Ný vikutíðindi - 25.01.1974, Blaðsíða 6

6
NÝ mWÍÐfNDI
ans sótbölvuðu og drukku sig
fulla. Butler sjálfur var fok-
reiður, því að hann hafði gert
sér vonir um, að sér yrði boð-
ið að horfa á þessa einstæðu
fegurðarsýningu, þótt hann
væri kvæntur maður.
— ★ —
VERKFRÆÐINGUR að nafni
Hector Delacroix, er leit á
Henriettu Carlmont sem ást-
mey sína, hafði lengi verið
þunglyndur vegna þess að hún
neitaði honum um aðgang að
svefnstofu sinni. Og nú, er
hann heyrði um þessa ákvörð-
un hennar, gekk hann alger-
lega af vitinu.
Að kvöldi 3. ágúst, réttum
sólarhring fyrir dansleikinn,
gekk Delacroix til Henriettu,
er hún var að stíga upp í vagn
sinn fyrir utan Vireau-leikhús-
ið, og hvíslaði einhverju að
henni, sem enginn heyrði. Hún
hristi höfuðið með þrjózku-
svip.
Greip hann þá hníf úr belti
sínu og rak hann í háls ung-
frú Carlmont. Síðan dró hann
blóðugan hnífinn úr sárinu og
rak hann í brjóst sitt, og féll
dauður yfir kjöltu hennar í
vagninum. Þetta morð og
sjálfsmorð vakti meiri reiði
borgarbúa en nokkur annar
atburður, síðan verkfallið
hófst. Alls staðar heyrðist
hróópað:
„Hengið Butler! Hann er
hinn raunverulegi morðingi!"
Stúlkur Emmu Johnsons
hengdu hræðu úr strái af Butl-
er á húsþaki hennar. Flokkur
norðanhermanna kom og skar
hana niður.
— ★ —
Kynblendingsstúlkurnar
héldu dansleikinijr kvöldið eft-
ir, til heiðurs Henriettu, til
marks um fyrirlitningu sína á
Butler og öllum karlmönnum.
Margir spáðu, að koma myndi
til blóðsúthellinga, og sú varð
einnig raunin á.
Fyrir utan Salle d’Orleans
safnaðist saman múgur reiðra
karlmanna. Margir voru
drukknir. Þeir hrópuðu ókvæð-
isorð og köstuðu fúleggjum og
skemmdum ávöxtum í glugg-
ana. Innan úr húsinu heyrðust
danslög hljómsveitarinnar, sem
mynduð var af svörtum þræl-
um. Stúlkurnar dönsuðu hver
við aðra, og dregið var fyrir
alla glugga.
„Náum í þær,“ æpti drukk-
inn hafnarverkamaður. „Lát-
um þessar blökkustelpur ekki
vera að gera sig stórar. Til
fjandans með allt verkfall."
Jafnvel nokkrir vel klæddir
hefðarmenn slóust í lið með
óþjóðalýðnum, er hann réðist
að húsinu. En þeirra biðu ó-
væntar móttökur.
Dyrnar voru opnaðar upp á
gátt, og átta samkvæmisklædd-
ar konur skutu beint á hóp-
inn af rifflum og skammbyss-
um. Þrír menn biðu bana og
sex særðust. Þegar þeir, sem
aftar voru i mannfjöldanum,
ýttu hinUm fram, hætti hljóðr
færaleikurinn, og 130 stúlkur,
þær fegurstu í öllum suður-
ríkjunum að allra áliti, þustu
út um dyrnar og lögðu til orr-
ustu við ofbeldismennina. Þær
réðust á þá með hattaprjón-
um, stólum, rakhnífum, nögl-
um og tönnum, æpandi og
öskrandi, og skeyttu ekkert um
kjóla sína. Lagleg 19 ára stúlka
rak búrhníf í kvið eins hafn-
arrónans og sneri honum þang-
að til innyflin féllu út. Nokkr-
ar stúlknanna tróðust undir, en
stallsystur þeirra hægðu ekki
á sókninni, heldur stigu yfir
þær til að lemja, skjóta, klóra
og stinga hafnarrónana, her-
mennina og alla heiðvirða
borgara, sem orðnir voru hálf-
brjálaðir af kvenmannsleysi.
