir, þar seni þeir hala luift
váfdaaðstöðu stelnt márkvist að
því að koma (illu i kaldakol, er
þar að miiinasl l.skitjarðár, seni
uildir þeirra stjórn komst á rik-
ið á skömmum tíma. Sigluljiirð-
ur er nú fyrir Lilstilli þenra orð
inn svo sku.dugur, að engin hk-
indi eru til þess, að hann geti
staðið við skuldhindingar stnar.
Rfkissjóður er í 30 nnlljón króna
ábyrgð fyrir Sigluljörð.
Ölium er í tersku minni
frámkoma þcirra í kaupfélags-
tnállmum á Sigiufirði, þegar
þeir tyrir ráðleysi og vítaverðar
viÖskiptaíramkv.emdir í þágu
ráðamanna kauplélagsins og rjöl-
skyldna þeirra voru búnir að
missa alla tiltrú hjá öllum þorra
félagsmanna og var vikið úr
stjórn á lögleginn aðalfúndi,
gripu jieir til jaess ráðs, sem
Hvergi þekkist nema í einr.eðis-
iöndum fasista og kommúnista
og ráku úr félaginu jiá, sém á
móti þeint voru og sviptu Irain-
kvæmdastjórann völdum með ot-
Béldi að næturlagi. Nú er öll
þcw starfsaðferð lyrir h.estarétti,
bg- átti að taka málið fyrir úrn
mjðjan þennan rnánuð, en mál-
flútningsmaður kominúnista
fé'kk málinu frestað þangað til
daginn eftir kosningar. því þeii
vildu ógjarnan fá undirréttar-
dóminn staðfestan fyrir kosning-
arnar. Með framkomu sinni í
rfkisstjórninni hafa þeir eins og
annarsstaðar unnið inarkvisst að
því! að koma.öllu í kald.t kol.
jj'tíir liala rtiið undir Jn í, að sem
mést al sparifé almennings yrði
bundið í Iramleiðsluuek jum, sem
«Úgin leið v.eri að reka, því jafn-
•frámt liaia jieir staðið iyrir stór-
telldum verklöllum og kaup-
húíkkunum. fveggja mánaða
itkiðvun siglingaliotans er þeirra
verk fyrst og Iremst, vitað er, að
fftítningsgjöld eru hvergi í Ireitni
jain ..a og hér, Jjó v.eri gífurleg-
dr taprekstur hjá Eimskip, ef
Jjað hefði ekki io leiguskip til
gFramhald af 1. siðu.
bar að brjóta odd af sérhyggju-
oisiæki sinu og stjórnmálastetnu
smnar, þegar svo geysimikif
verðmæu voru í húti iyrir bæj-
arteiagiO 1 nexid, eins og hér er
um aö ræða.
Arið KJ43 byrjuðu Norðfirð-
íngar aö ympra á því við sína
.01 raoainenn, að útgerðarmenn-
irmr og sjómenniriur tækju út-
nuiuuig nsKjanns í sínar úend-
ur, svo aó þeir nytu tuiikonnns
arðs at striti sínu og áhættu.
ekki nægt, sogóu torráðamenn-
irnir, engxn skijj fást leigð. En
uLgcipannenn og sjómenn Jjar
’eýsira truðu þessu ekki. Vetur-
11111 1044 skiptu þeir því um for-
laóanieim og viku tnnum tvrri
irá voidum. Og viti menni Þá
gaai iNoröurðingar fengió fleiri
Ituuungtiskil> á leigu en þeir
hoiðu not tyrir. bumarió 1944
onnuöust svo útgerðarmenn
sja.lu og. sjomenn á Norðiirðx
uu.utinng iiskjarxns. líver varð
árangurunn' Pegar upp var ger<.
uui aramotxn 1944—1945. tengu
utgéröarmenn og sjómenn 19%
arö at söluverói eða tit skipt-
anna um /2 milljón at bátaflot-
aiumi sinuin. (Eg skaf skjóta því
hér inn í, að vertíðina 1944
geiði Arsæll Sveinsson og skip-
stjóri í Reykjavík út línuveiðara
að vcga upp tapið. á eigin skijj-
um. Þegar svo nýju skipin koma
og tarið verður að nota þau í
stað leiguskipanna, sem nú eru,
mun að óbreyLtum ástæðum
liutningsgjöld hækka enn meir.
og þar með allar nauðþurftir ah
mennings í landinu.
-Nú síðast hafa þeir komið því
til- .leiðar, að Dagsbrún hefur
sagt ujjp kaupsamningum frá 20.
n. m., og krafizt liækkunar á
sama tíma sem ekki er hægt að
tá sjómenn út á íiskiflotann né
heldur sjómenn á siglingaskipin,
sem flytja eiga aliann á erlendan
markað, at því kaup er langt
um meira við vinnuna í landi,
sem, þó er rólegri og áhættu-
minni. Er ekki annað sýnna, en
kaup.iækkun nú muni leiða til
aigerrar stöðvunar alls atvinnu-
líls við sjóinn. Eins og kunnugt
er, eru sainningar hér Jjannig, að
kauphækkun hjá Dagstjrún gild-
ir jafnframt hér frá sama tíma.
Mun Jjá liggja í augum uppi.
hve auðvelt reynist að ráða þá
sjómetm, sem enn vantar til að
flotinn. hér verði starlhæfur til
•sjósóknar. Mjiig er vafasamt, að
hraðfrystihúsin gcti hafið rekst-
ur með því kaupi og fiskverði,
sem nú er ákveðið, þegar enginn
(Huginn) til fiskflutninga og
græddu á honum kr. 100 þús,
hreinn hagnaður).
