Þjóðvörn - 27.01.1949, Qupperneq 5

ÞJÓÐVÖRN
Fimmtudaginit 27. jan. 191!).
Hervernd eða hlutleysi
Ctftir ftiattkiaJ JcnaAMh, c(k pkiL
Cpurningin er á hvers raanns vörum. Menn spyrja
og rökræða, hvort muni verða íslandi drýgra til
(íamingju, að gerast aðili að hernaðarbandalagi stór-
velda eða halda fast við fyrri yfirlýsingar sínar um
ævarandi hlutleysi.
ÞAÐ FER að vonum, að inn gerður. Hið mikla vancia-
áhyggjur setji að mönn-jmál, sem nú vekur mönnum
um við þessa spurriingu. And- óró og geig, er það, hvort
vigar stjórninálastefnur Island skuli ganga í hernað-
sundra nú þjóðinni meir en arbandalag.
nokkru sinni fyrr, svo að hið
unga lýðveldi riðar við, en
úti i héimi dregur á loft ugg-
vænlega cífriðarbliku. Þetta
vekur okkur þra eftir örJ
bandalagi
Þátttaká í
velda er okkur v
fiestum öðrum
stor-
i en
þjóðum.
smáþjóð vemd, nenia i cigin-
hagsmuna skvni. l>ví er þaö
hyerri smáþjóð glötunarleið
'aö treysla á erlenda iiervérnd.
Við Íslendihg'ar þörfnumsl
erigrar heiverndar, cVskum
ckki eftir neinu hernaðar-
bandalági og niunum ckki —
ef þjóðarviljinn fær að ráða
— láta neyða þvi upp á okkur.
er bemt þangað, sem óvina-iRússar hafa aldrei gert hið Ef einhver óeigingjörn vernd
herir eru fyrir. Jafnskjótt ogjminnsla lilkall til lands oklc- væri til, þyrftum við hennar
til stýrjaidar kæmi, myndi íar. Þeir hafa aldrei ásælzt ný- fyrst og fremst gegn þeim,
sem undir yfirskvni vináttu
g verndarhugs vilja ná fót-
festu í landi okkar. Og ef eitt-
hvert ríki eða ríkjasamband
neytir aflsmunar til að kúpa
oklcur, þá skal það verða (VI1-
um heimi Ijóst, að um var að
ræða kúgun, en ékki sjálf-
viljugt samþykki.
því „verndarhéririn“ stórum jlendur eða herstöðvai', sem
aulcá hættuna, að ráðist yrði diggja mjög fjarri aðalrikinu,
á landið. Þá myíidu sprengj- eiris og engilsaxnesku þjcVð-
ur og flugskeyti ekki sneiða j iniar gera. Rús.sar byggja
hjá okkur fyrir þá sok, aðjríki sitt sem sanifellcla heild,
við erum of smáir vexti lil og hin sívaxandi álirifasvæði
j>ess að klæðast hermanns- þéirra í norður- og austur-
stakki. Þrátt fyrir allar er- jálfu eru i ósíitnum tengslum
lendar „varnir“, yrðum við jvið aðalrjkið. í jivi er m. a.
varnarlaus fórnardýr, ekki hinn tröllaukni herstvrkur
livað sizl fómardýr „vernd- jRússa fc’ilginn. líins þarf1
árans“. Hinir „voldugu vin
jvarla að vænta, að Rússar
>að getur lcostað j>rek og
árc 'nslu að segja nei. A
Randalag í hernaðartilgangi, jlr“ myndu fara sínu fram, liti hýru auga hc-rstöð, sem jjj'ák við kurteislegt boð eða
. . , Jivort sem kallast lil varnar setja sinn bag ofar öllum Bandarikin kæmu sér upþ á ]-,eiðni gclur legið sá alvöru-
3þgi-En íxai ei oixggi 1 eða sóknar, gera venjulega óskum þjóðarinnar, vcrja norðanverðu Atlantsliaii. ])Unyj. a{s cdcki }>ylci ábættu-
i.icð sér þær jijóðir einar, sem 'eða eyða bæi og hluta laitds- eins og samlyndið er nú milli Jaust að neita. En einmitt þá
yfir einliverjum herafla raða. jns eftir þvi sem hernaðar- jjessara tveggja forvigis- l,.cýnjr drengskap heggja,
Hann liöfum við ekki, og aðstaðan krefði í svip — rctt rílcja heimsins. Fyrir olckur j)0SS sen, óskjna lier fýáiri, óg
munu aldir liða áður en Is- 'eins og hver þjóð hefir jafn- íslendinga er þctla mergur- ;]nnSi scni héyðist til áð synja
an gert, þegar lútn harðist inn málsins. Það væri mikil ],cnnj. Kf Vjð hopuðum frá
fvrir frelsi og fjörvi. Meðan skammsýni, el við íleygðuni skýlausuin rétti okkar, ef við
slikur „verndarher“ clveldi ökkur i arnia eins stórveldis s]Cy]dum af ótta eða þjónkún
landinu, væri sjálfstæði ;aðeins til jiess að vera örugg. jr, jn j)Ví, sem jijóðinni stefndi
að finna?
