Unga Ísland - 01.06.1933, Blaðsíða 7

UNGA ÍSLAND
83
og reyndi að komast undan. En það
stóð þegar stór hópur af fólki í kring-
um þau. Einn greip fyrir hálsinn á
honum, annar rak hnéð fyrir brjóstið
á honum, svo að hann féll. Og þar
sem hann lá á steinstéttinni, dundu
á honum skammimar og höggin.
Þessu lauk með því að fólkið dró
hann sigri hrósandi á lögreglustöð-
ina og afhenti hann varðsveitinni.
„Gerið þér svo vel! Vér höfum
þann heiður að afhenda yður ungan
glæpamann. Hann hefir stolið epla-
kökunum hennar þarna. Það hefir
hann gert!“ hrópaði það.
Yfirlögregluþjónninn átti annríkt.
Það var meira en nóg að gera þessa
stundina við önnur mál, svo að í stað
þess að huga nánar að drengnum, gaf
hann 'skipun um að loka Pétur inni í
klefa.
Það var gert. Og nú sat hann þar.
Þarna inni í klefanum sat nú Pétur
hreyfingarlaus á gömlum, fúnum
bekkgarmi, og starði sífellt upp í
gluggakistuna, sem var varin með
járngrindum, eins og gerist í fanga-
húsum. Út í gegnum grindurnar sá
hann glitta upp í heiðblátt himin-
hvolfið.
Pétur horfði upp til himins úxi
dimmum fangaklefanum. Með beiskju
blöndnum huga sagði hann við sjálf-
an sig: ,,Aa, hvað þetta er voðalegt,
ég er fangi, og allt vegna þessarar
einu eplaköku. Jæja, svona er nú
komið!“
Hann var alveg að missa móðinn,
því nær að láta yfirbúgast af hungri
°g þreytu. Að ég skyldi vera tekinn
fyrir þetta lítilræði; ég, sem hafði
ekki smakkað mat síðan í fyiTadag.
Hann lokaði nú augunum og beið
nú furðu þolinmóður, eftir því sem á
eftir mundi koma. Þá heyrði hann
allt í einu barsmíðar og hávaða í
nánd við klefann; það var ekki baiið
í dyrnar, það heyrði hann. Það hlau:
að vera í klefann til hliðar.
Pétur stóð nú upp, opnaði augun
og hlustaði. Það var áreiðanlegt. Það
var einhver inni í hinum klefanum,
sem var að reyna að brjóta niður
vegginn með k /epptum hn'efanum.
Hann færði sig nú nær veggnum
og reyndi að horfa inn í gegnum rifu
á þilinu. Hann sá inn í lítinn klefa,
álíka og hans eiginn, með ljótum
bekk og skældum gluggagrindum.
Hingað og þangað á gólfinu lágu
hálfreyktir vindlingabútar, en hvergi
sá hann neinn manninn. Það var því
óskiljanlegt, hvaðan þetta hljóð gat
komið.
,,Hver er að berja þetta?“ sagði
hann hálf upphátt, ,,er það kannske
einhver, sem er að reka nagla?“ En
einmitt rétt í þessu heyrði hann veika,
hása karlmannsrödd, er sagði biðj-
andi þessi orð: „Mamma, hjálpaðu
mér! Góða mamma mín, hjálpaðu
mér!“
Pétur hljóp nú í flýti yfir í honxið
við ofninn, þar sem hann sá, að var
stærri glufa í þiljurnar. í gegnum
i’ifuna sá hann í nef, og undir nef-
inu sá hann í svart yfirvararskegg
og rauðar varir, en yfir þessu öllu
saman sá hann í dökkt, flóttalegt
auga, sem var að gægjast yfir til
hans.
„Mamma, góða mamma, hjálpaðu
mér héðan út, í guðanna bænum hjálp-
aðu mér, mamma," heyrði hann á ný.
„Hvaða náungi ætli þetta sé nú?“