Fylkir - 24.11.1967, Blaðsíða 2

2
FYLKIR
Málgagn
Sjálfstæðisflokksins
Útgefandi:
Sjálfstæðisfél. Vestmannaeyja
Ritstjóri:
Sigurgeir Jónsson
Sími 1920
Auglýsingastjóri:
Bragi Ólafsson, sími 2009
Prentsmiðjan Eyrún h. f.
Qengislœkkun?
Þau tíðindi hafa nú gerzt, að
Bretar háfa fellt gengi sterlings-
pundsins. Þetta er í þriðja sinn á
þessari öld, sem þeir neyðast til
að gera þessa ráðstöfun til að halda
efnahagslífi landsins í réttum
skorðum.
Þessi gengislækkun á eftir að
hafa mikil áhrif á efnahagslíf okk-
ar íslendinga, bæði góð og ill, eft-
ir því hvernig á málin er litið.
Núverandi ríkisstjórn hefur
margoft lýst því yfir, að sam-
kvæmt stefnu hennar sé gengis-
felling ekki haldgott úrræði og
skuli aðeins til hennar grípa, ef
önnur sund eru lokuð. En málin
snúa öðruvísi í dag, eftir að Bret-
ar hafa gert þessa ráðstöfun. Það
má segja, að það sé óhjákvæmilegt
að fella gengi íslenzku krónunnar
eftir þessar síðustu aðgerðir Breta,
og má búast við því nú einhverja
næstu daga, jafnvel áður en þess-
ar línur komast á þrykk. Um nauð
syn þessa virðast allir vera sam-
mála, hvort sem er um stjórnarand
stæðinga að ræða eða aðra. Geng-
isbreytingin er óumflýjanleg. Ef
af henni verður, ber þess að gæta
að hún getur haft góð og varanleg
áhrif til styrktar útflutningsat-
vinnuvegum okkar, ef vel er á mál
um haldið. Hins vegar verður einn-
ig að gæta þess, að ahrif hennar
eyðist ekki og fari algerlega út í
sandinn með of örum kaupgjalds-
og verðl.hækkunum. Um þetta at-
riði verða allir að sameinast, svo
að vel geti farið og ekki verði beint
tap á breytingunni.
Enn er ekki að fullu unnt að
sjá, hvaða meginbreytingum geng-
isfelling kann að valda, enda ekki
ráðið, hve mikil hún verður, þegar
þetta er skrifað, en vonandi er þó
að við berum gæfu til að notfæra
okkur þann hag, sem fylgir henni.
Herör upp skorin.
Lækkun á selskinnum.
Það eru fleiri dýraverndunarfé-
lög en hið íslenzka, sem láta Ijós
sitt skína um þessar mundir. Dýra
verndunarfélög úti um heim hafa
nú hafið hina mestu herferð gegn
seladrápi, og hefur sú herferð bor-
ið þann árangur ,að selskinn hafa
fallið gífurlega í verði, og nem-
ur lækkunin allt af þreföldu því
verði, sem hægt var að fá fyrir
skinnin áður fyrr.
Sögusagnir um illa
meðferð.
Tilefnið er sögusagnir, sem,
spunnust um ómanúðlega meðferð
selveiðimanna á kópum, sem þeir
veiddu. Var sagt, að þeir hefðu
flegið kópana lifandi og ekki einu
sinni hirt um að aflífa þá eftir
meðferðina, heldur látið þeim
blæða út eins og þeir voru á sig
komnir.
Ljótt er að heyra, ef satt er, en
heldur þykir mér þó ótrúlegt að
þetta hafi við rök að styðjast, til
þess er sagan heldur ótrúleg. í
fyrsta lagi mun vera heldur erfift
að handsama kópana lifandi, svo
um nokkurt magn sé að ræða, og
einnig hafa kunnugir sagt mér, að
eríitt myndi að flá dýrin lifandi
þó svo að út í slíkt væri farið. Er
því trúlegast talið, að hér sé um
lyg; sögu að ræða, sem ekki haf:
við rök að styðjast.
En dýraverndunarfélög margra
landa notuðu sögurnar sem til-
hald til herferðar gegn seiadrápi
og yfirleitt öllu drápi, og heíur
orðið vel ágengt, svo sem áður er
sagt. Kerlingar í Bretlandi urðu
margar hverjar uppfullar af móð-
ursýki, rifu fram alla sína pelsa,
ruku með þá út á götur og torg,
þar sem þær brenndu þeim með
þeim ummælum, að aldrei skyJdu
þær hér eftir klæðast slíku.
Refir og minkar
friðaðir.
Þá hafa mörg dýraverndunarfé-
lög lagzt algerlega gegn aflífun
dýra, og fordæmt minka og refa-
dráp og skorað á kvenfólk að klæð
ast ekki skinnum þessara dýra eða
þá skinnavöru yfirleitt. Hvað seg-
ir íslenzka félagið um það? Á
kannske að hætta tilraunum til út-
rýmingar þessum dýrum hér á
landi?