Er j>að fólgið í hlutleys-
inu? Hvað er hlutíéysi kot-
rikis í augum stöi*veldis,
hveriiig hljómar sjálfstæðis- i ha£“ og
yfirlýsing 110 þusimda þjoð- til þess að ])alda úti her.
ar i eyrum 110 nulljona ^ yrSuni þvi ajls ekki full_
þjóðai ? >ctta \c i uni m ildir ]igsmenn f Jiernaðar-
Islendingar að gera okkur bandala£íj ÞeUa sér hver
Jjós't. Þeir menn eru kald-1
rifjaðir, sem nú á dögum i
stjórna rás írinna stórpóli-
tísku viðhurða. Skyldu þeir
liika við hið lágmælta ís-
lenzka nei? Margir Islend-
ingár trúa ]>ví eklci, en ein-
mitt þessi trú setur ákveðinn
svip á umræður manna um
málið og markar skoðun
]>eiiTa stefnu. Oft hefi cg
heyrt rökræður manna um
gildir
bandalagi. I>etla sér
maður í liendi sér, enda við-
urkenna j>að allir. Hitt er
annað mál, hvort allir s.já
jafn glöggt afleiðingárnar,
sem þessu fylgja fyrir ókkár
örsiriáu þjóð og imga lýð-
veldi.
okJkar í raun og vem upphaf- ir fyrir ímyndaðri ásælni
ið og ofurselt, og hver vill Jiias. Slikl athæii væri bein-1
ábyrgjast olckur endurheimt asta leiðin til að verða hit-
]>ess úr hendi „voldúgs viu-jbcin jæirra. bjii bversu sem
islíkri togstreilu aunars lyki,
inviicii sjálfstæði okkar glat-
ast i lienni.
ar?
lil óheilla og lortimingar, þá
mynclum við um leið híjöla
verðskuldaða fyrirlitni ngu
allra menningarþjóða. Þíér
myndu sjá, að frelsisþrá okk-
ar og ættjarðarást liefðu ver-
ið óhcilar og falsaðar, j>éim
myndi skiljast, að við liefð-
selt frumburðarrélt
fvrir vonina
|>að er elcki aðeins
atriði, að við
Jdutlevsismálið stranda a hvorki her né vopn.
vænta
erlcndum hcr.
af noklci'um
prá sjálfstæði þjóðarinnar
má aldrei hvika.