Loks kom skotliðaflokkur
með litla fallbyssu og skaut
nokkrum aðvörunarskotum yf-
ir hópinn. Eitt skotið hæfði
reykháfinn á Salle d’Orleans,
svo að hann hrundi yfir um-
sátursmennina. Þar hJutu fjór-
ir menn höfuðkúpubrot.
Þegar hér var komið, kast-
aði fáviti nokkur logandi
druslu inn í húsið. Kviknaði
þegar í gluggatjöldunum, og
brátt stóð samkomusalurinn í
björtu báli. Kynblendingsstúlk-
urnar og hljómlistarmennirnir
ruddust út um dyr og glugga,
en nokkrar stúlknanna komust
ekki út vegna þrengslanna og
urðu eldinum að bráð.
Þegar tölur voru birtar um
mannfallið, varð borgin, þjóðin
og allur heimurinn skelfingu
lostin. Átta karlmenn voru
dauðir eða alvarlega særðir, og
20 stúlkur höfðu brunnið inni.
Gleðikvennaverkfallið hafði
náð hámarki, og borgin stóð á
öndinni og beið eftir næsta
leik . . .
— ★ —
STJÓRNIN í Washington gat
nú ekki lengur lokað augun-
um fyrir hinum hræðilegu af-
leiðingum, sem heimska Butl-
ers og tilskipun nr.' 28 höfðu
haft. Þann 7. ágúst, 1862, var
hershöfðinginn ley^tur frá
störfum og kallaður heim —
forríkur, en fullur beiskju í
garð kvenanna í New Orleans,
sem höfðu sigrað hann að lok-
um. '
Maggie Thompson boðaði til
síðasta fjöldafundar síns. Á
annað þúsund konur með sorg-
arslæður vegna látnu kyn-
blendingsstúlknanna, hlustuðu
á hana tilkynna:
„Verkfallinu er lokið! Til
vinnu eins og venjulega, stúlk-
ur. Og þökk fyrir samvinn-
una.“
Þegjandi, án neinna sigur-
ópa, tóku þær niður spjöld sín,
fána og veifur og opnuðu
dyrnar fyrir viðskiptavinum
sínum sama kvöldið. Hermenn
og borgarar í New Orleans
rökuðu sig, fóru í hreinar
skyrtur, stungu peningum í
vasann og fóru aftur út á lífið.
Öllum létti. Menn bægðu
beiskjunni og hatrinu frá huga
sínum ásamt minningunni um
tilskipun nr. 28. New Orleans
var aftur New Orleans. □
« Sport
Framhald af bls. 8.
Skapráður knatt-
spyrnumaður
Hinn 24 ára gamli knatt-
spyrnumaður í meistaraflókki,
Werner Fahrion í Wúrtem-
berg, veitti einum mótherja
sínum heljarþungt kjaftshögg,
þeim. Það varð að bera mann-
inn út af vellinum, og hann
þurfti að vera undir læknis-
hendi í mánaðartíma á eftir.
Fahrion var dæmdur í hálfs
árs keppnisbann.
En á fyrsta kappleik, sem
hann lék, eftir að banntíminn
var útrunninn, tók ekki betra
við. Honum sinnaðist svo við
dómarann að hann réðist á
hann með hnúum og hnef-
um! En þá var öllum nóg boð-
ið, og hann var dæmdur í
ævilangt keppnisbann.
Það merkilega er, að Fahri-
on er sjálfur dómari. Hann er
kvæntur, og til þess að hann
þyrfti ekki að leggja fótbolta-
skóna alveg á hilluna, hefur
félag hans ráðið hann sem
þjálfara fyrir unglingaliðið.
Skiíjanlegt
Þegar hjólreiðakappinn An-
agnostopoulos gafst upp við
að hjóla „krinkum Frakk-
land“, fékk hann þakkarbréf
frá vélsetjurunum við stórt
franskt dagblað.
Milljarður fyrir
sjónvarpsréttindi
Gífurlegur áhugi er nú á
vetrarólympíuleikunum 1976.
Bandaríska sjónvarpsstöðin
ABC keypti nýlega einkarétt-
indin á sjónvarpssendingum
frá þeim um víða veröld fyrir
næstum milljarð kr., reiknað í
íslenzkri mynt.
