Unga Ísland - 01.01.1920, Blaðsíða 6

4
UNGA tSLAND
cFt/rsÍti sporin.
Nú er eg að leggja’ út á lífsins braut,
eg tít livergi neina sorg né þraut.
Hjá mönunu í grœnni gróðurlaut
er gaman að leika á vorin.
Halla sér blilt við hennar skaut;
af lienni að lœra sporin.
Eg gei sami ekki’ enn þá gengið ein
þótt galan mín virðist svo slélt og bein,
og systir og mamma sérhvern stein
af svœðinu frá mér tíni.
Og sólin btessuð svo heið og hrein
á himninum bláa skíni.
En lwar skyldi’ hún liggja leiðin mín
i lífinu, er bernskan fagra dvín,
og lieimurinn kallar, eg komi til sín
og kveðji þau, fögru vorin.
Pá sakna eg máske mamma, þín,
sem mér kendir fyrstu sporin.
J. G.