Læknablaðið - 01.06.1936, Side 5

LÆKNABLAÐIÐ
35
an skamms verði fæðingadeildin alt
of lítil til þess að geta annað fæð-
ingunum einum saman.
Auk þess, sem nú hefir verið tal-
ið og nær eingöngu veit að rúma-
fjölda deildarinnar, þá er ýmislegt
annað, sem betur mætti fara. T. d.
eru sjálfar fæðingastofurnar ekki
nógu vel greindar frá stofum
sængurkvennanna. Þarna er líka ill-
mögulegt að einangra þær konur,
sem sótthita fá í sængurlegunni eða
kannske koma smitaðar til fæðing-
ar. Hér er það lika svo, að ljós-
mæðurnar, sem við sjálfar fæðing-
arnar fást, þurfa líka að sinna og
hjúkra sængurkonunum. Við þetta
má bjargast, en auðvitað væri það
miklu heppilegra, að sængurkvenna-
deildin gæti verið sem mest aðskil-
in frá fæðingastofunum og hjúkr-
un sængurkvennanna í höndum
hjúkrunarkvenna, sem gætu skifst
á um að vera á sængurkvenna-
deildinni og lært þar meðferð sæng-
urkvenna.
Það hefir verið siður, frá því að
fæðingadeildin tók til starfa, að þær
konur, sem þar ætluðu að fæða,
kæmu til skoðunar nokkrum vikum
áður en þær búast við fæðingu.
Skoðun hefir að jafnaði farið fram
aðeins I sinni í viku og mikill meiri
hluti hinna fæðandi kvenna hafa
áður komið til skoðunar. Eg veit
ekki, hvort konurnar eru alment
farnar að skilja það, að þetta er
gert og ætlað þeim til gagns. Marg-
ar álíta að skoðunardagurinn sé að-
allega ætlaður til þess að ,,panta
pláss“, sem þær telja sér víst, hafi
þær komið til skoðunar. Auðvitað
er þetta ekki „plásspöntun" nema að
litlu leyti. Aðallega er þetta gert
og hugsað sem litill vísir til heilsu-
verndar vanfærra kvenna. Við skoð-
unina er athuguð lega og staða fóst-
ursins og grind konunnar, hvort það-
an megi vænta nokkurra erfiðleika
við fæðinguna. En auk þess er at-
hugað alment heilbrigðisástand kon-
unnar, og ])á sérstaklega þeir kvill-
ar, sem oft fylgja því að ganga
með barn. Á þennan hátt hefir tek-
ist að uppgötva margt, sem hægt
hefir verið að ráða bót á' fyrir
fæðinguna, eða að minsta kosti að
milda áður til fæðingar kæmi. Þar
vil eg sérstaklega nefna ýmsar toxi-
coses og anaemiae, sem hér eru
ekki óalgengar um meðgöngutím-
ann.
Þessi skoðun er, eins og eg sagði
áðan, aðeins visir til heilsuvernd-
ar; hún ])yrfti að vera miklu meiri
og víðtækari ,ef vel ætti að vera.
En hún kostar tíma og erfiði.
Heilsuvernd vanfærra kvenna þyrfti
áð byrja miklu fyr, strax á fyrstu
mánuðum meðgöngutimans. Þá
koma til aðgerða ýmsir smákvill-
ar, sem ef til vill er auðvelt að bæta
úr, en sem geta orðið að alvarleg-
um sjúkdómum, sem ómögulega er
við að gera öðruvísi en með fram-
köllun fósturláts. Eg á hér sérstak-
lega við meðgönguuppköstin. Þá
kemur líka til álita, á fyrstu mán-
uðum meðgöngutímans, hvort heilsu
konunnar sé svo farið, að gera
verði abortus provocatus. Slik
heilsuverndarstöð ætti að vera sá
aðili, sem best væri dómbær um
slík mál.
En það er ekki nóg, að hafa
heilsuverndarstöð fyrir vanfærar
konur, ef hún hefir ekki aðstæður
til þess að gera við það, sem af-
laga fer. Til þess þarf, í sambandi
við fæðingadeildina, að vera sér-
stök deild fyrir vanfærar konur,
sem nær ótækt er að þurfa að leggja
inn til sængurkvenna, eins og nú
á sér stað hér í deildinni.
Eg geri ráð fyrir því, að ef
deild væri til fyrir vanfærar kon-
ur, þá yrði meira gert að því en
nú er,'að leggja konur með ýmsa