Mjölnir - 18.12.1946, Side 3

y
V
i
f
Baráttan gegn
kommúnismanum
Á f lokksþingi sósíaldemókrata
komu því miður fram raddir,
sem skýrt og umbúðalaust
heimtuðu baráttu gegn komm-
únismanum. Og þó undarlegt
sé, þá hefur það sýnt sig að
undanförnu, að viss öfl innan
flokksins hafa tekið þetta
gagnslausa og hættulega slag-
orð alvarlega og haga sér eftir
því, sem geta leyfir í samræmi
við það.
Það er því ekki ótímabært nú
— meðan þetta brjálæði hefur
enn ekki hlotið almenna út-
breiðslu — að athuga hvaða
þýðingu slagorðið: baráttan
gegn kommúnismanum, hefur
haft frá sögulegu sjónarmiði,
og hvaða þýðingu það getur
haft í framtíðinni, ef þv'í verður
enn einu sinni framfylgt.
Þá er fyrst að gera sér ljóst,
að kommúnistarnir eru ekki
aðeins fulltrúar þess, sem verka
lýðsstéttin skilur með hugtak-
inu f járhagslegt lýðræði, heldur
einnig eðlilegur, framfarasinn-
aður vinstri armur á vettvangi
flokkaskipunar hins borgarlega
lýðræðis.
Þetta þýðir með öðrum orð-
um það, að kommúnistarnir eru
framfarasinnar, sem berjast
fyrir leiðréttingum á hinu póli-
tíska lýðræði, umbótum á sviði
fjármála og félagsmála, þannig,
að hið pólitíska lýðræði vegi á
móti þeim breytingum og aflög-
unum, bæði pólitískum, efna-
hagslegum og stéttalegum, sem
orðið hafa innan ramma borg-
aralegs þjóðfélags á þeim 100
árum, sem liðin eru síðan þetta
lýðræðisform sigraði.
Að berjast á móti leiðrétt-
ingum og umbótum á formi lýð-
ræðisins og áframhaldandi þró-
un þess, að berjast móti áfram-
haldandi lýðræðisþróun innan
þjóðfélagsins, í pólitískum og
efnahagslegum skilningi, og að
reka þessa baráttu í nafni lýð-
ræðisins, er hið sama og að saga
'i sundur greinina, sem maður
situr á sjálfur, að grafa gröf,
sem maður fellur sjálfur í fyrr
eða síðar. Þetta ætti að vera
grundvallarkenning, ekki aðeins
verkalýðshreyfingarinnar, held-
ur einnig hinna borgaralegu lýð-
ræðisafla í heild.
Árin á milli styrjaldanna sýndu
það greinilega, að ekkert borg-
aralegt þjóðfélagskerfi fær
staðizt, ef baráttan gegn komm-
únistunum er rekin til hins ýtr-
asta og nær sínum rökrétta og
eðlilega árangri: Fullkominni
kúgun og undirokun kommún-
istiskra flokkssamtaka. Árin
milli styrjaldanna sýndu einnig,
að baráttan gegn kammúnistum
var það kjörorð, sem mest jók
framgang óvina lýðræðisins, og
bar þá fram til sigurs um stund-
arsakir. Undir þessu kjörorði,
sem í raun og veru dylur aðeins
baráttu afturhaldsins gegn
verkalýðnum og sósíalisman-
um, skaut nazisminn og fas-
isminn alls staðar upp höfðinu
Grein sú, er hér fer á eftir, er
eftireinnaf þingmönnum danska
kommúnistaflokksins, Martin
Nielsen. Gerir hún grein fyrir
rökum kommúnista gegn sundr-
ungarstefnu hinna „gömlu“ for-
ingja sósíaldemókrata þar í
landi. Á hún einnig erindi til
íslenzkra lesenda.
og náði fótfestu, og lét sér þá
ekki nægja að yfirbuga komm-
únistana, heldur kæfði niður öll
form og afbrigði lýðræðisins.
f Weimar-Þýzkalandi var bar-
áttan gegn kommúnismanum
sá stökkpallur, sem nazistom
nægði í baráttunni gegn lýðræð-
inu og til þess að ná hinu póli-
tíska markmiði sínu, að búa
Þýzkaland undir heimsvalda-
sinnaða árá^arstyrjöld.