Svo virðist, ef orð þessara post-
ula halda áfram að hafa áhrif, að
eingöngu verði hér eftir farið að
klæðast fötum, sem rekja má efn-
islega til jurtaríkisins, og sennilega
má kvenfólk þá áður en langt um
líður fara að dæmi formóður okk-
ar og grípa til fíkjublaðsins.
Hvað matvöru snertir, verðum
við líka brátt að fara að temja okk
ur náttúrulækningafélagafræði, því
að varla samrýmist það boðskapn-
um að leggja sér til munns kjöt
af dýrum, þar sem auðvitað þarf
af aflífa þau til þess.
Listmólari og laxadróp.
Fram til þessa hefur Dýravernd-
unarfélag íslands ekki gengið svo
langt í umvöndunum sínum og hér
hefur verið greint frá. En fyrir
nokkrum dögum kvaddi sér hljóðs
í Morgunblaðinu þjóðkunnur list-
málari, sem um leið er tónskáld
og lýsti vandlætingu sinni yfir lax-
veiðimönnum, sem hefðu ánægju
af því að drepa saklausan laxinn.
Spurði hann að lokum, hvernig
þeim myndi þykja það að eiga von
Eftirfarandi grein birtist í blað-
inu íslendingi, sem gefið er út á
Akureyri, núna nýlega, og þar sem
hún á fullt erindi til allra íslend-
inga, tökum við okkur það bessa-
leyfi að birta hana hér.
Á landræmu handan við Sovét-
rikin og Kína berast Víetnamar á
banaspjótum með stuðningi mestu
hervelda heimsins. Þetta er 30
milljóna þjóð, um 1% af íbúum
heimsins, sem skiptist í því sem
næst helminga um lýðræði og ein-
ræði. Þanni.g hefur það verið í
rúm 13 ár, en baráttan hefur farið
vaxandi og harðnandi. Undanfarið
hefur skæruhernaðurinn á báða
bóga verið óslitinn. Menn hafa ver-
ið brytjaðir niður í spað í ógnar-
legum loftárásum. Nýir eru sendir
á vígvöllinn í þeirra stað. En
hvorki gengur né rekur.
Hér er á-ferðinni örlítið sýnis-
horn af styrjaldarbrjálæðinu, sem
virðist vera óupprætanlegt. Þetta
er sannkallað brjálæði.
Það er hvorki staður né stund,
til þess að við íslendingar getum
dæmt um það, hvor er sökunaut-
urinn í þessari styrjöld innan landa
mæra Víetnam. Enda skiptir það
minnstu máli. Hernaðurinn er for-
dæmanlegur í alla staði, hver svo
á að verða kokkræktur á göngu
um Austurstræti einn góðan veð-
urdag.
Lístmálarinn var bara ekki nógu
stórtækur í dómi sínum. Af hverju
tók hann ekki frekar síldveiðisjó-
menn og allt það feiknamagn, er
þeir veiða og drepa af blásaklausri
síld. Ef listmálarinn mætti ráða,
yrðu allar fiskveiðar líklega stöðv-
aðar og sjómenn sendir til túnslátt-
ar eða skrifstofustarfa, þar sem
þeir þyrftu ekki að deyða saklaus-
an fisk, heldur gætu unnið að
mannúðlegri störfum.
Hvað er næst?
Hvert næsta verkefni dýravernd-
unarfélaga heimsins verður, er
ekki að fullu ljóst, en ekki er ó-
trúlegt, að það verði herferð gegn
útrýmingu á rottum og öðrum
meindýrum, þar sem það getur
tæplega samrýmzt nútímamannin-
um og menningu hans að ráðast að
svo litlum og veikburða dýrum.
Mikið verður nú gaman að lifa
þegar þetta bræðralag manna og
dýra verður að lokum fullkomnað.
S. J.
sem í hlut á. Siðferðislega hlýtur
það að stinga dýpst í okkar augu,
þegar bandamenn okkar um lýð-
ræði og friðsamlega sambúð leggja
sig niður við þessa iðju. Slíkt get-
um við ekki afsakað með góðri
samvizku, enda þarflaust.
Okkar hlutverk í þessu efni er
því eitt, að veita hvers konar frið-
arumleitunum brautargengi, eins
og við erum menn til, og þá fyrst
og fremst að standa fast á því, að
bandalagsþjóðir okkar hætti þess-
um hildarleik. Annað er bein van-
virða við yfirlýsta stefnu okkar í
utanríkismálum og innræti okkar
íslendinga.
Vondar fréttir.
Það er ananr handleggur þessa
máls, sem snertir okkur fslendinga
nánar í daglegu lífi, en þar er átt
við óstöðvandi fréttaflóð í útvarpi
og dagblöðum af þessum stað-
bundna skæruhernaði þarna í Ví-
etnam.
Vissulega er þetta alvörumál,
eins og þegar hefur verið vikið að.
En fyrr má nú rota en dauðrota.
Og það er með öllu óþarft og nán-
ast til einskis að þylja yfir þjóð-
inni bardagalýsingarnar niður í
smáatriði. Okkur kemur styrjöldin
Framhald á 4. síðu.