Annars berast þær fregnir
frá New York, að amerískir
íþróttaþjálfarar hafi mótmælt
því, að sumarólympíuleikirnír
fari fram í Moskvu 1980. Áúk'
þess hafa ítalskir olympíusig-
urvegarar gagnrýnt, að leik-
irnir skuli haldnir í Moskvu.
Einstakt met
Argentíski knattspyrnumað-
urinn Pedro Berenguero hefur
orðið frægur á alveg einstak-
an hátt. Hann á sem sé argen-
tínskt met í sjálfsmörkum. Á
síðasta ári tókst honum að
„læða“ boltanum 11 sinnum 1
netið hjá markmanni síns eig-
in félags!
í fyrsta skipti
Árið 1906 tók kvennmaður
í fyrsta skipti þátt í bílakapp-
akstri. Þetta var í Englandi,
og konan hét Muriel Thomp-
son.
Hún var raunar ekki slakari
en það, að hún varð sigurveg-
ari í keppninni.
• Bréfabunkinn
Framhald af bls. 1.
farið! Og vitaskuld er snæris-
spottinn ekki undanskilinn!!
Slys henda alltaf með ýmsu
móti, og það er hægt áð fara
ýmsar leiðir til þess að reyna
að fyrirbyggja þau, án ofbeld-
isaðferða.
Borgari.“
Þessa skoðun teljum við eiga
fullan rétt á sér og látum hana
því koma hér fram athuga-
scmdalaust.
Frumstæð
hvítölsverzlun
„Það er hörmuleg þróun hjá
Ölgerðinni Agli Skallagríms-
syni, að það skyldi þurfa að
skammta 10 lítra af hvítöli á
mann fyrir hátíðar, og ekki
nóg með það, heldur var af-
greiðslan slík, að maður, sem
fór að sækja skammtinn, hélt
sig vera kominn inn í kram-
búð af verri endanum frá því
fyrir áratugum síðan.
Þarna var biðröð í grimmd-
arfrosti hjá gjaldkera og önn-
ur biðröð í öðrum eins gaddi
meðan tappað var á kútana.
Ölkær.“
Bréfritarinn lét að sjálfsögðu
nafn sitt fylgja, sem hann ósk-
aði að ekki yrði birt, svo við
leynum því vitanlega, því það
er ófrávíkjanleg regla. En við
þekkjum hann og efumst ekki
um að hann fer með rétt mál.
En við gerum það að tillögu
okkar, að hvítöl fáist í mörg-
um brúsastærðum í öllum mat-
vöruverzlunum a. m. k. fyrir
næstu jól.
Bjórkassinn á 2500 kr.
„Fyrir hátíðir bað fólk úti á
landi mig að kaupa fyrir sig
rauðvín til jólanna. Beiðnin
kom rétt fyrir Þorláksmessu,
og þar sem ég er lítt hneigður
fyrir að standa í biðröðum eða
þeim troðningi, sem ávallt er
í vínbúðum hér fyrir stórhátíð-
ir, bjargaði ég málunum á ann-
an hátt.
Ég keypti kassa af alvöru-
bjór á svörtum markaði.
Og hvað haldið þið að hann
hafi kostað?
...Eipa,!! Jítlar , 250,0 krónur.
Hvað um löglegan almenni-
legan íslenzkan bjór?
Frjálslyntlur.“
Þetta með alvörubjórinn ís-
lcnzka er orðið aðka.llandi al-
vörumál.
Hví sefur Alþingi?
Er Pétur sjómaður búinn að
gefast upp?
Ábyrgð sérfræðinga
„Það er kominn tími til —
og raunar lágmarkskrafa — að
þeir verði sóttir til saka, sem
sekir eru um rafmagnsskortinn
og þær truflanir, sem sífelldar
rafmagnstruflanir valda.
Byggðar eru stórvirkjanir
hver á fætur annarri, en ekk-
ert dugar. Þetta er dálítið
kúnstugt system — sannkölluð
hringavitleysa.
Hvað skyldi t. d. Álverið í
Straumsvík hafa tapað mörg-
um milljónum á þessum raf-
magnsbilunum?
