Fylkir - 25.06.1977, Blaðsíða 2

2
FYLKIR
0<X?tX?(X?<^?tt?a?^?íX?,^?|X>(X>(X>(X>QCQCQCQCQCQCQCQCQCQCQCQCQOQCQCQC<^QCQCQCQCQCQCQCQCQCQCQOQOQO
oooðooQðuðtiooðl)Ooðoooooc3oouooODOo£«ooí»flOðoönnniT>n()flnt»OQOOf*i(jrii»i™inrif*innnníIifnf«ií>i(»>f»»
æ
æ
æ
æ
æ
æ
æ
æ
æ
æ
æ
æ
Ritstj^rj Abyrgðarmaður:
Björn Guðmundsson.
Afgreiðsla
og
auglýsingar:
Símar 1344 og 1129.
tJtgefandi:
Sjálfstæðisfélögin
í Vestmannaeyjum;
æ
PEBNTSMIÐJAN EYRUN HF. 88
QQQPQPQQQ0QpQ0^QBraQOQDQ0QBQeQeQOQeQOQOQPQOQCfl{irmJUmi‘)|X’QOtpq?qLMX>lil<lQI?QPQeQCrQP^7QP|Zrg?|JO
wooiluðoðuðuOocuuoðoðuooðDOOWWwajwoðuowuaQuðOooflðnliðððnðnðoðuðawKiwfnwðgoaðliðnðn
YFIRVINNUBANNIÐ
Pað vopnið sem verkalýðsforystan beitti hvað mest
í nýliðinni kaupdeilu var svokallað yfirvinnubann. Ekki
er vafi á að bann þetta olli verulegum óþægindum og
tjóni og þá sérstaklega í útgerð og fiskvinnslu.
Eins og nú er háttað fyrirkomulagi og/eða skipulagi
í fyrrgreindum atvinnugreinum virðist vera óhjákvæmi-
legt að vinna meira og minna í eftir- og næturvinnu,
og menn virðast hafa bókað, að öðruvísi væri ekki hægt
aö hafa þetta.
Þessi skoðun kann að eiga nokkurn rétt á sér, þegar
haft er í huga, að þorskur syndir þegjandi í ála. Afla-
brögð hafa löngum verið sveiflukennd, eina stundina
berst mikið að, aðra lítið. Af þessu leiðir, að ekki er á
vísan að róa, og þegar að aflabrögð eru góð, verður að
grípa til þess að lengja vinnutímann og vinna eftir- og
næturvinnu.
Þrátt fyrir þetta verður ekki framhjá því gengið, að
þessi háttur er langt frá því að vera góður. Látum vera,
þótt að unnin sé eftirvinna frá kl. 5—7, þegar mikið
berst að af afla, svo sem á vetrarvertíð, en fram yfir
það er ótækt. Nætur- og helgidagavinna hlýtur að heyra
fortíðinni til. Við verðum að reyna að finna leið út úr
úr þessum ógöngum. Það er ekki hægt að ætlast til þess
að fólk vinni langtímum saman í nætur- og helgidaga-
vinnu. Vakni og sofni frá fiskkösinni.
En hvað er þá til varnar vorum sóma. Aflabrögð eru
misgóð, svo sem fyrr er sagt, og þegar aflinn er kominn
að landi, er alltaf nauðsynlegt að koma honum sem fyrst
í verkun. Til þess að ná þessu öllu heim og saman,
verða menn að fara að veltá fyrir sér öðrum leiðum,
reyna að breyta til. Það hlýtur að vera hægt. Það eru
til fleiri fiskveiðiþjóðir en íslendingar, og ekki hefur
heyrst annað en að þær komi öllu í lóg án teljandi yfir-
vinnu. Ég held, að við verðum að fara að leiða hugann
að því, hvernig þetta má verða hjá okkur. Er þá auð-
vitað fyrst fyrir, að koma á einhverri eða einhverjum
skipulagsbreytingum. Kemur þar efalaust margt til. —
Margt kemur upp í hugann, svo sem endurbætur á fisk-
geymslum í landi, stjórnun á aðstreymi aflans, svo að
eitthvað sé nefnt. Og því þá ekki að minnast á vakta-
vinnu í þessu sambandi? Ekki er því að leyna, að þegar
vaktavinna í fiskvinnslustöðvunum hefur borið á góma,
hafa mjög margir fundið henni allt til foráttu og talið
að ekki væri hægt að koma henni á. En er það nú alveg
víst? Það kunna að vera ýmis vandkvæði í sambandi
við vaktavinnufyrirkomulagið, en með góðum vilja hlýt-
ur að vera hægt að komast hjá mestu vanköntunum.
Ef nýta á aflagetu fiskiskipanna, fjármagn og af-
kastagetu fiskvinnslustöðvanna, verður annað að koma
til heldur en eilíf eftirvinna, og að ekki sé nú talað um
nætur- og helgidagavinnu. Sú aðferð er ekki mannleg,
dýr og skilar ekki því sem til er kostað.
Björn Guðmundsson.
350 ára ártíð
Framhald af 1. síðu.
fárra eftirlifandi ábúenda þar,
en að Kirkjubæ bjó Pétur
nærri því hálfa öld, ákvað ég
að senda þessar línur.
Pétur var mér hjartanlega
sammála; honum fannst eins
og undirrituðum, að ekki færi
vel á því, að endurreisa minn-
isvarðann inn á hrauninu nýja.