í Austuri'iki var valdbeiting-
in gegn kommúnistunum for-
leikurinn að undirokun verka-
lýðshreyfingarinnar, gróður-
setningu nazismans og innrás
Hitlers.
Fyrsta verk franska aftur-
haldsins eftir styrjaldaryfirlýs-
inguna 1939 var að banna
kommúnistaflokkinn. Með þvi
var brotin leið til árása á verka-
lýðsstéttina og það lýðræði, er
stóð í vegi fyrir svikaáformum
Lavals og fylgifiska hans.
Hvað Finnlandi viðvíkur, þá
vita allir, sem nokkra þekkingu
hafa á hinni sorglegu sögu
finnsku þjóðarinnar, að aðalor-
sökin til hins pólitíska gengis
Lappó-fasismans og Hvít-Finna
var sú, að hinir svonefndu lýð-
ræðisflokkar landsins höfðu í
meira en tuttugu ár bannað
lcommúnistaflokkinn. Með því
hindruðu þeir verkalýðshreyf-
inguna í því að taka 'i tíma upp
baráttu gegn þeirri þróun, sem
leiddi til hruns fyrir alla þjóð-
ina.
Á sama hátt imá benda á hin
hálf fasistisku og alfasistisku
lönd í Austur- og Suður-Evrópu,
þar sem afturhaldinu og naz-
istiskri herforingjastétttókstað
leiða þjóðir sínar í styrjöld við
hlið Möndulveldanna. Þetta
hefði heldur ekki tekizt, ef
menn hefðu ekki kúgað og of-
sótt kommúnista þessara landa
í nafni ,,Iýðræðisins“, og á þann
hátt svift verkalýðshreyfing-
una og alþýðunni sinni eðlilegu
forystu. Þessar staðreyndir, og
margar fleiri, sanna það, að bar-
áttan gegn kommúnistunum
hefur aðeins gagnað afturhald-
inu og mun ekki gagna neinum
öðrum í framtíðinni. Þær sanna
það, að hinir svo nefndu „lýð-
ræðisflokkar“, sem vilja teka
þátt 'i slíkri baráttu eða jafnvel
hafa forystu í henni, styðja
með því afturhaldið og grafa
sér sjálfum gröf.
Það er vert að hafa þessar
staðreyndir í huga, þegar maður
virðir fyrir sér það brjálæði,
sem nú virðist hafa grigjð ýmsa
af foringjum sósíaldeimókrata
hér á landi. Það skal tekið fram,
að óbreyttir verkamenn, sem
fylgja sósíaldemókrötum að
málum, eru yfirleitt ekki sömu
skoðunar.
Kjörorð flokksþingsins virð-
ist enn fávíslegra, e'f litið er á
það, að þingið samþykkti ein-
róma stefnuályktun, er komið-
gæti til mála sem grundvöllur
nýrrar framþróunar í átt til
aukins pólitísks lýðræðis og
sós'.alisma. Sem kunnugt er um,
eru kommúnistar og sósíal-
dt'mókratar í höfuðatriðunum
sammála um hvaða stefnu skuli
haldið í viðreisnarmálunum
eftir stríðið. Að minnsta kosti
er ágreiningurinn ekki meiri en
svo, að auðvelt er að eyða hon-
um, ef vilji til samstarfs .er
fyrir hendi. En fyrst þessu er
þannig varið gengur það brjál-
semi næst, þegar sósíaldemó-
kratar lýsa nú yfir af sinni
hálfu baráttu gegn kommúnist-
um, og gera hana að kjörorði
sínu. Slík barátta hlýtur óhjá-
kvæmilega að þýða það, að
verkalýðurinn eyði í innbyrðis
baráttu þeirri orku, sem annars
yrði notuð til baráttu út á við,
gegn afturhaldsöflunum. Þetta
hefur aftur þá þýðingu, að
verkalýðsstéttin, sem er það
áhrifavald, er hefur því sögu-
lega hlutverki að gegna að hafa
hönd 'i bagga með þróun lýð-
ræðisins unz hinu fullkomnasta
lýðræði, sósíalismanum, hefur
verið náð, veiklast í gagnslausri
og þýðingarlausr iinnbyrðis bar
áttu ,til gagns og gleði fyrir
afturhaldið, sem ekki aðeins vill
kommúnismann feigan ,heldur
lýðræðið í öllum myndum þess.