Það er öllum nauðsynjum
neitaði æðra og hrýnna. Það kenndi
luig- okkur sá maður, sem við eig-
Hið kurteislega JÁ,
sumir íslendingar vilja segja
við tilmælum erlends stór-
veldis um að Island megi Jjltir er þa jiað sjónarmið, uin
kerða ldekkur í líérvántar- j að ófnðtír slandi l'yrir sjálfstæðisins
forrns-keðju þess, er l>vi síðiir en dyruiii og ehgin jtjóð iitegi um vænan baunaask. En með
liöfum svo ótviræð leið til aukins undan skorast að slcipa sér í jtvi væri liögg\ið a lífu'ð
Þegar öryggis. 1 þvi felst milcil fylkingu. En livaða ávinn- ]>jóðarinnar. Virðing amtari a
orðunum: „Þeir talca það, 'vopnaðar þjóðir gera með sér jhaetta og geigvænleg. l>ví er ingur er það óvopnaðri sma. l>Íulsa 11 in*?n.rnnnni ý
sent þeir þurfa og vilja, livort bandalag, er gert ráð fyrir |óhjakvæmilegl i ölhun skyn- þjóð? Ef tryggja ætli landið s.l*' ( lss" 111 n Vcl1
sem við scgjum já eða nei“ 'að hver þjóð beri liitann og santleguiti uiiirbðúni um gegn árás í ófriði, þyrfti hér okkiir tryggan vetnd en vn
Á þessu stigi röksentdafærsl. þurigann af vörnum síns eig- þctta mál að varpa íram öllugan her, sent attur þarín. .me^um
unnar gcfasl margir upp, og jn lands, treysti þær í friði, 'spurningunni: Hvaða hag aðist milcilla varanlegia
tninnugir þess að bezt for fórni þeim hlóði sinu í stríði hefir ísland af hernaðai- virkja íil söknai og \ainai.
fyrir þeirri karlsdótturinniJog Sanni þannig óvefengjan- bandalagi við stórveldi? ]'r þetta lausnin, sem stefna
sem heldur vil.di láta tröllið iega yfirráðarétt sinn yfir Spurningin er einföld og ö- ber að? Á ísland á þennan
hera sig en draga sig, fremur landinu. Hemáðarbandalög tvíræð. Hún sprettur fram í JiátL að fullnægja herslöðvai-
kaus að láta talca sig viljuga miða að því að varna fram- liug hvers niaiths, sem Islandi læiðninni, sem ]>að i
en itauðuga, sjá ]teir oklcur andi lier inngöngu í banda- |ann. Hun er fratri horin al fyrir skemmstu? Li^
enga leið færari en þá að
segja já við liverri „bón“, --------------0---------- ---- . . ...
varið land okkar sjálfir, yrði siður verkamannúium á lierstöðvarkrafá? Jón Sigurðsson. „Eigt vikja
tungu en iðnaðarmanninum, I Snurniitgunni er sjálfsvar- — eklci að livika fra rétli
hún snertir innstu taug þeirr-'að. Herstöðvar eru hið cina þjóðarinnar til fulLs og ó-
ar ástar, sem lifir okkur í jhugsanlega framlag íslands skoraðs sjálfstæðis, hvorl
brjósti til þessa lands, til ]>ús- jtil herriaðarbandálags
und ára sögu, þrauta og sigra ckki
fátækrar þjóðar á hjaia myndi
göngu í hernaðarbandalag norðrirhvelsíns. Og hún ,koma
framselja landið sein olckar jblandar geig í von ólckar unt ,bandalag þjóð, sem að fólks-
eina mögulega framlag til vaxandi þjóðlega menningu fjölda jafnast rétl á við
handalagsins. Við yrðiun að- á næsta árþúsundi. jminniháttar borg og ofan ijsmæð siria lýst vfir ævarandi
eins þolandi í ]>essu handa- I Hvaða hag hefir ísland af ikaupið lagði niður vopna- hlutlevsi. Það þotti he/tu
lagi, við létum land okkar hernaðarbandalagi við stór- bui'ð fyrir mörgum ölcliiiri. jmÖrinúm beimar
undir erlendar vig\élar, und- veldi?
ir érlend liei*virki, opnuðum
jgumir Itáícía ]>\i trarn i
fullri alvöru, að olckur
sé hemaðarbandalag og þar
með bein hervernd nauðsyn-
um rökunt hins
raunveruleika.
pólilíska
opna landið framandi her.
Öðruvísi orðað: 1 stað
þess að treysta landvörn okk-
ar myndum við með inn-
sent „voldug vinaþjóð“ ber
frarii við oklcur. „Bandarílcin þátttaka okkar í hernaðar-
þurfa á þessu að halda, og^handalagi einmitt til þess að
við verðunt að treysta þeint,“
sagði einn af formælendum
flugVallarsamningsins við
mig, þegar það mál var efsl
á dagskrá.
