Læknablaðið - 01.11.1922, Blaðsíða 7

LÆKNABLAÐIÐ
vænlegan. Þann siö haföi hún ennfremur, að vitja um í h v e r r i hríö
(og þótti i því sýna árvekni og aðgæslu).
Gengi erfiðlega fæðingin, tók hún konuna i bóndabeygju( !) og gekk
með hana Um gólf.
Þegar barnið var fætt, var hún vön að s æ k j a f y 1 g j u n a m e ð
h e n d i n n i, liklega til þess að eiga ekkert á hættu um, að hagurinn
greiddist fyllilega. Fanst mörgum til um þessa röggsemi hennar og róm-
uðu hana fyrir. Rotvarnaraðferð notaði hún enga, nema ef til vill, að
dýfa fingurgómum í karból og „steinka" með því; en eitt lagði hún all-
mikla áherslu á. Það var að heita ætið ný, ó b r ú k u ð s k æ r i til að
skilja á milli með. Var því siður orðinn, að senda í kaupstað eftir skær-
um á undan fæðingu.
Konunum heilsaðist yfirleitt vel. Barnsfararsótt ekki tíðari hjá henni
en annarstaðar gerðist.
Sannast hér sem víðar, að mikill óþrifnaður getur verið sængurkon-
um ósaknæmur, ef svo heppilega vill til, að engir ígerðar- eða eitursýklar
eru nærri; og það er sjálfsagt æði oft, sem betur fer. En saga þessi þótti
mér þess verð, að komast til næsta bæjar.
Landlæknisembœttið.
I síðasta (október) Lbl. hefir Þ. Edilonsson ritað grein um kosningu
landlæknis, og á hann ])akkir skilið, fyrir að hefja umræður um þetta
mikilsvarðandi mál.
Eg er honum samdóma um það, að landlæknisembættið sé eitt hið á-
byrgöarmesta og vandasamasta embætti þessa lands. Því meiri liörf er
á, að vanda sem best valið í þá þýðingarmiklu stöðu.
Það má ganga út frá því sem vísu, að allir læknar séu sammála um,
að landlæknirinn verði framvegis kosinn af læknastétt íslands, og þá
landsstjórninni gert að skyldu, að veita embættið eftir þeirri kosningu.
En úr því kjósa á, finst mér ekki annað geta komið til mála, en að
landlæknirinn verði kosinn af ö 11 u m s t a r f a n d i 1 æ k n u m 1 a n d s-
! n s. Það er vitanlegt, að engir hafa jafnmikið saman við landlækni að
sælda og héraðslæknar, er þvi afaráríðandi, að maður sá. er fyrir valinu
verður, hafi óskorað traust og virðingu þeirra, en það verður ekki með
öðru betur trvgt en því, að þeir fái s j á 1 f i r að velja manninn.
Það er síður en svo, að eg vantreysti prófessorum læknadeildar háskól-
ans og stjórn Læknafélags íslands til þess að velja hæfan mann, en það
er ekki víst, að álit þeirra sé ætíð í samræmi við vilja læknastéttarinnar
og ])á sérstaklega héraðslækna landsins. Hins vegar kemur mér ekki ann-
að til hugar, en að læknastétt landsins i heild sinni sé vel trúandi til
þess, að geta valið hæfan mann.
Eg hefi hugsað mér kosninguna þannig, að læknar landsins beini kjör-
seðlum sínum til stjórnar Læknafélags íslands, sem síðan telur atkvæðin
saman, og sendir þau landsstjórninni. Fari kosningin svo, að t. d. tveir
menn fái jöfn atkvæði, ]i á skuli prófessorar háskólans og stjórn Lækna-