Læknablaðið - 01.05.1936, Blaðsíða 12

26
LÆK NABLAÐIÐ
t
Próf. Sæmundur Bjarnhéðinsson
holdsveikislæknir.
Um miÖja síðastliðna öld bjuggu
þau hjónin Bjarnhéðinn Sæmunds-
son og kona hans Kolfinna Snæ-
bjamardóttir, í Böövarshólum í
Vesturhópi. 'I'vö af börnum þeirra
urðu þjóðkunn: próf. Sæmundur
Bjarnhéöinsson og frú Bríet
Bjarnhéðinsdóttir. Flestir Norö-
lendingar þekkja og Bjarna Bjarn-
héöinsson fyrrum verslunarstjóra
á FJvammstanga.
ÞaS kom snemma í ljós aö Sæm.
heitinn var ])ókhneigSur, og lang-
aði föður hans til þess að setja
hann til menta, en hann dó áSur
en pilturinn komst á fermingar-
aldur og ekkjan var efnalitil. VarS
þaö þá úr, aö S. fór til Júlíusar
héraöslæknis i Klömbruni og átti
aö læra þar lyfjabúöarstörf. Hann
komst þannig á heimili hins mesta
dugnaðarmanns og ágætrar konu,
vann aö lyfjabúöarstörfum og
ööru sem fyrir féll, en þessi vera
hans þar hefir vafalaust átt sinn
þátt i því, aö hann varð síðar
læknir. ÞaS mun þó aöallega hafa
A-eriö Bjarni bróSir hans, sem
styrkti hann til náms á latínuskól-
anum. Gekk honum námiö vel
(oftast dux) og varö hann stúdent
1890. Hann sigldi síöan til Kliafn-
ar, félítill sem flestir aörir, en meS
Garðsstyrk, reglusemi og ströng-
um sparnaSi l)jargaöist hann vel
og tók læknispróf 1897. A stúd-
entsárunum tók hann ekki mikinn
])átt í stúdentalífinu, en fvlgdist þó
vel meö í þjóöfélagsmálum og var
sanntrúaður lýðstjórnarmaöur eins
og flestir voru- á þeim dögum.
Hann var litt íhlutunarsamur um
annara mál, kurteis, varfærinn og
áreiöanlegur og naut hvarvetna
vinsælda, kátur og glaöur í sinn
hóp.
Skömmu eftir prófiö (22. mai
1897) var hann skipaður héraðs-
læknir i Skagafiröi, en árið eftir
(8. júní 1898) varö hann spítala-
læknir viS hinn nýl)ygða holds-
veikraspitala i Laugarnesi og
fylgdi þvi kensla í lyfjafræði á
Læknaskólanum. Þetta var bæöi
lán fyrir Sæm. heitinn og spítal-
ann, því spítalastarfinu gegndi
hann meö stökustu alúö og skyldu-
rækni, var bæði fastur fyrir og lip-
ur gagnvart sjúklingum og stjórn
sj)italans, og skifti þetta miklu
meöan spítalinn var aö komast á
laggirnar. Þá tel ég víst, aö sjúk-
lingarnir hafi fengiö svo mikla bót