Eti hiitn ltarði raunveru-
leiki stjórnmálanna hlitir
elcki lögmálum ævinlýrsins.
Trölíið, sem elcki liikar við
að draga mig á hárinu, ef eg
síreitist á nióti, það glevpir
mig nteð húð og hári, eí eg
fel mig vernd þess. Þessi
óttablandni grunur islenzks
almennings er reistur á köid-
lagslöndin. En með því að jvörunt bóndans jafnlsemsjó. myiidin um ]>tilUöku islands um fyrstum og fremstum
við Islendingar gelum eklci mannsins, hún brennur elclci í hentaðarbandalagi dulbúin sjálfstæði olckar að þakka.
Ef sein að olckur er farið nteð
væri lega landsins, fögrum fyrirheitum eða hot-
engu rílci lil hugar uiiuiii. Slik ct skylda okkar
að bjoða hernaðar- !við leiðtogana í íu'elsisbar-
áttu þjóðarinnar. Þjóðin hc>t-
ir í fullri meðvitund um
það erleridu „varnarliði“, en
við biðum ekki fram líf okk-
blóð fyrir hinn sam-
ar og
eiginlega málsíað, vitandi
hve litilvægt liismi það yrði leg til þcss að við sleppum
lijá væntanlegri ánauð Rússa.
En langflestumhlýtur aðvera
á vogai'ská.l heimsstyrjaldar
En hjá blóðfórnum myndum
JJerstöðvamálinu í sinni
iipphaflegu mynd er nú
lolcið, flugvallarsamningur- ’öld er það lögmál, að árásunt Igrýla, lilbúin i áróSursskyni. anna. Ekkert stónældi býður
við samt c'kki sleppá. I styrj-'ljóst, að l>etta er klaufaleg
okkar eina
Þessi heiðni eða krafa getur |])jargi-áð. Slíkum yfirlýsing-
verið slcynsamlég óg á nauð-.um ér elcld hægt að brevla i
syh hyggð frá liéndi þess, serit sírellu, eftir þvi hvort vindur
hei’ hana fram. En oklcur bhr blæs að vestan eða austan. Þá
að lita á skylduna við okkar yrðu þær í allra augum ntark-
eigið laitd, við óbornar kyn-| oýsa og hjónt. Algert hhit-
slóðir og ntenningu þess í leýsi
allri framtið.
Ófeigingmii er óþekkt fyrir-
liæri í stjómmálum stön'eld-
hcrbandalögunt og
liernaðará tökunt stórveld-
anmt er sú sléfita, sem heint
léiðir af smæð þjóðarinnar.
En á tímum flugsprengj.i «»g
Fimmltidagiriii 27. jan. 1949.
ÞJÓÐVÖRN
.T
Eftir frú Áðálbjörgu Sigurðardöttur
SIÐASTLIÐINN þriðjud
]>. 18. jan. 1949, gcrð-
ist sá einstæði atburður, að
meiri hluti útvarpsráðs, ]>oir
Stefán PétUrssón, Sigurður'
Rjarnason og Jóhann llav-'
steen sam]>ykktú, að eklci
skyldu fást birtar í útvarpinu )
sam]>ykktir frá fundum
Þjóðvarnarfélagsiits fyrra j
sunnudag. (Var ef til vill
líka sam]>ykkt, að elclci mætti
segja frá þesum fuiidarhöld-
um? Að minnsta kosti hef-
ur útvarpsráð ekki gcrt
það). l>essi samþykkt út-
\arpsráðs er því eftirtektar-
verðari, þar sem áður höfðu
þó verið hirtár í útvárþinu
fréttir og álylctanir frá fundi
Stúdcntai'élags Reykjavikur,
scm m.jög fóru í söntu átt,
j aririnar ntcir en öl] önnur
inál, sem itú eru á dagskrá
þjöðariitnar. Ég s]>yr:
Ilvemig mun slílc stofnun
rækja útlcnda fréltahurðhin
og fréttaerindin, sem erfitt
fcr fyrir þjöðina að fvlgjast
nieð? Hvernig er liægt að
trevsta á hlutleysið þar. (Er
eklci hætt við að það gleym-
ist að segjq frá þeim hlut-
um. er elcki falla hiu í áróo-
ur stjórnarvaldanna?) Ilef-
ur það þá ekki saimarlega
tfckizt. að útiloka alincnriing
l'rá ölliint möguleikum {æss,
að mynda sér sjálfstæðar
sköðanir I svo að segja
nokkru máli ? En víst var
vorum
ofrílci
berunt
hug
fregnii’ af stórmerkunt al-
hurðunt, sem gerast í land- ...