Rafmagnsnotandi.“
Þetta er mál, sem er þcss
vert að vekja athygli á. A'uð-
vitað eiga allir að vera ábyrgir
gerða sinna, ekki sízt þeir próf-
lærðu sérfræðingar, sem vegna
mistaka valda öðrum tjóni,
hvað sem fræðingurinn heitir
og á hvaða sviði, sem hann er.
Nýjung í slysavarnamáhim
„Nauðsynlegt er að stokka
upp slysavarna- og björgunar-
klíkufélög okkar. Hvaða vit er
í því að allir þessir söfnuðir,
eins og Flugbjörgunarsveitin,
Hjálparsveit skáta o. s. frv.
skuli ekki vera deildir undir
einni yfirstjórn — og þá sjálf-
sagt Slysavarnafélags íslands?
Vonandi koma t. d. að eirt-
hverju gagni þau tæki, sem
nýlega eru komin til landsins
og eru ætluð ti'l að fletta bíl
flökum utan af þeim, sem eru
klemmdir inni í þeim. En til
þess þarf að vera fulikomin
samvinna allra björgunaraðila.
Óli óheppni.“
Sjálfsagt hefur þú rétt að
mæla, þótt ekki tökum við
undir hin stóru orð þín.
Slík tæki þyrftu auðvitað að
vera til víða um land, þvi ið'U-
lega — og jafnvel nú nýlega
— kemur það fyrir, að stór-
slasaðir menn eru klemmdir
inni í illa förnum bíl, eftir að
árekstur hefur orðið, og að erf-
itt reynist að losa þá. Má nærri
geta um líðan þeirra í því
ástandi.
Öfrómleiki
„Hjá milljónaþjóðum, eins
og t. d. Vestur-Þýzkalandi, eru
kirkjur opnar alla sunnudaga
og helga daga, án þess að
nokkur vörður sé þar hafður.
Þar eru samskotabaukar, eða
gjafabaukar, sem þjófar sneiða
algerlega hjá — nema þá til
að gefa í þá.
Hér á landi er á þessu hafð-
ur annar háttur. Ef kirkja yrði
skilin eftir opin og vörzlulaus,
yrði stolið úr henni öllu laus-
legu — jafnvel á jólunum.
Það er líka fjandi hart, að
ekki skuli mega skilja eftir ó-
læstan benzíntank yfir nótt,
'því viðbúið er að hann sé tóm-
ur að morgni — og það á
sjálfum jólunum.
Austurbæingur.“
Það er rétt, sem þú segir.
Stolið hefur verið úr sam-
skotahaukum í íslenzkum
kirkjum, þótt furðulegt kunni
að virðast. Einnig hefur iðu-
Iega verið stolið benzíni af bíl-
um að næturlagi, sem kannske
hefur verið ill nauðsyn, þar til
fyrir nokkru að olíufélögin
fóru áð hafa benzínsjálfsölu
við Umferðamiðstöðina.
Ófrómleikinn ríður samt
ekki við einteyming.
Skemmtilegra
sjónvarpsefni
„Sjónvarpið er orðið svo frá-
munalega leiðinlegt, að undan-
tekning er ef horfandi er á
einhvern dagskrárlið þess. Það
væri aumara ef maður gæti
ekki notið útsendinga varnar-
liðssjónvarpsins, með sinni fjöl-
breyttu og skemmtilegu dag-
skrá, en sem betur fer tekst
mér að ná útsendingu þess
sæmilega.
Það er annars furðulegt, að
fólk skuli sætta sið við þann
austræna fjósalýð, sem hér
virðist ráða lögum og lofum
nú á tímum og stefna að vasa-
pelafylliríi á öllum sviðum.
Assa.“
Já, fólkið hefur viljað leiki
frá alda öðli og sættir sig ekki
við að lifa á brauðinu einu
saman.
Það er að vísu Iofsvert að
beita fjölmiðlum til mennta og
þroskunar — sé það ekki gert
með áróð'ur fyrir vissar stjórn-
málastefnur í bakhöndinni eins
og nú er í sjónvarpi og út-
varpi. En hætt er við að fólk
skrúfi fyrir svo einhliða efnl
rifna og blóðuga samkvæmis- [þegar dómarinn sneri baki við