Við vonum því, að sósíaldemó-
kratarnir fái vit sitt aftur, áður
en það verður of seint.
Dönsk verkalýðshreyfing
hefur í dag nauðsynlegri störf-
um að sinna en því, að standa í
innbyrðis illdeilum. Með sam-
einingu hinna sósíalistisku afla
verkalýðsstéttarinnar væru nú
fyrir hendi möguleikar til að
hefja umsköpun þjóðfélags
okkar 'i sósíalistiska átt. Þeim
möguleika imá ekki spilla með
gagnslausum deilum, sem ekki
aðeins veikla þrótt stéttar vorr-
ar, heldur orsaka einnig, að
þeir hópar manna utan hinnar
eiginlegu verkalýðsstéttar, er
hafa sömu eða svipaðra hags-
muna að gæta, og skoða verka-
lýðsstéttina að nokkru leyti sem
pólitíska forgöngusveit sína,
fælast frá henni að nýju, hverfa
að nýju'í faðm afturhaldsins og
verða að nýju fórnardýr lýð-
skrumara í þjónustu afturhald-
ins.
Á grundvelli þessara raka og
annarra, neita kommúnistar nú
alls staðar að taka þátt í þeirri
óheillastarfsemi að blása nýju
lífi að hinum óheillaríku deilum
fortíðarinnar og taka að nýju
r.*, r-
upp dauð kjörorð fortíðarinnar.
Og við ál'itum, að það sé í sam-
ræmi við vilja verkalýðsins, sem
hinn harði skóli styrjaldarinnar
kennd tvö miklsVerð atrði: I
fyrsta lagi það, að einingin er
skilyrði þess, að sigur nást, og
í öðru lagi, að verkalýðurinn
hefur því sögulega hlutverki
að g«g«ia, í krafti einingar sinn-
ar um meðul og markmið að
vera forustusveit lýðræðisins í
baráttunni fyrir fullkomnun
þess og fullnaðarsigri. Þess-
vegna hlýtur líka meginhluti
dansks verkalýðs að vera komm
únistunum sammála um það,
að það er bæði gagnlegra og
hagfelldara, að sósíaldemókrat-
ar og kommúnistar berjist sam-
einaðir gegn Knud Kristensen
og atvinnurekendum, en að
kommúnistar og sósíaldemó-
kratar rífi augun hvor úr öðr-
um!
VERTÍÐIN
(Framhald af 1. síðu)
málin á hagkvæman hátt, eins
og hann hefur sýnt í landsölu-
málunum, þá væri tilkoma þessa
frumvarps l'iklega óþörf.
Andstæðingar sósíalista, og
þó sérstaklega Alþýðublaðið og
Vísir, .hafa ráðist á atvinnu-
málaráðherra fyrir að koma
með frumvarp þetta. Vilja láta
allar aðgerðir bíða þangað til
búið sé að semja milli flokk-
anna, mynda stjórn og þess-
háttar. Búast má þó við, að
ganga þorksins bíði ekki eftir
slíkum samningum, þannig að
hægt sé að fresta vertíð þess-
vegna.
Fyrir forgöngu atvinnumála-
ráðherra tók rikissjóður fyrir
síðastliðna vertíð nákvæmlega
samskonar ábyrgð á sig gagn-
vart bátaútveginum og hrað-
frystihúsunum. Hefur það nú
sýnt sig, að þessi ábyrgð hefur
orðið algjörlega kostnaðarlaus
fyrir r'ikissjóð. Jafnvel þó slík
ábyrgð kynni að hafa einhver
útgjöld í för með sér fyrir ríkis-
sjóð í þetta skipti, má ekki hika
við að veita hana. Bátaflotinn
verður að halda áfram. Ekkert
er þó líklegra, en að ábyrgðin
reynist kostnaðarlaus fyrir
ríkissjóð aftur, að minnsta
kosti ef sæmilega er haldið á
afurðasölumálunum.