inu sjáll'u. Gen'gi í'rám fyrir l^ið eitthvað annað en slíkt
skjöldu fl þess áð ]>jaka j skoðariqjárntjald, sfcm ís-
i, mjug iwiu í .Ti/iiiu (lu,i tjáningarlrelsi þjoðarinttar lenzka þjóðin vcenti sér á
með samjjyklci að minnstajog vildi koina í veg l'yrir að lyrstu árunt lýðveldis, f'relsis
kosti eins áðnrnefnch a aðrar skoðanir Iieýrðust eii j (>g sjálfstæðis.
þæi% scm et’u í samræmi við AðalbjÖrg SigUiðárdóttir.
Vilja þein-a stjómarvalda.
seht nú ráða hér. Og hvei-s
eiga sam]>ykktir hoi’gará-
fundanna á sunnudaginn að
gjalcla, samanhorið við stúd-
entafundlnn? l>ess ef til vill,
að þeir voru sóttir af al-
menningi, en á hinum fund-
inum greiddu menntamemi
einir atkvæði. Skemmtilegt
J’yi’ir ritstjóra Alþýðublaðs-
ins, aíþýðnföringjánn og al-
þýðumanninn Stefán Péturs-
., - son, að Íáta það ialla á sínu
einhverjir meðal þeirrá, scntlatkv!riði í útvarpsráði, a<>
eklci létu þágga niður í sér, I sajit])ýkkíir fundanna
‘réttir af þeijti hæriisi ai- .* ... . v ...
Þjoovarnarfeiagsins ao mali
við haéjárstjófánri í ilafnar-
Daglcga heýrum við hér'firði ög fór þfess áleit að fá
a landi j stjórnarltlöðbm og Bæ'jarbí'óið lánað til fúndar-
iitvarpi talað um liið aust- lialds á vegum félágsins
ræna járntjald, og ntikið eru sunnudagittn 23. jan.
l>ær þjóðir aumkvaðar, sem I Mikliim erfiðleikum var
Fyrrverandi stuöningsblöð
kommúnista hamast
eins
Jjriggja íttanna.
Vér lslendingar
vanir ýiitis konar
fyrr á ölclum, og
suniir hvéí'jir kaídan
lil Dana af þeirri ástæðu,
eiin þaim c(ag i dag. öll
Utannréitindi, atliafiia-, skoð-
ana- og inálfreisi vaf áf
skornum skanunti, ékkert
uiátti heyrast, sém kont yfir-
])jóðiitni dönsku illa. En ls-
lendiiigár urðu aídrei kúgað-
ir til J’ulls, og ailtáf voru
|>o stjóriiáfvoiduiiúiit íik'aði fféttir af þeint hærúst
verr og jieif ættu nokkúð á ^ meuningi út um land.
hættti úrit jafðneska vel-
AlþTdii - yfir-
vöídiu í Ílaiíii-
arliröi íTrmtSn
að Biindra SisehI
Þjáðvariia r f é-
lagsisfts kBo
&iiiiiiBftdáftg
jríLL SAGA Islendinga, en
** ekki þó sizt frelsishár-
átta sú, sein þeir hafa háð
nú iim oinnar aldar slceið,
sýnii', að stjórnaíTarslegt,
efnalégt og ancilegt frelsi er
}>éim lifsiiauðsyn, jafnmikil
nauðsyn og ntafur og drylclc-
ur. Af ]>essáfi ástæðu ótt-
ast flestir Isleitdingár ein-
ræði. i hvaða myncl sem það
l>irtist, en fylgja þcim þjóð-
um að máluiri, sent frcls-
i.riu unna og við mesl frelsi
buá.
