Gangleri - 15.01.1920, Side 22
- 21 -
Takmark trtíarleragðaníia er frelsun,og hin aanna frolsun er f(íltíin
{ ví,að .mðrian loani við alt,ar tilhoyrir hinu a ytra manl*
Aðrir segja að takmark t>að,8@rt trxfarbrögðin keppi að,aje aS f& vaitt
öllum sköpuðum veruns hin asðstu hnoss og peir hafa gengið feti framar
ön hlnir,ðr ekoða sjíílfe eín lausn eða sáluhjalp eem hið aðsta takmark.
{ fornölcl var "frelsun® álitin folépln í pv{ aS losna við ondrfsaðingu
og a5 vorða "stolpi { '■ (ueteri guða og fara pafian ekki át framr.*' {Opin-
herunarhokin III.12.) 'ISn ef vjer athugum trúarbrögðin nokkuö nanar,
pá komuHist vjer að raun um,að hið >5«ta og hinata t&kæark vort er ekki
að verða súluholpnir,pað er að aegja að öðlaak etnlujbrtaaol),koiaaat x
Paradís,!lirvana o.a.frv*,heldr blaair við oaa (blaolr- við oaá) annað tak-
raark og miklu ®ðra* Púli poetula var pað Ijoat,að pað var ekki hió bin-
sta takmark að nd krist8tlglnu,pvjf hann oegir: ÞX mun og aonriim leggja
sig undir pann,er lagði alla hluti undir kann,til pess að ouð sje alt
{ öllu* ( I.Kor* XV*28. ) - BÚddhatruartaszm tala einnig usn tverma
konar takwark* l.enn geta,aegja po 1 r,annaðhvort öðlaat pekkingu d ajálf-
uri sjer og horfið inn { Uirvana og pá auðvitað yfirgefið pennan heim,
eða pd neltað ajer um a»luna tll pess að hjálpa saaibrosðrum a£mua,lelð&
pd til frelsunar eða lausnar* Þa,8 er og talið hið iðsta takmark og pelia
mnnl,er hefr sett ajer nað eru ralifi pessi lofsrerðu ummsll { "l£fern-
lsroglunuta gullnu:,‘ <5,t»egar pú ert orðinn sem hið bjartaata súlatirai
pd varpar pú ljúma út frá pjer d alla vegu og lysir öllura,noraa sjálfum
i>jer. ÞÚ f .rð pd miðlað ölluza öðrum ljús,en tekr sjálfr ekki d aúti
nelnu* <5,að j>ú g-stir einhverntftna ofiðið likr anjúnura, aem er k&ldr og
tllf 1 nningarlaus gajjnvart ollum utanað kotmndi úkrifum,on hlxfir pú
og hlúlr að frecdLnu,sem liggr falið undir feldi hans og blundar* önjúr-
inn,hann tokr d mútl nfstandi kulda norðanvindsina ofe hláfir pannig
moldiztnÍ,sem geyrair { sjer komandi grúðr,t>anr* grúðr,sera d aö" eeðja hina
hungruðu*