Samkvæmt hagskýrslunni
hefur það sýnt sig, að á yfir-
standand iári höfum vér flutt
mikið meira inn en út. Hafa
þessvegna gjaldeyrisinnstæður
landsmanna erlendis minnkað
talsvert á árinu. Hvar verðum
vér staddir innan skamms í
gjaldeyrismálunum, ef báta-
flotinn stöðvast? Hvar ætla
heildsalarnir þá að fá gjald-
eyrir til innflutnings síns? Báta
flotinn má alls ekki stöðvast, ef
ekki á tiltölulega fljótlega að
kom til hruns með tilheyrandi
atvinnuleysi.
Leið sú, er lagt er til, að far-
inn verði með frumvarpinu hef-
ur þegar gefist vel einu sinni
áður. Því þá ekki reyna hana
aftur? Sýni það sig hinsvegar,
að ábyrgðin ætli að reynast
kostnaðarsöm fyrir ríkissjóð,
verður að reyna að finna aðrar
leiðir, en meðan l'itið eða eljkert
hefur verið gert í afurðasölu-
málunum, er ekki hægt að
bannfæra þessa leið.
ÆFS-félagar!
Æskulýðsfylkingin lieklur
skemmtífund n.k. lnugardag kl.
9 e. h. í Suðurgötu 10.
Dagskrá nánar auglýat f göta-
auglýsingum.
Félagar! Fjölmennið og takið
með ykkur gestí og nýja félaga.
■TJÓRNIN
AFURÐAVERÐ
(Framhald af 1. síðu)
stólum hjá Kjötbúðinni lifur á
kr. 11,00 kg. og hausar á kr.
j 10,00 kg. Mun fást upp úr þessu
nálægt kr. 20,00 úr kind, ef frá
er dreginn kostnaður við að
svíða hausinn, og tjáð er mér,
að s.l. sumar hafi verið fast
verð á soðnum lambshaus kr.
20,00, og er þá létt fyrir fólk
að fylgjast með hvort ekki »r
allveruleg upphæð, sem fer í
milliliðina, sem ég endurtók, að
eru í þessu tilfelli með öllu
óþarfir. Og hver mun neita því,
að þessi verzlun beri ekki merki
þess, að um fjárgróðalöngun sá
að ræða? Þá endar þessi uim-
rædda grein með þessari hjart-
næmu umhyggju fyrir bænd-
unum, en hver alvara á bak við
liggur, munu bændur sjálfir
bezt skilja gegnum áðurnefnd
viðskipti, auk kjötviðskiptanna,
sem er hagað þannig eftir sögn
tveggja málsmetandi bænda. Á
haustin er greitt rúmlega hálft
verð, en eftirstöðvar venjulega
rétt fyrir slátrun árið eftir, og
mun það vera það bezta, því
sumir bændur muasu ekki enn
vera búnir að fá sitt frá f. á.
Er þá kjötbúðin þarna með
vaxtalaust fé bænda í allt að
einu ári í sínum rekstri og
stundum lengur. Kemur þarna
ljós, sem oftar, að vöntun á
samtökum bænda er þeim all
tilfinnanleg um þeirra hags-
munamál, því það er ekki sam-
tök, sem bændur eru ánægðir
með, að þeir fái greitt út á
kjötið sitt eins og i haust kr.
4,50 og sjá svo okkur selt
sama kjötið i sama húsinu á
sama degi fyrir kr. 10,80 og
vita svo verzlunarfyrirtækið
velt.a sínu fé í allt að ári og fá
þá uppgert með kr. 7,13, eins
og lokauppgjör var s.l. haust
fyrir árið 1945.
Að endingu vil ég vænta þsas,
að bændur megi sjálfs s'in
vegna, sem allra fyrst mynda
samtök, sem veita þeim skilyrði
til þess að fá bein sambönd við
neytendur, og lofa millib.ðnum
að vikja til hliðar, og þar með
fá sitt fé strax til ráðstöfunar.
Mun slíkt aðfarasælla eins og
hér er að farið, enda sýnir dóm-
ur, sem Kaupfélag Þingeyinga
hefur fengið nýlega, að þar er
ekki hagur hinnar vinnandi
handar settur í fremsta sæti.
Væri óskandi, að Alþingi
bregðist vel við frumvarpi
þessu, þrátt fyrir móttökur
meirihluta sjávarútvegsnefndar
á því. Málið þohr enga bið.