Ég held, að minnisvarðinn
myndi hvergi sóma sér betur
en innt á lóð Landakirkju, við
hlið þess musteris, þar sem
Vestmannaeyingar hafa nú í
hartnær tvær aldir komið sam
an á gleði- og sorgarstundum.
Vestan við kirkjuna blasir
við minnisvarði um þá mörgu,
sem aldrei sneru aftur í lífs-
baráttunni hörðu við Ægi og
fjöll, baráttu, sem mun áfram
halda meðan Eyjarnar eru
byggðar.
Mér fyndist vel við eiga, að
legsteinninn yrði sunnan við
kirkjuna, til hægri, þegar geng
ið er til kirkju frá suðurhliði,
til þess að hann skyggði ekki
á minnismerkið um drukknaða
og hrapaða í björgum og þá
er hafa farist í flugslysum.
Á bakhlið legsteinsins verð-
ur að vera vegleg koparplata,
sem greini frá sögu eldgossins
og sögu Kirkjubæjar, en þar
var eitt elsta byggt ból á
Heimaey fri fornu fari. Kirkju
staður frá 1269—1573, en áfram
prestssetur allt til ársins 1837,
og er talið, að þar hafi setið 18
prestar, en bænahús stóð á
Kirkjubæ fram undir síðustu
aldamót.
Þessi merkilegi legsteinn,
sem bjargað var á síðustu
sem bjargað var á síðustu
stundu undan jarðeldi og
hrauni, er þá um leið minnis-
varði um þessa tvo mestu ógn
aratburði í sögu Eyjanna —
Tyrkjaránið 1627 og eldgosið
1973, en í stuttu máli mætti á
umræddri plötu geta um fjölda
eyðilagðra húsa, hve lengi eld-
gosið stóð o. s. frv.
Ég tel, að steinninn myndi
sóma sér þarna vel í leið veg-
farenda, ferðamanna og heima
manna, er þeir ganga til kirkju
sinnar.
Staðsetning legsteins Jóns
Þorsteinssonar píslarvotts inni
á — Kirkjubæjarhrauni — (má
segja það?) finnst mér minna
á þá aðferð, að bauja ætti
niður hvar einstök skip hefðu
farist og setja þar minningar-
spjald.
Og í sambandi við þá aðferð
að reisa minnisvarðann inni á
hraunnu, þá er mjög mikð á-
litamál, hvort ekki sé um
náttúruspjöll að ræða, því að
þó að mér persónulegá, finn-
ist sjálft hraunið aldrei öðru-
vísi en ljótt og ógnþrungið, þá
er það óneitanlega náttúruund-
ur, og er fram líða stundir
mikilsvert að raska þar sem
minnstu; einkum þar sem
hraunið er hvað stórbrotnast,
en einmitt þar undir, held ég,
að Kirkjubæir hafi verið. —
Nóg er samt gert að því að
spilla náttúru og útliti eyjanna.
Og í sambandi við ofan-
greint — þá er spurning —
hverju máli skiptir, hvort
Kirkjubæir voru undir þessum
steini eða öðrum, það er að-
eins landafræði. Við vitum, að
undir hrauni og eldfjalli eru
gróin tún og eitthvað um 400
hús, lítil og smekkleg spjöld,
er segðu til, hvar Kirkjubæir
voru, Vilborgarstaðir, Leiða-
varðan og nokkur fleiri gömul
kennileiti myndu að sjálfsögðu
ekki skaða neitt, en bygging
minnisvarða inni á sjálfu
eldhrauninu er allt of tilbúiö
og „óekta“.
Um leið og ég lýk þessum
línum, get ég ekki látið hjá
líða, að geta þess, hvað mér
finnst hafa tekist vel til um
staðarval á — Öldu aldanna —.
Á nokkuð betra við, þegar bor-
ið er til moldar, en ganga fram
hjá þessu fagra og táknræna
listaverki?
En ég er jafnframt sammála
vini mínum Jóni á Gjábakka o.
fl., að nauðsynlegt er að lag-
færa stallinn undir listaverk-
inu. Þessi mikli hraunstöpull
ber það ofurliði.
Með bestu kveðju til allra
- Vestmannaeyinga.
Guðjón Ármann Eyjóifsson.
00 QC 00 QC QO QO QO 00 00 QO 00 00 00 00 00 00 00 00 00 00 00 W (X? m QO 00 00 <& ^ ^ CX? ti? CO O? O? O? &>
<X> <X) <Xi ^ <Xi ðo ðO ðO ÖG ðo oO ðö ðo <3B ðT) ðc> oö ðO ðB ðo ðTS flPi iTS <TS fln ðrS oo ðo ?TS ?TS ?TS flPS flfS <*TS iTS ??S fltS ?TS ðK ?T\ ?TSJ
88
88
88
88
88
88
88
88
98
88
88
88
88
88
88
88
88
x
ÞAKKARÁVARP
Kæru vinir, frændur, gamlir góðir nágrannar
og félagar í S. S. „Verðandi":
Hugheilar þakkir færi ég ykkur öllum fyrir
hlýjar kveðjur og heillaóskir í tilefni 80 ára
afmælis míns, 22. maí.
Ég óska ykkur öllum og Eyjunum mínum
kæru allra heilla og Guðs hlessunar á kom-
andi tímum.
Með kærri kveðju.
Eyjólfur Gíslason frá Bessastöðum.
æ
88
88
88
88
88
88
88
88
86
86
86
æ
æ
æ
æ
æ
æ
æ
æ