Með þjóð yorri gætir nú,
sem ineð öðrum þjóðum, ólta
um, að ný styrjöld sé yfir-
vofandi eða vei’ði aðminnsta
kosti ekki' umflúin iil lengd-
ar Flestir Islcndingar óttast
einnig, að átök næstu styrj- tveii
aldar ittúni koma við sögu
lands vors í enn rikara mæli
en síðasta styrjöld, og fer því
kunna ]>ví þoklcalega, kalla
hvel'ii ntann kominúnista,
sem leyfir séf að hafa
orð á ]>ví, að frelsi yinnar
minnstu ]>jóðar veraldar
lcunni að vera hætta búin,
ef óvarlega sé fyrir málrint
lieimai' séð. Lilclega liai’a for-
ystumenn þfessara flokka ver-
ið kommúnistar fram á
baust 1946, en séð þá að
sér og l>ætt ráð sitt.
Mágnus Finnbogason.
Með lýðræði
mófi hersetu
Framh. af 2. síðn.
uidstœðirigar ná að’
a bvorn annan, hvar
sem Iveir óvinir ná að biðja
hvor fvrir öðrum, þar fcr
miður mjög ntikil ástæða til veí’ið að styðja það og
]>ess ótta, | slyrkja í eðli voru, sem ger-
V.cgna ]>ess, áð llestir ls- ir tilveru vora öruggari og
lcndiagar óttast ciiiræði, eu oss sjálí’a þýðiiigarnteiri fyr-
imiiít lýðræði, er eðlilegt, að ir heiminn. Ég hefði þyí vilj-
]>feir lcjósi helduf að húá við
hernáni lýðneðiSþjóðar en
Itcmáin einræðisþjóðar, ei’ til
sliks ]>yí'I íi að koitta, og
fe.g i
” kom
al-
uth
gengni. lslenzki ritstjórinn,
sem vann j>áð til að fara jil;
Kauþmanridháfnar, til ]>ess
að fá þar prentáð eitt ein-
tak af bláðí síiiíi, heíciur eit
að láta riteina sér málfreísi
liér í Reýkjavík, þegar Íiöit-
um voru lokað'ar allar þferit-
smiðjur að hoðl stjörnar-
valdaniia, er þann dag í dag
táknfænri fýfir stérkan þált
í fari Islcridihgsiris.
Nú er Island viðurkcnnt
aí stórveldum heimsins, sjálf-
stætt, fullvalda ríki, og lvð-
vcldisfagnaðarhátið héldum
vér fyrir 4 (4 áii. Iivort
nnmdi nokkurh ]>á haí’a órað
lyrir þyí, að sjálft rílcisút-
varp hins frjálsa ríkis
htyndi verða til þess að rfcyna
;|ð koma í yeg fýrir, að al-
‘heimingur fcngi sánnar
að leggja það til, að .áðúr en
hið íslenzka lýðveldi j>arf að
gcra út um syo viðkvæmt
ntál sem hernaðarbandalág,
meðal þeirra er sa. er þetta'ætti allur almennipgur að
i'itai'. Lh jafn oeðlilegl er safnast santan til kirknanna
bitl, að málgögn islenzlci a j víðsvegar unt landið til
stjornmalalloklca, sem telja bænagjöfðar. Guði einum
sig lýðræðissinnaða, slculi eigum vér það að þakka, að-
leyla sér að stimpla livcrn ]>jóð vor lifir, honuni vilj-
þann mann kommúnista eða um vér þalcka fyrir þá bless-
i; imji [jaiui i / s i . jtúhvcl erindreka Russa, er un, að vér höfunt ekki ver-
fraihkvæmdái'stjcjii ^’'ýnir í'yrir þjóði.mi og for- ið knúðir iil að eyða orlui
ystumoitiuim hennar að íara vorri til mannvíga öidum
gætilega í viðskiptum við santan. Nú er khkjan það
erlend slórveldi, ]>ótt lýð- samfélqg, sent hýður yður
ra'ðis])jc>ðir séu, el um öllunt, hverjir sem þér eruð,
Máíiitclagihh þáiuí 17. s. 1
bja niorkuvopna, hárihvæmia
Sfeisla og htarinfeílissýkla
gerir ]cga Iandsins hana enn
krýnni.
