Þjóðvörn - 04.10.1946, Blaðsíða 1

I. árg.
2. tbl.
ÞIÓÐVÖRi
Föstudagur 4. okt. 1946
íslenzkir Alþingismenn!
Alltaf er von, meðan líf er, en of seint að iðrast
eftir dauðann.
Enn hefur Alþingi ekki unnið óhappaverkið, enn
eru brýrnar óbrenndar að baki; enn þarf aðeins að
aðvara; enn verður reynt að aðvara; enn geta þing-
mennirnir firrt sig hinni nístandi fyrirlitningu sannra
Islendinga í nútíð og framtíð, sem öld kvislinga hefir
gert að hlutskipti þeirra um heim allan.
Takið eftir:
1) Islendingar hrundu í fyrra af sér herstöðvakröfum
Vesturveldanna með svo ákveðinni fyrirlitningu og
óbeit, að aðeins einn maður slysaðist við lítinn orðs-
tír inn á þing, þeirra, er þjóðin vissi vera landsölu-
menn.
2) Allir aðrir Alþingismenn, 51 að tölu, vita, að þeir
voru kosnir á Alþing, vegna barnslegs trausts Is-
lendinga á því, að þeir svikju þó a. m. k. aldrei á
þann hátt að samþykkja herstöðvar, dulbúnar eða
ódulbúnar.
3) Svikurum á Alþingi í þessu örlagaríkasta máli ætt-
jarðarinnar verður aldrei trúað aftur.
4) Ef Alþingi samþykkir flugvallarsamninginn, sem
lofað hefir verið með samtölum umboðslauss em-
bættismanns við umboðsmann erlends heimsveldis,
— því utanríkisráðherra brast umfooð til þess að
lofa landsleigu eða nokkrnm kvöðum á íslenzkt land,
en hafði lofað þjóðinni að neita slíkum beiðnum, —
þá þverbrýtur Alþingi með því allar lýðræðisreglur,
hvort sem samþykktin hefir mikinn atkvæðafjölda
eða er gerð með litlum meirihluta.
5) Alþingi hefir þegar hrundið hinni gerræðisfullu
kröfu, er utanríkisráðherra gerði á lokuðum þing-
fundi, um að samþykkja lamnusamninginn innan
tveggja daga, óbreyttan frá orði til orðs.
6) Slíka kröfu, er síðast er frá greint, má enginn ráð-
herra í lýðfrjálsu landi leyfa sér að gera, því að hún
er nazistisk í eðli sínu.
7) Bæði utanríkisráðherra og allir aðrir þingmenn
hafa nú þegar fengið svo ákveðnar aðvaranir frá
þjóðinni á þeim stutta fresti, sem náðst hefir, að
þeir geta ekki yfir neinu kvartað, þótt fyrirlitning
sú, sem allra kvislinga bíður, verði raunverulega
hlutskipti þeirra.
8) Minnist þess, Alþingismenn, að ef þið brjótið ísland
af ykkur, eruð þið ættjarðarlausir menn, — allur
gullforði Bandaríkjanna getur ekki veitt ykkur
ættland ykkar, ef þið glatið því.
Gætið þess, að allt það, sem að framan er sagt, er
hispurslaus alvara, sem ekki verður umflúin.
Magnús Elnnbogason menntaskóIaJkennari:
Hvað veldur
%
hinni furðulegu afstöðu
tveggja þingflokkanna?
Eftir að ég skrifaði greinina
í 1. tölublað Þjóðvarnar, — þar
sem ég benti á, að forsætisráð-
herra hefði játað óbeint, hve
ömurleg aðstaða hans hefur
verið við samningsgerðina, —
birti ríkisstjórnin orðsendingu
frá brezku ríkisstjóminni —
þess efnis, að það mundi mæl-
ast illa fyrir í Bretlandi, ef
samningsuppkastið yrði ekld
samþykkt. Þessi orðsending, —
þessi ódrengilega íhlutun við
smáþjóð —, er enn fyllri sönnun
þess, að forsætisráðherra og
þingmenn þeir, sem standa að
uppkastinu, eru ekki einráðir
gerða sinna. Bandaríkjamenn
hafa sýnilega beitt stórveldisað-
stöðu sinni gegn einu minnsta
ríki veraldarinnar. Og þegar
Bretar urðu þess. áskynja, að
þegnar þessa litla ríkis leyfðu
sér að hreyfa andmælum, töldu
þeir sér skylt að ljá Banda-
ríkjamömium, mesta stórveldi
heimsins, lið í viðureigninni við
þetta minnsta smáríki allra
smáríkja. Ekki þurfti lítils við!
En nú spyr ég, og margir
aðrir spyrja: Hvers vegna túlka
þingmenn þeir, sem samningn-
mn fylgja, og málgögn þeirra,
þennan samning þannig, að harm
sé Islendingxun hættulaus með
öllu — og ekki aðeins það,
heldur sé hann þeim á allan hátt
hinn hagstæðasti og réttur sá,
sem hann heimili Ba^idaríkja-
ríkjamönnum, sé aðeins sjálf-
sagt greiðabragð við „hina vold-
ugu vinaþjóð". Hvers vegna
hafa þessir aðiljar ekki játað
hreinskilnislega, að þeir hafi
neyðzt til að ljá samningnum
fylgi sitt í stað þess að taka að
sér það ógeðslega og ömurlega
hlutverk að lofa og vegsama
þessa samningsgerð ? Staf ar
ekki þessi skollaleikur af því,
að einhverjir ábyrgir íslenzkir
aðiljar hafi hlaupið á sig, eftir
að Bandaríkjamenn hófu her-
stöðvakröfur sínar, og lofað
meiru en þeir liöfðu vald og rétt
til að efna og þor til að standa
við frammi fyrir alþjóð?
Ef þessi tilgáta er rétt, skilst
betur, hvernig á hinni óheilla-
vænlegu þögn og leynd um mál-
ið hefur staðið, hvers vegna það
Framhald á bls. 2.