Árið 1944 seldi ísfisksamlagið
hérna útflytjendum fisk fyrir
xx,2 milljónir króna. 19% af
þeirri upphæð nemur 2.128.000
kr. — tvcimur milljónum og
eitt hundrað tuttugu og átta
þúsundum króna, — aðeins þetta
eina ár. Nú lætur mjög nærri,
samkvæmt upplýsingum sjó-
mannaalmanaksins, að fiskibáta-
flotinn okkar hafi numið um
1700 smálestum árið 1944, og
hafi því útgerðarmenn og sjó-
menn hér tapað við 1250 kr. á
hverja sinálest fiskiflotans þetta
eina ár sökum þess, að þeim var
meinað að annast sjálfir sölu
liskjarins á erlendum markaði.
30 tonna bátur hefur því tapað
á þessu kr. 37500, — þessa einu
verúð. Þetta er sá arður, sem út-
gerðarmenn og sjómenn hér
lieiðu getað notið sjálfir, ef
ckki helðu ráðið hér í atvinnu-
og bæjarmálum hugsjónasnauðir
sérhyggjumenn.
Þetta cr gatan þeirra „móti
sólu". Þetta er að vinria að al-
mcnningsheill(H) eftir þeirra
kokkabókum og hugsanagangi.
Til var sá fulltrúi í bæjar-
stjórn, sem sá, hvert stefndi í
þessum málum og lagði sitt fram
markaður er tryggður fyrir
framleiðsluna, hvað þá þegar
liækkun kaups hefur orðið. Og
svo halda kommúnistar um það
langar ræður á fundum, að það
sé ólremdarástand að senda fisk-
inn út ísaðan, Jjað vei'ði að vinna
úr honum í verksmiðjum, sjóða
niður og þ. h. Það liggur í aug-
urn uppi, að þó slíkar verksmiðj-
ur fengju fiskinn fyrir ekki neitt
í verksmiðjurnar, yrði fram-
leiðslan svo dýr, að slíkur dósa-
matur yrði hvergi samkeppnis-
fær vara á erlendum markaði.
Annað hvort hafa þessir menn
ekkert vit á því, sem þeir eru að
tala um, eða að þeir vísvitandi
eru að reyna að blekkja kjós-
endur, og mun það sannara, en
hér í Vestmannaeyjum mun það
lítið stoða að þessu sinni, því
liestir verkanxenn eru í það
nánum tengslum við atvinnulíf-
ið — og margir jafnframt fram-
leiðendur sjálfir — að Jjeir sjá
vel, hvar málunum er komið, og
munu ekki láta hina stofulærðu
lciðtoga sína,, sem virðast sumir
ganga blindandi úr barnaskól-
aimm á b.ejarkontórana til að
sækja kaupið sitt, segja þeim, að
Jjað sé hvítt, sem er svart sem
bik.
til þess að koma vitinu fyrir
meiri hlutann í bæjarstjórninni.
kaupmannahópinn þar.
8. des. 1942 skrifar Sveinn
Guðmundsson hafnarnefnd
langt bréf um fiskffutningana.
Þetta bréf var ekki neinn aufxisu-
gestur sérhyggjumönnunum.
42 daga drógu þeir það að taka
brétið fyrir í hafnarnefnd. 20.
jan. 1943 er svo loks haldinn
hafnarnelndarfundur. í stað þes*
að líta við tillögu Sv. G. um
það, að bæjarsjóður taki skip á
leigu til fiskflutninga, þá sanx-
þykkja prelátarnir 100% hækk-
un á liainartolli af ísvörðum
fiski. Það er í athugun, hve
mikinn hluta þess tolls útgerðar-
menn og sjómenn voru látnir
greiða sjálfir ýmist beint eða ó-
beint. Kaupmaðurinn er vanast-
ur því, að velta sköttunum, sena
á hann kunna að vera lagðir, yf-
ir á bak viðskipta-„umarins".
Páll Þorbjarnarson var mætt-
ur á þessum umrædda hatnar-
nefndarfundi. Ekki verður ann-
að séð á íundargjörðinni en að
hann hafi verið nákvæmlega á
sama máli og sérhyggjumennirn-
ir. Hann hreyfði engu orði gegn
þeim.
Rúm blaðsins leyfir ekki
lengra mál um þetta að sinni.
Þetta er harmsaga, sem ekki
má endurtaka sig. Eyverjum er
það í sjátfsvald sett 27. janúar
hvort svo verður. Fjárhagsmál
bæjarins eru mörg og margbrot-
in. Eitt tækifærið býðst í dag, —
.ininð á morgun.
Göngtun heilhiiga til koaning
dina og K jundin vana »»g göiiil-
um flokksböndum. Málefnin
skulu ráða.
Kjósum öll B-LISTANN!
Þorsteinn Þ. Viglumlsson.
Landshafnir
og framtíð Vestmanna-
eyja
Ríkisstjórnin lagði fyrir þing
það, er nú situr, frumvarp til
laga um landshöfn við junn-
anverðan Faxaflóa.
Sósíalistaflokkurinn flytur
frumvarp um landshöfn á
Hornafirði, og Björn Kristjáns-
son alþingismaður um landshöfn
á Þórshöfn.
Er hugmyndin, að ríkið grei®1
allan kostnað við byggingu
landshafna og annist slðan starf-
rækslu þeirra.
Og uppi munu vera ráðagerð-
ir um landshafnir á enn fleíri
stöðum.
Hugmyndin um landshafnir
er að sjálfsögðu fram komin til
þess að auðvelda, að skipastóll
Framhald d 3. ífóu.