Matth ías Jónasso n.
hernaðarlcg mál er að tefla.
Danir hal’a verið lvðræðis-
og hvernig sent þér Htið á
þessi mál eða önnúr, inn í
bua hinunt megin við það, það uncíii'órpið að ná i gott (
og ekkert ta að írétta af dá- samhand við éihbættismann |'
semduni vestursins. Elckfcrt þenria, og ]>á er til lians náð-
skal ég iim þetta járntjald is( gat hahn ckki gfcfið
segja og mundi aldrei hera álcveðin svör. Kvaðsí geta
hlalc ai néinni kugun, livar sagt unt málið et’tir einn til
sem væri í heiminum, en ég ]Vn daga. En að þeihi tima
er bara alls ókunnug þar liðrium hað liann enn uin
austur lrá, ög s\ro ntun um frest. Að lolcum á fimnitu-
ileiri, sem þaðan haía ]>c> dagskvöld kom svarið og var
margl áð scgja. En um ann- ]jað neikvætt.
að er mér vel kunnugt, og | Þá var vara-bæjarstjórinn
tel ]>að skipta mig öllii heðinn uht að lána l'undá-
nteiru. Ríkisútvarpið íslenzlca'sál Alþýðuflokksiits, en hánn
Itefur mc’ð ákvörðun þeirri, sváraði þvt neitandi,
]>joð í heila öld, auk ]>ess sín salarkynni til sameigin-
fein mesta menningarþjóð legs furidar við Guð. Það
sem ég heíi gert að umtals
fefni, sýnt sig alv&g opin-
]>erlcga í því, að rcyna að
setja íslenzkan álmenning á
bak við slíkt járntjald, að
honiun geti e.lcki einu sinni
borizt þangað óbrjálaðar
frétth' af' athurðunum, sc'ht
gerast í landinu sjálfu og
ef til viil varðii frant-
tíð og velferð íslenzlcu þjóð-
Tólcst þá á siðustu stundu
að fá Góðlemplaraluisið til
fundarhalds.
Alþýðublaðið var beðið
fvrir auglýsingu Um fundinn
og var hún prentuð ]>ar. En
svo kynlega vildi til, að hlað-
ið var elcki borið út i Hafn-
arfiiði fyrr en unt og eftii
veraldar, en 1‘remur hernað-
itrlega máttvana smáþjóð.
Síimt tók ]>að Islendinga
nteira en alclar haráttu að
vimia skýlausan rétt sinn úr
greipum hennar. Hve margar
aldir gæti það telcið Islend-
inga að ná frelsi síitu aftur
úr greipum mesta stórvcldis
veraldar, ef þeir afsöluðu ]>ví
að meir eða minna leyti í
liendur þessu stórveldi?
Hvers vegna verða hlöð ís-
lenzlcu lýðræðisflolckanna
Itamslaus, ef Islendingar eru
hyattir til að gera enga þá
samninga, sem frelsi þeirra
og öryggi lcynni að stafa
liætta af? Ég vil elcki svara
]>essu og get það raunar ekki
enn sem komið er.
En hrosleg cr, að cinmitt
blöð þcirra flokka, sent sáiu
% \ ,
lcl. I á sunnudag. fen ]>á var .i stjórn með' kommúnislum
líka fundínunt loLið. .fyrir sköntmu og virtust
cr enn í gildi, sem segir í
]>.jc>ðsöngnum — í Jæini orð-
um, er vér geriint að bæn
vorri í <lag:
O, Guð vors lands, ó, lands
vors Guð,
vér lifum sem blaktandi,
blaktandi strá.
Vér cíeyjum, ef þú ert ei ljós
það og Ííf,
sfent að Iyftir oss duftinu frá.
0, vert þú hverri morgun
vorl ljúfasta liL
\ or leiðtogi í dáganrui þraut,
og á kvöldin vor Irimneska
hvíld og vor hlíl',
og vor hertogi á þjóðlífsins
braut.
Islands þúsund ár
verði gróandi þjóðiíf
með þverrandi tár,
sem þróskast á guðs-ríkis
, braut.
> Arnen.